Δεν είναι λίγες οι φορές, που – κατά τη διάρκεια των γνωστών συζητήσεων με φίλους – η κουβέντα έρχεται γύρω από το ποιοι είναι αυτοί, που στελεχώνουν κάθε φορά τις πολιτικές θέσεις των υπουργείων.
Αυτοί, που επιλέγονται από τους προϊσταμένους τους υπουργούς, με σκοπό να τρέχουν τα καθημερινά θέματα.
Με άλλα λόγια, οι Γενικοί Γραμματείς και λοιπά στελέχη.
Παλαιότερα, με πρωθυπουργό πανεπιστημιακό, θεωρούνταν θετικό το γεγονός να τοποθετείται καθηγητής ανώτατου εκπαιδευτικού ιδρύματος σε τέτοιες θέσεις.
Τα χρόνια πέρασαν και – εκ του αποτελέσματος – διαπιστώθηκε ότι η ακαδημαϊκή ιδιότητα δεν είναι πανάκεια, καθώς τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας βρίσκονται συχνά σε αποστειρωμένο περιβάλλον, χωρίς να έχουν επαφή με την κοινωνία, την καθημερινότητα και τα πραγματικά προβλήματα των νοικοκυριών.
Κατ΄ επάγγελμα γραφειοκράτες, τοποθετημένοι διαχρονικά σε πολιτικές και κρατικές θέσεις, που ζουν μόνο για αυτές, χωρίς να αφουγκράζονται το τι συμβαίνει στην αγορά, αφού ουδέποτε έχουν θητεύσει σε αυτή.
Κάπως έτσι, προέκυψε – ίσως – και η άποψη ότι “ο κατώτατος μισθός στη χώρα μας παραμένει σε υψηλά επίπεδα”.
Το αν πρέπει ή όχι να υπάρχει κατώτατος μισθός σε μια αγορά εργασίας είναι άλλο θέμα συζήτησης.
Το αν κινείται σωστά ο μέσος Έλληνας εργαζόμενος σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον, επίσης.
Το σίγουρο είναι πως – σε μια περίοδο κατακόρυφης μείωσης των εισοδημάτων και αύξησης των φορολογικών επιβαρύνσεων – το να ακούγονται τέτοιες απόψεις από συγκεκριμένα – και επίσημα – χείλη, είναι τουλάχιστον ατυχές, όταν μάλιστα το θέμα φέρεται να έχει κλείσει μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας, τουλάχιστον για το 2013.
Όσο για την εσπευσμένη ανακοίνωση του ιδίου, ότι οι μισθοί είναι τελικά χαμηλοί στην Ελλάδα και ότι φταίνε τα media, που απομόνωσαν κομμάτι της ομιλίας του, κανένα σχόλιο.
Καλησπέρα σας.
[email protected]
