Όταν ένα αεροπλάνο προσγειωθεί οριστικά, η πορεία του τελειώνει εδώ. Μπορεί να έχει γράψει εκατομμύρια μίλια, όμως τώρα μετατρέπεται σε ένα σωρό από υλικά που πρέπει να απορριφθούν.
Πώς θα μπορούσε αυτή η διαδικασία να καταστεί επικερδής; Αυτή είναι η αποστολή ενός ευρωπαϊκού ερευνητικού κέντρου, το οποίο παρουσιάζει το Euronews.
Η ανάκτηση των ανακυκλώσιμων υλικών, καθώς και η συμβολή στο σχεδιασμό του αεροσκάφους του μέλλοντος που θα μολύνει λιγότερο – ακόμη και κατά το τέλος του βίου του- είναι οι κύριες προκλήσεις του σχεδίου είναι πολλές.
Ο Ayçe Çelikel, πρόεδρος της Envisa και συντονιστής του σχεδίου AIMERE, εξηγεί πως "έχει να κάνει με το κράμα και τα μέταλλα που θα ανακτηθούν. Η δουλειά μας είναι π.χ. να εντοπιστεί το τιτάνιο που αποφέρει μεγαλύτερα κέρδη από το αλουμίνιο. Αυτή η προσέγγιση της ανακύκλωσης θα βοηθήσει στο σχεδιασμό του νέου αεροσκάφους".
Ένα αεροσκάφος φτιάχνεται κατά 60% από αλουμίνιο, 15% από ατσάλι και 10% από πολύτιμα μέταλλα όπως το τιτάνιο.
Ο αριθμός των αεροσκαφών παγκοσμίως αναμένεται να αυξηθεί. Κατά την επόμενη εικοσαετία στην Ευρώπη, περίπου 6.000 αεροσκάφη αναμένεται να προσγειωθούν μια για πάντα.
Καθίσταται, λοιπόν, αναγκαία η ανάπτυξη των καλύτερων πρακτικών για τη διαχείριση της απόρριψής τους. Ένα αναγκαίο βήμα, το οποίο θέτει σοβαρά προβλήματα στη σφαίρα της επίδρασης στο περιβάλλον.
Σύμφωνα με τον Martin Fraissignes, εκτελεστικό διευθυντή της AFRA, στο αεροδρόμιο του Σατορού, "η διαχείριση του τέλους του βίου ενός αεροσκάφους αποτελεί μια σχετικά πρόσφατη έννοια της βιομηχανίας. Γι‘αυτό και είναι δική μας έννοια να ορίσουμε καλές πρακτικές στην αποσυναρμολόγηση και την ανακύκλωση των αεροσκαφών, διατηρώντας το σεβασμό προς τους περιβαλλοντικούς κανόνες".
Αφού απολυμανθεί από επικίνδυνα υγρά και ραδιοενεργά στοιχεία, αρχίζει η αποσυναρμολόγηση του αεροσκάφους πριν την απόρριψή του.
Ο άλλος στόχος της έρευνας είναι ο έγκαιρος εντοπισμός των πιο πολύτιμων μεταλλικών κραμάτων στην άτρακτο, βήμα που ενισχύει την ανακύκλωση.
