Η Κομισιόν καταθέτει σχέδιο φορολόγησης των χρηματοοικονομικών συναλλαγών.
Oπως μεταδίδει η Deutsche Welle, ενα μεγάλο μέρος των ευρωπαϊκών τραπεζών, ασφαλιστικών εταιρειών και επενδυτικών κεφαλαίων θα κληθεί από το 2014 να συμμετάσχει ετησίως με 31-35 δισεκατομμύρια ευρώ στο κόστος των συνεπειών της κρίσης που προκάλεσε. Όπως αναφέρει σε πρωτοσέλιδο της δημοσίευμα η Süddeutsche Zeitung του Μονάχου, αυτό προκύπτει από το αναθεωρημένο σχέδιο για την καθιέρωση ενός φόρου χρηματοοικονομικών συναλλαγών, το οποίο θα παρουσιάσει σήμερα η Κομισιόν.
Σύμφωνα με το σχέδιο, ο φόρος θα καθιερωθεί αρχικά σε 11 χώρες, μεταξύ των οποίων και στην Ελλάδα. Οι υπόλοιπες 16 χώρες της ΕΕ θα αποφασίσουν αργότερα εάν θα τον εισαγάγουν στη νομοθεσία τους.
Συγκεκριμένα, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προτείνει την επιβολή ενός ελάχιστου φόρου στις πωλήσεις διαφόρων χρηματιστηριακών προϊόντων, π.χ. μετοχών, τιτλοποιημένων αξιόγραφων, Futures και άλλων παραγώγων. Ο φόρος θα καταβάλλεται όταν ένας εκ των συναλλασσομένων είναι πολίτης μίας εκ των 11 χωρών που θα υιοθετήσουν το μέτρο. Για παράδειγμα, εάν μια βρετανική τράπεζα ενεργεί κατ' εντολή της γερμανικής αυτοκινητοβιομηχανίας Volkswagen, τότε επιβάλλεται φόρος, ο οποίος και θα εισπράττεται στη Γερμανία.
Φόρος δεν θα επιβάλλεται κατά την έκδοση νέων κρατικών ομολόγων, κατά την αγορά αυτών από τις κεντρικές τράπεζες ή τον μόνιμο μηχανισμό στήριξης ESM, στα συμφραζόμενα της κρίσης. Από τον φόρο απαλλάσσονται επίσης οι συναλλαγές της ΕΚΤ.
Η Κομισιόν αναφέρει ρητά στο σχέδιο της ότι ο φόρος χρηματοοικονομικών συναλλαγών αποτρέπει τον χρηματοπιστωτικό τομέα από ενδεχόμενες νέες υποτροπές στην "νοοτροπία του τζόγου". Ο χρόνος εφαρμογής της οδηγίας αφήνεται στη διακριτική ευχέρεια των 11 χωρών που έχουν δεσμευθεί να τον καθιερώσουν, ωστόσο θεωρείται εφικτό να έχει ολοκληρωθεί η σχετική διαδικασία μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2014.
Όπως σημειώνει η Süddeutsche Zeitung, το Βερολίνο αντιμετωπίζει με επιφυλάξεις το εν λόγω χρονοδιάγραμμα. Κυβερνητικοί κύκλοι παραπέμπουν στα αναπάντητα ερωτήματα που υπάρχουν ακόμη. Χαρακτηριστικά αναφέρεται το παράδειγμα της φορολόγησης των συναλλαγών που διευθετούνται εκτός Ευρώπης. Θα πρέπει επίσης το σχετικό νομοσχέδιο να εγκριθεί από τα δύο νομοθετικά σώματα, Bundestag και Bundesrat.
