"Το μόνο που ζητάμε από την Ευρώπη είναι να δώσει μια ευκαιρία στην Ελλάδα" , είναι ο τίτλος άρθρου του αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Γιάννη Δραγασάκη, το οποίο δημοσιεύουν οι Financial Times.
Όπως επισημαίνεται στο άρθρο, στη συγγραφή του οποίου συμμετείχαν επίσης ο υπουργός Οικονομικών, Γιάννης Βαρουφάκης, και ο υπουργός Διεθνών Οικονομικών Υποθέσεων, Ευκλείδης Τσακαλώτος, η ελληνική κυβέρνηση δεν επιδιώκει ειδική μεταχείριση σε σχέση με άλλα οικονομικά πιεσμένα μέλη της Ευρωζώνης, αλλά ίση μεταχείριση.
“Από τότε που ξέσπασε η κρίση, η οικονομία μας έχει συρρικνωθεί κατά 26%. Η ανεργία έχει αυξηθεί από το 8% στο 26%. Οι μισθοί έχουν υποχωρήσει 33%. Οι επιπτώσεις αυτές είναι χειρότερες από αυτές που βίωσε οποιαδήποτε χώρα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 και πολύ χειρότερες από αυτές που προέβλεπαν τα δύο πρόγραμμα προσαρμογής για την Ελλάδα. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ελληνική κυβέρνηση έχει ασκήσει κριτική στα προγράμματα αυτά”, αναφέρεται στο άρθρο.
Περιγράφοντας την κατάσταση στην Ελλάδα, ο κ. Δραγασάκης σημειώνει πως διαδοχικοί γύροι λιτότητας διόγκωσαν τη συρρίκνωση του ΑΕΠ, με αποτέλεσμα να αυξηθεί ο λόγος του χρέους προς το ΑΕΠ και να δανείζεται η Ελλάδα ακόμη περισσότερο για να πληρώσει παλιότερα χρέη.
Εξηγεί μάλιστα ότι τα μεγάλα χρέη είναι δύσκολο να σταθεροποιηθούν όταν ο αποπληθωρισμός αυξάνει την πραγματική αξία του χρέους, αναφερόμενος στο παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας κατά τη δεκαετία του 1920, όταν η χώρα είχε μεγάλα πρωτογενή δημοσιονομικά πλεονάσματα, αλλά ο αποπληθωρισμός αύξησε το λόγο του χρέους του προς το ΑΕΠ.
“Οι γεννήτορες του ευρώ οραματίζονταν μια νομισματική ένωση στα πρότυπα του κλασικού κανόνα του χρυσού, κάτω από τον οποίο η προσαρμογή μεταξύ χωρών με εξωτερικά πλεονάσματα και αυτών με εξωτερικά ελλείμματα θα ήταν συμμετρική. Με το ευρώ, το κόστος της προσαρμογής επιβαρύνει τις ελλειμματικές χώρες. Από το 2008 ως το 2014, τα εξωτερικά ισοζυγία των οικονομικά πιεσμένων χωρών έχουν μετακινηθεί από τεράστια ελλείμματα σε πλεονάσματα. Τα εξωτερικά πλεονάσματα του πυρήνα παραμένουν σταθερά”, παρατηρεί ο Γ. Δραγασάκης, και καταλήγει:
“Το αποτέλεσμα είναι πως η χώρα βρίσκεται σε μια θέση σαν και αυτήν του Σίσυφου, ενός ανθρώπου που είναι καταδικασμένος να κουβαλάει μια πέτρα στην κορυφή ενός λόφου μόνο και μόνο για να τη δει να κατρακυλάει και πάλι προς τα κάτω. Οι Έλληνες εφάρμοσαν μέτρα λιτότητας και έχουν υποφέρει πολύ περισσότερο από ό,τι αναμενόταν. Πολλοί από το 60% των νέων που βρίσκονται εκτός αγοράς εργασίας θα κατηγοριοποιηθούν μια μέρα ως μακροχρόνια άνεργοι. Κινδυνεύουμε να καταδικάσουμε μια ολόκληρη γενιά σε ένα μέλλον χωρίς ελπίδα. Για να το αποφύγουμε αυτό, αυτό που ζητάμε από τους εταίρους μας στην ευρωζώνη είναι να αντιμετωπίσουν την Ελλάδα ως ισότιμο μέλος και να μας βοηθήσουν να βγούμε από αυτό το μαρτύριο του Σίσυφου".
