Εντάξει, ο προϋπολογισμός ψηφίστηκε, όπως ήταν, άλλωστε, αναμενόμενο και χωρίς απώλειες για το κυβερνητικό σχήμα.
Και τώρα, τι ;
Πόση σημασία έχει η έγκριση από το κοινοβούλιο των – αρχικών – προβλέψεων της κυβέρνησης για την πορεία των δημοσιονομικών μεγεθών της επόμενης χρονιάς ;
Τυπικά, μεγάλη, αφού αυτό το "Ναι" αποτελεί ψήφο εμπιστοσύνης προς τον Αντώνη Σαμαρά, τον Ευάγγελο Βενιζέλο και τους υπουργούς.
Ουσιαστικά, καμία.
Για τους εξής λόγους :
Πρώτον, γιατί αποτελεί έναν προϋπολογισμό, ο οποίος δεν έχει στην ουσία την έγκριση της Τρόικας. Σκεφτείτε μόνο ότι πολλά από τα βασικά μέτρα, που προβλέπει, δεν έχουν συμφωνηθεί με τους δανειστές, με πρώτο και κυριότερο αυτό του νέου φόρου για τα ακίνητα. Επιπλέον, οι προβλέψεις για αυξημένα έσοδα στηρίζονται σε μεγάλο βαθμό και στη μείωση της φοροδιαφυγής, τα μέτρα για την οποία δεν καλοβλέπουν οι χρηματοδότες μας, λόγω του πρότερου μη... έντιμου βίου μας (βλ. νομοθετήματα και αποφάσεις, που ουδέποτε εφαρμόστηκαν, όπως η σύνδεση των ταμειακών μηχανών όλων των καταστημάτων και επιχειρήσεων με το Κέντρο Πληροφορικής του Υπουργείου Οικονομικών).
Δεύτερον – και σε συνέχεια του πρώτου -, επειδή οι διαπραγματεύσεις θα συνεχιστούν και τον Ιανουάριο, όσο αυτές παρατείνονται χωρίς εμείς να εφαρμόζουμε τα συμφωνηθέντα, τόσο θα σκληραίνει η στάση των δανειστών, που θα ζητούν ακόμα περισσότερα μέτρα/παρεμβάσεις για να αντιμετωπιστούν τα νέα δημοσιονομικά κενά.
Τρίτον, διότι οι προβλέψεις για τα έσοδα ήδη χαρακτηρίζονται υπεραισιόδοξες, γεγονός, που σημαίνει ότι τουλάχιστον ο συγκεκριμένος στόχος θα αναθεωρηθεί – ως είθισται άλλωστε – μέσα στη χρονιά (μακάρι να διαψευστώ και να εκπλαγούμε ευχάριστα, αλλά – με δεδομένη την πτώση της κατανάλωσης και την έλλειψη ρευστότητας στα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις, λόγω των φορολογικών βαρών -, μάλλον δύσκολο θα είναι να συμβεί αυτό).
Τέταρτον, γιατί είναι πολύ πιθανό να γίνει πραγματικότητα ο φόβος των δανειστών για δημοσιονομική χαλάρωση, λόγω της επίτευξης του δημοσιονομικού πλεονάσματος και των προσδοκιών για παροχές – μέσω της αναδιανομής του 70% του συγκεκριμένου ποσού και ενόψει περιφερειακών, δημοτικών και ευρωεκλογών.
Πέραν όλων αυτών, το βασικό ζητούμενο είναι ένα :
Το στοίχημα της κυβέρνησης δεν είναι να φτάσει στο τέλος της χρονιάς και να πει "Έπιασα τους – αναθεωρημένους - στόχους", με όποιο κόστος. Δηλαδή, με μερική παύση πληρωμών του Δημοσίου, με πάγωμα των δημοσίων επενδύσεων και με υποβάθμιση των βασικών παροχών σε υγεία και παιδεία...
...είναι να κλείσει τη χρονιά, έχοντας απελευθερώσει – επιτέλους ! – επαγγέλματα και αγορές, έχοντας περιορίσει επί της ουσίας το Δημόσιο, έχοντας εφαρμόσει ένα ρεαλιστικό και αναπτυξιακό φορολογικό μοντέλο.
Γιατί, με παρεμβάσεις όπως αυτές – και πολλές άλλες -, θα επιτευχθεί ο στόχος για θετικό πρόσημο στη μεταβολή του ΑΕΠ, θα αυξηθεί δηλαδή ο παρονομαστής στο κλάσμα χρέους προς ΑΕΠ, κι έτσι, το οποίο κούρεμα έρθει – γιατί θα έρθει, αφού τα νούμερα δεν βγαίνουν – θα έχει ουσιαστικό αντίκτυπο και θα είναι πραγματικά αποτελεσματικό.
Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, ο φαύλος κύκλος της ύφεσης θα συνεχίσει να ταλαιπωρεί την ελληνική οικονομία, με ολέθρια – λόγω του σωρευτικού του χαρακτήρα τους – αποτελέσματα.
Καλημέρα σας.
