Η υπομονή τελειώνει, τονίζεται σε άρθρο της αμερικανικής εφημερίδας
“Πουθενά οι πολιτικές λιτότητας δεν έχουν δοκιμαστεί πιο επιθετικά -και γενικά απέτυχαν να φέρουν τα αποτελέσματα που υπόσχονταν οι υποστηρικτές τους- απ' ό,τι στην Ελλάδα. Μετά από τέσσερα και πλέον χρόνια που σφίγγουν το ζωνάρι, η υπομονή τελειώνει, και τα δειλά σημάδια βελτίωσης δεν έχουν ακόμα μπει στις ζωές των μέσων Ελλήνων”.
Αυτό αναφέρει σε ανταπόκρισή της από την Αθήνα για την εφημερίδα New York Times η δημοσιογράφος Σούζαν Ντέιλι, αναλύοντας τις συνέπειες της λιτότητας στην Ελλάδα και τις ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις, με αποκορύφωμα τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Όπως σημειώνεται στο δημοσίευμα, μπορεί σε διεθνές επίπεδο να είναι ανοιχτή η συζήτηση για το αν οι πολιτικές αυστηρής λιτότητας αποδίδουν καρπούς, “όμως στους δρόμους της Ελλάδας δεν υπάρχει πια συζήτηση, αν ποτέ υπήρξε”, και γίνεται συσχετισμός με τις ΗΠΑ της δεκαετίας του 1930, μετά το μεγάλο κραχ: “Οι εικόνες δυστυχίας εδώ δεν είναι και τόσο διαφορετικές από τις ξεθωριασμένες ασπρόμαυρες φωτογραφίες από τις Ηνωμένες Πολιτείες της δεκαετίας του 1930. Οι αυτοκτονίες έχουν εκτοξευθεί. Αυτοκίνητα μένουν παρατημένα στους δρόμους. Άνθρωποι ψάχνουν στα σκουπίδια για φαγητό. Περίπου 900.000 από τους πάνω από 1,3 εκατομμύρια ανέργους δεν έχουν λάβει ούτε μία πληρωμή εδώ και περισσότερα από δύο χρόνια”.
Σύμφωνα με το άρθρο, ακόμα και υποστηρικτές του Αντώνη Σαμαρά αναγνωρίζουν πως είναι πολύ δύσκολη η προσπάθειά του να πείσει τους ψηφοφόρους να διατηρήσουν την ίδια πορεία μετά από πέντε χρόνια λιτότητας, κι ενώ ο Αλέξης Τσίπρας υπόσχεται επαναδιαπραγμάτευση του χρέους, μείωση φόρων και αποκατάσταση συντάξεων. Και μολονότι είναι άγνωστο που θα οδηγούσε μία τέτοια τακτική όπως αυτή που εξαγγέλλει ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, “για πολλούς Έλληνες που έχουν χάσει τα πάντα, ο ξεσηκωμός είναι ίσως μία επιλογή στην οποία δεν μπορούν να αντισταθούν, ακόμα κι αν είναι τρομακτική”.
