Τελικά, σε αυτή τη χώρα, έχουμε όχι μόνο επιλεκτική μνήμη, αλλά και επιλεκτικά πρότυπα.
Θυμόμαστε και επικαλούμαστε πολύ συχνά τα παραδείγματα άλλων χωρών, όταν μας συμφέρει να εφαρμόσουμε μια πολιτική, ή – μάλλον – ένα μέρος αυτής, και... "ξεχνάμε" τις υπόλοιπες παραμέτρους των ίδιων ασκούμενων πολιτικών.
Πώς, αλλιώς, μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός ότι – για ακόμα μια φορά – σηκώνουμε ψηλά τα χέρια σε ό,τι αφορά τη λήψη δραστικών μέτρων για την καταπολέμηση ενός από τα σημαντικότερα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τη φοροδιαφυγή, και καταφεύγουμε στην υιοθέτηση ημίμετρων, τα οποία βαφτίζουμε... "αμερικανικού τύπου".
Η εφορία θα προσδιορίζει το πραγματικό εισόδημα, λέει, με βάση τα έσοδα, τα έξοδα, τα περιουσιακά στοιχεία, αλλά και τις καταθέσεις κάθε φορολογούμενου.
Ο φάκελος κάθε φορολογούμενου θα περιέχει, λέει, καταθέσεις, ακίνητα, αυτοκίνητα, σκάφη αναψυχής, έσοδα, έξοδα πάσης φύσεως, επενδύσεις, διαθέσιμα μετρητά, έργα τέχνης, δωρεές – κληρονομιές και κέρδη από τυχερά παιχνίδια.
Βλέπετε κάτι παράλογο σε αυτό ;
Εγώ όχι. Απλώς, αυτό είναι κάτι, που έπρεπε να είχε εφαρμοστεί εδώ και χρόνια. Ουδείς διαφωνεί. Αρκεί να γίνει με ορθό τρόπο και όχι με τη λογική να τιμωρήσουμε – ξανά – τους συνεπείς για να εισπράξουμε ό,τι μπορούμε από τους κατ΄ επάγγελμα φοροφυγάδες.
Δεν χρειάζεται, λοιπόν, να το βαφτίσουμε "αμερικανικού τύπου". Ή, αν το βαφτίσουμε έτσι, τότε να εφαρμόσουμε στο 100%. Πολύ απλά, δηλαδή, η εφορία να δέχεται όλες τις δαπάνες των φορολογουμένων και να τις αφαιρεί ΟΛΕΣ από το εισόδημα, ώστε να υπάρχει κίνητρο λήψης απόδειξης από τους φορολογούμενους.
Ταυτόχρονα, να συνδεθούν – επιτέλους – οι ταμειακές απευθείας με το ΚΕΠΥΟ, ώστε να ελέγχεται – και αν αποδίδεται – αυτόματα το τι εισπράττει κάθε επιχείρηση από Φ.Π.Α.
Αλλά αυτά ήταν και παραμένουν – δυστυχώς - ψιλά γράμματα.
Γιατί, πολύ απλά, επιμένουμε να εφαρμόζουμε φορολογική πολιτική Made in USA... a la carte.
Καλημέρα σας.
[email protected]
