Το φθινόπωρο αναμένεται να δρομολογηθούν οι διαδικασίες για την ελάφρυνση του ελληνικού χρέους με τη λύση που προωθείται να προβλέπει σημαντική ελάφρυνση των δαπανών για τόκους έως το 2030 και μείωση του χρέους κατά 14% σε όρους καθαρής παρούσας αξίας.
Η λύση που συζητείται δεν συνιστά άμεσο κούρεμα του χρέους αλλά οδηγεί σε μείωση της καθαρής παρούσας αξίας του χρέους (net present value) μειώνοντας μεσοπρόθεσμα τις δαπάνες για τόκους.
Προβλέπει συγκεκριμένα την επέκταση των λήξεων των ομολόγων του EFSF (ύψους 133,6 δισ. ευρώ) και του GLF (ύψους 52,9 δισ. ευρώ) από τα 30 στα 50 έτη. Ακόμη προβλέπει την επέκταση της περιόδου χάριτος από τα 10 στα 17 έτη, αλλά και τη μείωση του επιτοκίου στα δάνεια του GLF που σήμερα ανέρχεται στις 50 μονάδες βάσης επί του τρίμηνου Euribor.
Η επιμήκυνση των δανείων του EFSF και του GLF κατά 20 χρόνια και η παρέμβαση στα επιτόκια των διμερών δανείων οδηγεί σύμφωνα με υπολογισμούς σε μείωση του χρέους σε όρους καθαρής παρούσας αξίας κατά 26 δισ. ευρώ ή 14% του ΑΕΠ.
Σημείωνεται πως η προοπτική βελτίωσης των όρων στα δάνεια του EFSF είναι εξαιρετικά περιορισμένη, καθώς η Διοίκηση του Ευρωπαϊκού Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας αντιδρά έντονα σε οποιαδήποτε συζήτηση μείωσης επιτοκίων.
