Την Αθήνα βάζει στο στόχαστρό της η ιρλανδική αεροπορική εταιρεία, Ryanair, θέλοντας να εισβάλει στην αγορά της πρωτεύουσας, ως αλεξιπτωτιστής, τζάμπα και δήθεν σωτήρας του τουρισμού.
Την ώρα, που όλοι οι τουριστικοί φορείς, οι επαγγελματικές Ενώσεις, ιδιώτες, το αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος, αεροπορικές εταιρείες και ο Δήμος Αθηναίων συνεργάζονται μεταξύ τους, με σχέδιο και στρατηγική για την ανάκαμψη της τουριστικής κίνησης στην Αθήνα, η γνωστή για τις τακτικές της, Ryanair, εμφανίζεται ως από μηχανής θεός, ακυρώνει τους πάντες και προτείνει σχέδιο... “σωτηρίας”.
Οι Ιρλανδοί, αν και έχουν χτίσει την αυτοκρατορία τους με το μοντέλο που λειτουργούν οι εταιρείες low cost, δηλαδή να πετούν σε περιφερειακά αεροδρόμια, σήμερα κάνουν στροφή 180 μοιρών και επιχειρούν να μπουν στην Αθήνα.
Σε μια πόλη, που ο τουρισμός της έχει δεχτεί το μεγαλύτερο πλήγμα σε σχέση με την υπόλοιπη Ελλάδα, αφού τόσο η οικονομική κρίση, όσο και η εικόνα της στο εξωτερικό με τα επεισόδια στο κέντρο και την παράνομη μετανάστευση, είχαν ως αποτέλεσμα τη μείωση της κίνησης.
Ο λόγος αυτός ένωσε για πρώτη φορά το σύνολο των εμπλεκόμενων με τον τουρισμό, σαν μια γροθιά, ώστε να οργανώσουν ένα μακροχρόνιο σχέδιο, ανάκαμψης του τουρισμού.
Η Ryanair βλέποντας την προοπτική της Αθήνας στο μέλλον και τη σύνδεση, που μπορεί να προσφέρει με την νησιωτική Ελλάδα, ψάχνει τρόπο να μπει στην αγορά, αλλά με το δικό της, άτσαλο τρόπο. Δηλαδή, απαιτώντας να μην πληρώνει φόρους στα αεροδρόμια και να τυγχάνει ειδικών προνομίων και παροχών. Είναι σαφές ότι σύντομα θα ζητούσε και χρήματα, άγνωστο πόσα !
Φτάνει να σκεφτεί κανείς ότι, για το αεροδρόμιο της Αγχιάλου στη Μαγνησία, ζήτησαν 2 εκατομμύρια ευρώ για 3 χρόνια (!), εκτός των παροχών που είχαν εξασφαλίσει. Η Μαγνησία είπε όχι στο εκβιαστικό δίλημμα της Ryanair, όταν αυτή απαίτησε να υπογραφεί η νέα σύμβαση αμέσως, χωρίς να δώσει κανένα χρονικό περιθώριο ελέγχου νομιμότητας. Ήδη, η Περιφέρεια αναζητά άλλες εταιρείες χαμηλού κόστους να συνεργαστεί, επιλέγοντας το δρόμο των ασφαλών, καθαρών και μακροχρόνιων συνεργασιών.
Με την ίδια λογική, λοιπόν, χωρίς στρατηγική, χωρίς σχέδιο, και φυσικά χωρίς κανένα μακροχρόνιο επενδυτικό πλάνο, οι Ιρλανδοί απαίτησαν να πετούν στην Αθήνα, σχεδόν τζάμπα, υποσχόμενοι ότι θα φέρουν κάποια εκατομμύρια τουρίστες μέσα σε λίγα χρόνια.
Μεγάλες πόλεις, που διαθέτουν περιφερειακά αεροδρόμια, όπως η Μαδρίτη, έχουν γευτεί κατά καιρούς την απότομη συμπεριφορά των Ιρλανδών, όταν - στο πρώτο πρόβλημα που προέκυψε - η αεροπορική εταιρεία πήρε τα αεροπλάνα και τους τουρίστες της και την εγκατέλειψε εν μια νυκτί. Και, φυσικά, οι δηλώσεις των εκπροσώπων της, ότι “θέλουμε κέρδη για τους μετόχους μας, δεν είμαστε φιλανθρωπικό ίδρυμα” κάθε άλλο παρά δικαιολογούν τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Η Ryanair ουσιαστικά επιτίθεται – μέσω της Αθήνας - στην Ελλάδα, αφού δεν θέλει το μοντέλο των αποκρατικοποιήσεων των αεροδρομίων, το οποίο προβλέπει ο ένας επενδυτής να εκμεταλλεύεται περισσότερους από έναν αεροσταθμούς. Απόλυτα λογικό, όταν η τακτική της είναι να εκβιάζει – όπως κατηγορείται - τους φορείς και τους Δήμους, κάποιοι εκ των οποίων υποκύπτουν, προκειμένου να μη χάσουν κάποιους τουρίστες. Με το νέο μοντέλο, που θα γίνεται πλέον η διαχείριση των ελληνικών μικρών αεροδρομίων, οι Ιρλανδοί θα πρέπει να διαπραγματεύονται με ισχυρούς επενδυτές και να παίζουν με τους όρους της αγοράς και όχι με τη λογική, “αν δεν μου κάνεις το χατίρι, τα μαζεύω και φεύγω”.
Η Ryanair έχει αποδείξει και αποδεικνύει καθημερινά ότι είναι εταιρεία, που υποβάλλει τις περιοχές, με τις οποίες συνεργάζεται, στο μαρτύριο της ρώσικης ρουλέτας. Πηγαίνει όπου της δώσουν τα πιο πολλά και αποχωρεί επεισοδιακά, όταν δεν της δώσουν περισσότερα. Τα υποψήφια θύματα της είναι συνήθως προορισμοί, που έχουν ανάγκη τις αεροπορικές συνδέσεις. Λογικό. Το παράλογο, όμως, είναι να εξαρτάσαι από κάποιον, που θα σε πουλήσει τη χειρότερη ώρα, όταν εσύ τον έχεις εμπιστευτεί και προσπαθείς να επενδύσεις πάνω του.
