Όσοι διοικούν μια ομάδα ανθρώπων, όσοι βρίσκονται σε θέση οποιασδήποτε εξουσίας, κρίνονται από το πόσο ευέλικτοι είναι, πόσο πολύ συζητούν με - και ακούν - τους συνεργάτες τους, πόση εμπιστοσύνη τους δείχνουν, και πόσο αυτόνομα τους αφήνουν να λειτουργούν.
Κρίνονται ακόμα από το πόσο μπροστά βλέπουν... Πόσο επιχειρούν να φτιάξουν το πρόβλημα του δάσους και όχι ενός δέντρου.
Πόσο μάλλον, όταν βρίσκονται επικεφαλής ενός κυβερνητικού σχήματος, το οποίο, μάλιστα, έχει συγκεκριμένη αποστολή : να βγάλει τη χώρα από μια κυβερνητική κρίση και να την οδηγήσει - σε λίγους μήνες - σε νέες εκλογές.
Μεταφερόμαστε τρεις δεκαετίες πίσω. Η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα έχει την προσωρινή διακυβέρνηση της χώρας και ο καθηγητής - πέραν της διαχείρισης της κατάστασης - το ψάχνει λίγο παραπάνω και προσπαθεί να δει τι μπορεί να γίνει, ώστε να αλλάξουν δομές και, κυρίως, αντιλήψεις στην Ελλάδα.
Όχι πως είχε τα χρονικά περιθώρια - και την πολιτική βούληση από τους κυβερνητικούς εταίρους - για αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, αλλά ήθελε να το προσπαθήσει, έστω και σε θεωρητικό επίπεδο.
Γι' αυτό, άλλωστε, και επάνδρωσε το πρωθυπουργικό γραφείο του με συμβούλους εγνωσμένης αξίας και με δυνατά βιογραφικά.
Συζητώντας με ένα συνεργάτη του μια μέρα, γύρω από την ελληνική οικονομία και αγορά, τον ρώτησε : " Εσύ, αν είχες ένα δισεκατομμύριο δραχμές, θα το επένδυες στην Ελλάδα ;".
"Όχι", του απάντησε χωρίς καθυστέρηση αυτός.
- Για ποιο λόγο ;
- Γιατί, ακόμα και αν το πολιτικό περιβάλλον ήταν απόλυτα σταθερό, καμία κυβέρνηση δεν θα μπορούσε να μου εγγυηθεί ότι δεν θα είχα προβλήματα με τη γραφειοκρατία, τη διαφθορά των κρατικών αξιωματούχων και το ασταθές και διαρκώς μεταβαλλόμενο φορολογικό καθεστώς.
Ο αείμνηστος ακαδημαϊκός κούνησε το κεφάλι του υπομειδιώντας.
"Αν είχες ένα εκατομμύριο ευρώ, θα το επένδυες σήμερα στην Ελλάδα ;", με ρώτησε χθες το βράδυ ο τότε συνεργάτης του Ζολώτα.
Αφού το συζητήσαμε για πολλή ώρα, καταλήξαμε σε αρνητική απάντηση.
Όχι από...άποψη και από τη γνωστή ελληνική μεμψιμοιρία, αλλά επειδή διαπιστώσαμε πως δεν έχουν αλλάξει και πολλά από τότε,σε ό,τι αφορά τα βασικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, όπως αυτά που περιγράψαμε πριν. Ουδείς αντιλέγει πως έχουν γίνει πολλά βήματα προόδου έκτοτε. Απαιτούνται, όμως, ακόμα περισσότερα και ταχύτερα. Και, κυρίως, σε αυτές τις παθογένειες, όπου εξακολουθούμε να χωλαίνουμε.
Αυτό πρέπει να κάνει και η σημερινή κυβέρνηση.
Να δείξει ακόμα μεγαλύτερη πυγμή και να σπάσει ακόμα περισσότερα αυγά με κατεστημένα και αντιλήψεις στην κοινωνία, στον κρατικό μηχανισμό, στο επιχειρείν.
Μόνο έτσι θα πείσει ακόμα περισσότερους για τις προθέσεις της γύρω από τις αλλαγές που πρέπει να κάνει - ανεξαρτήτως μνημονίου.
Είναι δεδομένο πως περιθώρια για ήπια προσαρμογή δεν υπάρχουν στην παρούσα φάση.
Όσο πιο άμεσες - και πιο βίαιες κατά κάποιους - είναι οι αλλαγές, τόσο πιο γρήγορα, πιο ουσιαστικά και πιο αποτελεσματικά θα γιατρευτούν οι πληγές τους.
Μόνο έτσι θα έρθουν ταχύτερα όχι ένα, αλλά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, που θα βοηθήσουν την οικονομία να σταθεί στα πόδια της.
Καλημέρα σας.
[email protected]
