Το κόστος για το κλείσιμο μιας τράπεζας στην ευρωζώνη θα βαραίνει εξολοκλήρου την χώρα προέλευσής της, αλλά οι υποχρεώσεις των Ευρωπαίων εταίρων της θα αυξηθούν σταδιακά και το βάρος θα μοιράζεται δίκαια μετά από 10 χρόνια, σύμφωνα με την πρόταση της ΕΕ που αποκαλύπτει το Reuters.
H πρόταση που εκπονήθηκε από την Λιθουανία θα συζητηθεί την Δευτέρα 16 Δεκεμβρίου σε έκτακτη συνεδρίαση των αξιωματούχων.
Πρόκειται για ένα νέο σχέδιο των χωρών για την διαδικασία που ακολουθείται όταν μια τράπεζα καταρρεύσει και αποτελεί έναν κρίσιμο δεύτερο «πυλώνα» μια ευρύτερης μεταρρύθμισης που ονομάστηκε «τραπεζική ένωση».
Το κλείσιμο της συμφωνίας ενόψει της Συνόδου Κορυφής στις Βρυξέλες 19-20 Δεκεμβρίου θα επιτρέψει ουσιαστικά στην γερμανίδα καγκελάριο, να παρουσιάσει ένα σημαντικό βήμα προς την αναμόρφωση του τραπεζικού τομέα, αν και υπάρχουν ανησυχίες για ενδεχόμενη απροθυμία των αξιωματούχων να μοιραστούν ένα τέτοιο κόστος.
Σύμφωνα με πληροφορίες που επικαλείται το Reuters η λιθουανική πρόταση που έχει την προεδρία της ΕΕ αυτό το εξάμηνο, προβλέπει ότι το κόστος του λουκέτου σε μια τράπεζα θα καλύπτεται κατα τον πρώτο χρόνο από ενα ταμείο που θα συστήνει η η χώρα στην οποία εδρεύει η χρεοκοπημένη τράπεζα.
Τέτοια ταμεία θα δημιουργηθούν σε κάθε χώρα της ευρωζώνης. Θα είναι γεματά από συμμετοχές των τραπεζών της κάθε χώρας, με ένα ποσό που θα ισούται με το 0,1% όλων των ασφαλισμένων καταθέσεων που διακρατούν.
Τα Ταμεία αυτά θα φθάσουν στην πλήρη ανάπτυξή τους, που θα ανέρχεται στο 1% όλων των ασφαλισμένων καταθέσεων μετά από 10 χρόνια, όμως τον πρώτο χρόνο το καθένα θα έχει μόνο το 0,1% όλων των ασφαλισμένων καταθέσεων της χώρας της ευρωζώνης, το 0,2% τον δεύτερο χρόνο κ.ο.κ.
Εάν τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν από τις συνεισφορές των τραπεζών σε μια χώρα τον 1ο χρόνο δεν αρκούν για να χρηματοδοτήσουν το κλείσιμο μιας τράπεζας, τότε άλλα ταμεία της ευρωζώνης θα συνεισφέρουν έως και 10% των συνολικών χρημάτων τους.
Τον δεύτερο χρόνο, το ταμείο της χώρας θα είναι υποχρεωμένο να χρησιμοποιήσει έως και το 90% των συνολικών του πόρων για να καλύψει το κόστος του κλεισίματος μιας τράπεζας προτού ζητήσει συνεισφορά από τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα κληθούν να συνεισφέρουν έως και το 20% των πόρων που διαθέτουν.
Η υποχρέωση της χώρας προτού ζητήσει βοήθεια από τους εταίρους, θα μειώνεται κατά 10% κάθε χρόνο και η ενδεχόμενη υποχρέωση άλλων χωρών της ευρωζώνης θα αυξάνεται κατά 10%.
Ετσι, τον δέκατο χρόνο, το εθνικό ταμείο θα χρειάζεται να συνεισφέρει μόνο το 10% των πόρων του προτού ζητήσει βοήθεια από τους ευρωπαίους εταίρους, οι οποίοι θα είναι υποχρεωμένοι να συνεισφέρουν ότι τους ζητηθεί – έως και το 100% των συνολικών πόρων των αντίστοιχων ταμείων τους- για να πληρώσουν το κλείσιμο της τράπεζας.
Εάν το κόστος του κλεισίματος μιας τράπεζας σε οποιαδήποτε από τα δέκα μεταβατικά χρόνια είναι μεγαλύτερο από την συνδυασμένη συνεισφορά της χώρας και των αναλογικών ποσοστών των άλλων ταμείων, τότε το εθνικό ταμείο θα μπορούσε να επιβάλει επιπλέον εισφορά από τον τραπεζικό του τομέα.
Εάν και αυτό δεν αρκεί, τότε η κυβέρνηση της χώρας στην οποία βρίσκεται η τράπεζα θα μπορούσε να παράσχει δάνειο-γέφυρα, το οποίο θα αποπληρωθεί αργότερα.
