Καταργούν, λέει, το επιπλέον αφορολόγητο για τα παιδιά.
Γιατί, λέει, δίνονταν απαλλαγές, από τις οποίες “ωφελούνται όλοι όσοι έχουν δηλωθέντα εισοδήματα από ένα όριο και πάνω, οι οποίοι δεν είναι οι πλέον αναξιοπαθούντες της κοινωνίας (!)”.
Το είπε, με αφοπλιστική και απόλυτα κυνική ειλικρίνεια ο εμπνευστής της κατάργησης, καθηγητής, Παναγιώτης Τσακλόγλου.
Δηλαδή, θέλει να μας πει ότι αν κάποιος έχει εισόδημα 30.000 ευρώ και τρία παιδιά, έχει λιγότερα έξοδα από κάποιον, που έχει εισόδημα 20.000 ευρώ και ένα παιδί !
Ωραία μαθηματικά.
Ωραία λογική.
Το ίδιο συμβαίνει και με την κατάργηση του αφορολόγητου στους ελεύθερους επαγγελματίες.
Επειδή δεν θέλουμε να βρούμε τους φοροφυγάδες, επιβάλλουμε κεφαλικό φόρο 500 ευρώ σε όλους, για να εξασφαλίσουμε κάποια κατ΄ ελάχιστον έσοδα, τα οποία μπορεί να είναι – ως ετήσιος φόρος – και ένα μηνιάτικο κάποιων εξ αυτών των φορολογουμένων.
Με αυτά και με αυτά, φτάσαμε στη ρύθμιση για την εξόφληση των χρεών του Δημοσίου προς την αγορά.
Προβλέπει ότι – σε περιπτώσεις που ο έχων λαμβάνειν χρήματα από το κράτος χρωστάει στην εφορία ή/και σε ασφαλιστικά ταμεία – το ποσό θα συμψηφίζεται.
Ακόμα, όμως, δεν έχει ξεκαθαριστεί αν ο συμψηφισμός θα γίνεται μόνο όταν τα χρέη του προσώπου – φυσικού ή νομικού – είναι μεγαλύτερα, όπως ισχύει τώρα με τις ΔΟΥ, ή θα λειτουργεί και αντίστροφα.
Η αβάσταχτη ελαφρότητα της απουσίας επαφής με την κοινωνία...
Καλησπέρα σας.
