Ότι ο λαϊκισμός περισσεύει σε αυτό τον τόπο είναι γνωστό.
Ακόμα και σήμερα, τριάμισι χρόνια μετά την ένταξη της χώρας σε καθεστώς μνημονίου, κάποιοι εξακολουθούν να λειτουργούν με όρους και λογικές παλαιότερων δεκαετιών.
Με προφανή στόχο να αποκομίσουν ίδια οφέλη, επιμένουν στις θεωρίες συνομωσίας, ειδικά όταν πρόκειται για θέματα, που αφορούν στην οικονομία και στην έλευση ξένων στη χώρα μας.
Τελευταίο παράδειγμα, η πρόθεση των ελληνικών τραπεζών να ιδρύσουν bad banks. Δηλαδή, "κακές τράπεζες", στις οποίες θα περάσουν τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια.
Τα χαρτοφυλάκια αυτά θα πουληθούν στη συνέχεια σε ξένα funds, τα οποία εφαρμόζουν αυτή την πρακτική εδώ και δεκαετίες στο εξωτερικό.
"Γύπες", "κοράκια", "δραματικές συνέπειες για τους δανειολήπτες", είναι κάποια από τα τσιτάτα, που χρησιμοποιούνται για να ξορκίσουν το... κακό, το οποίο δεν είναι άλλο από τους... υποψήφιους επενδυτές.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Τα συγκεκριμένα επενδυτικά κεφάλαια διαπραγματεύονται με τις τράπεζες για να αγοράσουν τα χαρτοφυλάκια των κόκκινων δανείων με σημαντικό κούρεμα. Την τελευταία διετία, έχει προταθεί ουκ ολίγες φορές σε ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα η εξαγορά τέτοιων δανείων, στα 10, ακόμα και στα 4 σεντς στο ευρώ !
Συνήθως, το deal κλείνει στα 15 έως 30 σεντς στο ευρώ.
Τι κάνουν, λοιπόν, τα funds αυτά, μόλις πάρουν στα χέρια τους τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια ;
Το τελευταίο, που θέλουν, όπως και οι τράπεζες, είναι να τους μείνουν τα ακίνητα στα χέρια, δηλαδή να τα βγάλουν στο σφυρί. Η εμπειρία λέει ότι καλούν τους δανειολήπτες και τους προτείνουν ένα κούρεμα στο χρέος τους, που στην ουσία είναι win – win. Δηλαδή, αν για παράδειγμα έχουν αγοράσει τα δάνεια στα 20 λεπτά στο ευρώ, προτείνουν στον οφειλέτη να αποπληρώσει στο 40% του χρέους του. Με αυτό τον τρόπο, κερδίζουν όλοι :
Και το fund έχει διπλασιάσει τα χρήματά του,
και ο δανειολήπτης κλείνει την εκκρεμότητά του με την τράπεζα με σημαντικό όφελος,
και το πιστωτικό ίδρυμα έχει απαλλαγεί από επισφάλειες.
Επιπλέον, η διαδικασία αυτή οδηγεί σε
απομοχλευση για όλους τους εμπλεκόμενους, που είναι και από τα βασικά ζητούμενα για την ελληνική οικονομία και
σε σχετικά ήπια συμπίεση στις αξιες των assets, που διαφορετικά θα ήταν δραματική λόγω της πληθώρας πλειστηριασμων και υπερπροσφορας των ακινήτων στην αγορά. Κι αν κάποιος δεν μπορεί – ακόμα και με αυτό το discount – ή δεν θέλει να πληρώσει ; Τι γίνεται ;
Σε αυτή την περίπτωση, ο νέος επενδυτής – έχοντας λάβει στοιχεία για το ιστορικό του κάθε δανειολήπτη – γνωρίζει ποιος θέλει και δεν μπορεί (και εκεί είναι επιεικής) και ποιος μπορεί και δεν θέλει να πληρώσει. Στη δεύτερη υπόθεση, αν ο οφειλέτης εξακολουθεί να αρνείται να πληρώσει, τότε, ναι, θα χάσει τα περιουσιακά του στοιχεία.
Είμαστε σίγουροι ότι η εικόνα, που έχουν οι τράπεζες για τους δανειολήπτες, είναι και η σωστή ;
Όχι 100%. Κι αυτό, γιατί μπορεί οι τράπεζες να γνωρίζουν στοιχεία, όπως οι καταθέσεις και οι επενδύσεις των πελατών τους, δεν έχουν όμως την καλύτερη δυνατή εικόνα για την ακίνητη περιουσία τους. Αν σκεφτεί κανείς ότι τα υποθηκοφυλακεία δεν είναι ακόμα – το 2013 – συνδεδεμένα με τις εφορίες και το ΚΕΠΥΟ, καταλαβαίνει το γιατί...
Αυτή είναι η αλήθεια για τις... κακές τράπεζες και τα αρπακτικά επενδυτικά funds.
Είναι άγιοι όλοι αυτοί ;
Ασφαλώς και όχι. Λεφτά θέλουν να βγάλουν και – πολλές φορές – πατώντας πάνω σε πτώματα.
Σε καμία, όμως, περίπτωση, η δημιουργία bad banks δεν πρόκειται να λειτουργήσει τόσο αρνητικά για τους οφειλέτες.
Όλα τ΄ άλλα, είναι για να 'χαμε να λέγαμε και για να δημιουργούμε εντυπώσεις, που μόνο καλό δεν κάνουν, αφού συντηρούν το σκοταδισμό στην κοινωνία και τίποτε περισσότερο.
Καλημέρα σας.
[email protected]
