Ίσως η μεγαλύτερη παρανόηση από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης από τότε που εξελέγη είναι η αίσθησή της ότι η λύση στην κρίση χρέους βρίσκεται στο Βερολίνο τις Βρυξέλλες ή την Φρανκφούρτη – στην πραγματικότητα, η λύση βρίσκεται στην Ουάσινγκτον και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, υποστηρίζει ο αρθρογράφος Σάιμον Νίξον σε ανάλυσή του στη Wall Street Journal.
Όπως σημειώνει ο Νίξον, ουσιαστικά σε όλη τη διάρκεια της κρίσης το Βερολίνο “κρύβεται” πίσω από το ΔΝΤ, αποδίδοντάς του το σχεδιασμό των προγραμμάτων διάσωσης και περνώντας σήμερα το μήνυμα ότι μόνο το Ταμείο διαθέτει τις τεχνικές ικανότητες για να αναλύσει τον δημοσιονομικό αντίκτυπο των ελληνικών μεταρρυθμιστικών προτάσεων - “μία συμφωνία που είναι αρκετά καλή για το ΔΝΤ είναι αρκετά καλή και για το Βερολίνο”, σχολιάζει.
Και μπορεί το ΔΝΤ μέχρι πρόσφατα να επέμενε στις μεταρρυθμίσεις που απαιτεί, μεταξύ των οποίων νέες παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας, στο ασφαλιστικό και τη φορολογία, όμως φαίνεται, σύμφωνα με τον Νίξον, πως η Κριστίν Λαγκάρντ υποχωρεί, αφού την περασμένη εβδομάδα το ΔΝΤ συμφώνησε να μειώσει τις απαιτήσεις του.
“Αυτή είναι μία σημαντική κίνηση”, επισημαίνει ο αρθρογράφος, εξηγώντας πως η Ελλάδα και πάλι καλείται να φέρει σε πέρας δύσκολες μεταρρυθμίσεις, που θα είναι δύσκολο να ολοκληρωθούν πριν τα μέσα Μαΐου, όμως το ΔΝΤ χαμηλώνει τον πήχη για μία συμφωνία με την Ελλάδα.
Πλέον, πολλά θα εξαρτηθούν από το πόσο πεισματικά θα επιμείνει το ΔΝΤ στους κανόνες του για τη βιωσιμότητα του χρέους, εξηγεί ο Νίξον, καθώς είτε θα πρέπει να απαιτήσει από την Ευρωζώνη να αναλάβει τις δικές της ευθύνες για την επίλυση της κρίσης, με τον κίνδυνο αυτή να αρνηθεί και η Ελλάδα να αφεθεί ανήμπορη να καλύψει τις δανειακές της υποχρεώσεις, είτε θα υποκύψει στον πολιτικό ρεαλισμό της Ευρωζώνης και θα “μαγειρέψει” ξανά την ανάλυσή του για την κατάσταση, όπως το 2010, εξασφαλίζοντας ουσιαστικά τη συνέχιση του ελληνικού δράματος.
Τι από τα δύο θα επιλέξει το ΔΝΤ; “Όλα τα βλέμματα θα πρέπει να είναι στραμμένα στην Ουάσινγκτον”, καταλήγει ο Νίξον.
