Το θέατρο του φορολογικού παραλόγου

Καταργείται το αφορολόγητο – Σώζεται το αφορολόγητο.

Μειώνονται οι εκπτώσεις φόρου – Διατηρούνται κάποιες.

Αυξάνεται ο φόρος στα ενοίκια – Παραμένει ως έχει.

Τιμωρούνται φορολογικά τα bonus – Δεν αγγίζονται τελικά.
 
Είναι μερικά από τα αντικρουόμενα σενάρια, που έρχονται καθημερινά στο φως της δημοσιότητας, σε ό,τι αφορά τις προωθούμενες αλλαγές στη φορολογία.

Σενάρια, τα οποία διαρρέονται τόσο από το υπουργείο Οικονομικών, όσο και από τους – συμμετέχοντες στις σχετικές συσκέψεις - εκπροσώπους των τριών κομμάτων, που στηρίζουν την κυβέρνηση.

Σενάρια, τα οποία έρχονται σε γνώση των φορολογούμενων, που έχουν σηκώσει τα μύρια όσα βάρη τα τελευταία δυόμισι χρόνια και ετοιμάζονται να πάρουν στην πλάτη τους ακόμα περισσότερα.

Σενάρια, που επιτείνουν ακόμα περισσότερο τη σύγχυση, αλλά και αυξάνουν το θυμό και την αγανάκτηση σε όλους, κυρίως στα φορολογικά υποζύγια.

Σενάρια, που αναπαράγουμε και όλοι μας στα μέσα ενημέρωσης, με περισσή ευκολία, στο κυνήγι της είδησης.

Θα μου πείτε, "και τι θα κάνεις, θα τα αποκρύψεις ;".

Αυτό είναι ένα θέμα.

Σενάρια, που επιδεινώνουν την κάκιστη εικόνα, την οποία έχουν οι όποιοι υποψήφιοι ξένοι επενδυτές για τη χώρα μας και την έλλειψη σταθερού περιβάλλοντος και θεσμών.

Το συμπέρασμα είναι ότι πρέπει όλοι να είναι πιο προσεκτικοί.

Κυρίως, όμως, οι πολιτικοί προϊστάμενοι και οι υπηρεσιακοί παράγοντες, οι οποίοι αυτοί είναι που εκτίθενται στο τέλος της ημέρας, με τη διαρκή αναβλητικότητα και αναποφασιστικότητά τους και την προφανή έλλειψη μακροπρόθεσμου σχεδιασμού.

Γιατί, μπορεί η έκθεσή τους να μην τους ενδιαφέρει και να μην αφορά κανέναν στο κάτω – κάτω της γραφής.

Αυτό, που ενδιαφέρει, όμως, τον κάθε μισθωτό, μικρομεσαίο, συνταξιούχο, επιχειρηματία, είναι να δει πως υπάρχει μια στρατηγική... σταθερή για πολλά χρόνια.

Για να μπορούμε όλοι μας να κάνουμε – σε ένα περιβάλλον απόλυτης αβεβαιότητας – ένα στοιχειώδη οικονομικό σχεδιασμό.

Αλλιώς, θα συνεχίσουμε να μιλάμε για...

...το θέατρο του φορολογικού παραλόγου.

Καλημέρα σας.

Υ.Γ. Η λογική της διαρροής του σκληρότερου σεναρίου, για να αποφασιστεί τελικά ένα ηπιότερο και να φανεί ότι αποφύγαμε τα χειρότερα, δεν πείθει πια κανένα. Είναι γνωστή και ξεπερασμένη.