Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη πρέπει να περάσει από το «τι δίνεις» στο «ποιος είσαι», τονίζει ο πρόεδρος της ΚΕΕ και του ΕΒΕΑ
Την ανάγκη να περάσει η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη από το «τι δίνεις» στο «ποιος είσαι» υπογράμμισε ο πρόεδρος της ΚΕΕ και του ΕΒΕΑ Κωνσταντίνος Μίχαλος, μιλώντας σε νέους επιχειρηματίες στην εκδήλωση του Ομίλου Νεανικής Επιχειρηματικότητας ΝΕ με θέμα "Φιλότιμο & Επιχειρείν”.
Ο κ. Μίχαλος υπογράμμισε μεταξύ άλλων πως οι επιχειρηματίες πρέπει να αναδείξουν το στρατηγικό ρόλο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στην προσπάθεια για την ανάκαμψη της χώρας και τη διαμόρφωση των συνθηκών της επόμενης ημέρας, και στα επόμενα χρόνια, καλούνται να αναδείξουν μια νέα θεμελιώδη αλήθεια: ότι η αμοιβαία εμπιστοσύνη, η συνένωση δυνάμεων, η δημιουργικότητα και η συναίσθηση της ευθύνης του ενός απέναντι στον άλλο, είναι τα υλικά για να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο αύριο.
Ειδικότερα, στον χαιρετισμό του στην εκδήλωση ο κ. Μίχαλος ανέφερε:
“Σας καλωσορίζω στο Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο και σας συγχαίρω για την πρωτοβουλία σας αυτή ως νέοι επιχειρηματίες να δίνετε έμφαση σε ένα ζήτημα που αποτελεί την πεμπτουσία του επιχειρείν.
Γιατί όπως πολύ καλά γνωρίζετε η λέξη φιλότιμο περικλείει μέσα της τις έννοιες της αξιοπρέπειας, της τιμής, της περηφάνιας, του καλώς νοούμενου εγωισμού, της συνέπειας, της προθυμίας, της ευσυνειδησίας, της τιμής και της υπόληψης. Η μεγαλύτερη αλήθεια που πρέπει συνεχώς να ακούγεται είναι ότι και στην Ελλάδα απαιτείται αλλαγή της νοοτροπίας στο επιχειρείν.
Είναι σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει μακροπρόθεσμη οικονομική ανάπτυξη και επιχειρηματική επιτυχία, μέσα σε κοινωνίες που πάσχουν. Αντίστοιχα, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική ευημερία και πρόοδος, χωρίς βιώσιμη οικονομία, χωρίς υγιείς επιχειρήσεις.
Μέχρι πρότινος, είχε κυριαρχήσει ένα μοντέλο σκέψης που αντιμετωπίζει την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ως μορφή «εξιλέωσης» των επιχειρήσεων, για το γεγονός ότι επιδιώκουν το κέρδος.
Είναι καιρός να περάσουμε στο επόμενο στάδιο. Σε μια νέα θεώρηση για την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη, η οποία αντιμετωπίζει την ιδιωτική πρωτοβουλία όχι ως δυνητικό εχθρό. Αλλά ως σύμμαχο στην κοινή προσπάθεια για ευημερία. Ως δύναμη για το κοινό καλό.
Η προσέγγιση αυτή, θέλει τις επιχειρήσεις όχι μόνο να συμπεριφέρονται υπεύθυνα, αλλά και να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνία, στη βιώσιμη και συνεκτική ανάπτυξη, στην ενδυνάμωση του ανθρώπινου κεφαλαίου, στην καταπολέμηση των ανισοτήτων, στην αντιμετώπιση κοινών προβλημάτων. Θέλει, με άλλα λόγια, επιχειρήσεις οι οποίες λειτουργούν με όραμα και σκοπό. Επιχειρήσεις που μπορούν να παράγουν κέρδος, αλλά και νόημα και αξία για τις κοινωνίες που τις περιβάλλουν.
Στην Ελλάδα του σήμερα – σε μια Ελλάδα που προσπαθεί να χτίσει από την αρχή ένα καλύτερο αύριο – αυτή η αντίληψη, η αντίληψη του φιλότιμου, έχει πιστεύω ιδιαίτερη σημασία. Τα τελευταία χρόνια είδαμε μια πρωτοφανή ενεργοποίηση του ιδιωτικού τομέα, για τη στήριξη της κοινωνικής αλληλεγγύης. Είδαμε τα αντανακλαστικά της κοινωνίας να ενεργοποιούνται άμεσα. Είδαμε άπειρα παραδείγματα έμπρακτης ευαισθητοποίησης, εκ μέρους πολιτών και ομάδων, αλλά και μεγάλων και μικρών επιχειρήσεων. Είδαμε να ανθίζουν συνεργασίες και να δημιουργείται ένα κύμα ανθρωπιάς και αλληλεγγύης, που ξεκινά από τη δωρεά τροφίμων αξίας μερικών ευρώ στα κοινωνικά παντοπωλεία των Δήμων και φθάνει μέχρι την «υιοθέτηση» κοινωφελών ιδρυμάτων από εταιρείες.
Τώρα, βρισκόμαστε στο κρίσιμο σημείο στο οποίο πρέπει να πάμε την Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη ένα βήμα πιο πέρα. Να περάσουμε από το «τι δίνεις» στο «ποιος είσαι»: ποιες είναι οι αξίες σου και πως τις κάνεις πράξη στην επιχειρηματική στρατηγική, στην καθημερινή λειτουργία και στις σχέσεις της με τους κοινωνικούς
εταίρους. Θα πρέπει να δώσουμε έμφαση στο επίπεδο της εταιρικής ακεραιότητας, της διαφάνειας, της λογοδοσίας, της ανοιχτής επικοινωνίας και της συνεργασίας, με όλους όσοι εμπλέκονται, επηρεάζουν και επηρεάζονται από τη λειτουργία της επιχείρησης.
Επίσης, θα πρέπει να αναδείξουμε το στρατηγικό ρόλο της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης στην προσπάθεια για την ανάκαμψη της χώρας και τη διαμόρφωση των συνθηκών της επόμενης ημέρας. Αυτή η πρόκληση αφορά κατ’ αρχήν τις ίδιες τις επιχειρήσεις. Στα επόμενα χρόνια, καλούμαστε να αναδείξουμε μια νέα θεμελιώδη αλήθεια: ότι η αμοιβαία εμπιστοσύνη, η συνένωση δυνάμεων, η δημιουργικότητα και η συναίσθηση της ευθύνης του ενός απέναντι στον άλλο, είναι τα υλικά για να οικοδομήσουμε ένα καλύτερο αύριο.
Και σε αυτό πρωτοπόροι πρέπει να είναι οι νέοι και άφθαρτοι επιχειρηματίες”.
