Τα πάνω - κάτω στο εργασιακό καθεστώς τόσο του δημόσιου, όσο και του ιδιωτικού τομέα, φέρνουν τα μέτρα, που περιέχει το Μνημόνιο. Πρόκειται για αλλαγές, οι οποίες δημιουργούν υπαλλήλους δύο ταχυτήτων στον κρατικό τομέα και χαλαρώνουν περισσότερο τις εργασιακές σχέσεις στην αγορά.
Με τη βοήθεια του νομικού - εργατολόγου, Γιάννη Καρούζου, αποκρυπτογραφούμε μία προς μία τις προβλεπόμενες παρεμβάσεις :
Δημόσιο :
Τίθενται σε υποχρεωτική αργία δημόσιοι υπάλληλοι, ακόμα και με μόνη την άσκηση πειθαρχικής δίωξης. Δηλαδή, είναι εκτός υπηρεσίας και πληρώνονται με το 1/4 του μισθού του, μέχρι να επανέλθει.
Υπάλληλοι υποχρεωτικής και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που έχουν προσληφθεί εκτός ΑΣΕΠ, τίθενται σε υποχρεωτική διαθεσιμότητα. Δηλαδή, για ένα χρόνο, θα παίρνουν τα ¾ των αποδοχών τους και μετά απολύονται ή μετατάσσονται ή παρακολουθούν προγράμματα κατάρτισης, χωρίς να προβλέπεται αποζημίωση σε περίπτωση απόλυσης. Αυτό, σύμφωνα με το Γιάννη Καρούζο, συνιστά δυσμενή διάκριση σε σχέση με τους υπόλοιπους δημοσίους υπαλλήλους, που προσλήφθηκαν με ΑΣΕΠ, δηλαδή μετά το 1992.
Ιδιωτικός τομέας :
Η Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας εφαρμόζεται σε όλους τους υπαλλήλους μόνο για τα θεσμικά, που αυτή μπορεί να προβλέπει, π.χ. Άδειες, ωράριο εργασίας κλπ., και όχι για την κατοχύρωση του ελάχιστου μισθού.
Καθιερώνεται ο βασικός μισθός, με ανώτατο όριο τις τρεις τριετίες, παγωμένες μέχρι η ανεργία να μειωθεί κάτω από το 10% και χωρίς να περιλαμβάνεται σε αυτόν κανένα άλλο επίδομα.
Γίνεται κανόνας η απόλυση με προειδοποίηση, με την καταβολή του 50% της αποζημίωσης και με μέγιστο χρόνο ενημέρωσης του εργαζόμενου τους τέσσερις μήνες, αντί των έξι, που ισχύει σήμερα.
Επίσης, για όσους έχουν συμπληρώσει 17 και πλέον έτη προϋπηρεσίας, τίθεται πλαφόν μισθού 2.000 ευρώ – επί του οποίου θα υπολογίζεται η αποζημίωση πλέον των δώδεκα μηνών.
Απλοποιούνται οι διοικητικές διαδικασίες ενώπιον του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας.
Δίνεται η δυνατότητα με απλές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, δηλαδή ακόμα και με επιχειρησιακές, αντί των κλαδικών, να μεταβληθεί το ωράριο εργασίας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις.
Επιβάλλεται ελάχιστη ανάπαυση 11 ώρες καθημερινά, αντί των 12, που ισχύει σήμερα.
Τέλος, ο εργοδότης διευκολύνεται στην κατάτμηση της άδειας αναψυχής του προσωπικού του.
Νεκτάριος Β. Νώτης
