Ο ΣΕΒ ζητά εθνικό αναπτυξιακό σχέδιο και προτείνει τη σύσταση υπουργείου Βιομηχανίας
Στην ανάπτυξη του τομέα της βιομηχανίας και ειδικότερα της μεταποίησης, ο οποίος -όπως τονίζει- είναι η καρδιά κάθε σύγχρονης οικονομίας, εστιάζει ο ΣΕΒ σε έκθεσή του για την ελληνική οικονομία.
Όπως αναφέρει μεταξύ άλλων «στη χώρα μας, η συνεχής εγκατάλειψη της μεταποίησης έχει ριζώσει στην νοοτροπία της Πολιτείας, στους νόμους και το δημόσιο διάλογο, με αποτέλεσμα τη συρρίκνωση της μεταποιητικής βάσης». Ωστόσο, όπως επισημαίνει «η ελληνική βιομηχανία επέδειξε αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα μέσα στην κρίση και πλέον παρουσιάζει σημαντικά πιο θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, καθαρών επενδύσεων και αύξησης θέσεων απασχόλησης και μισθών από την υπόλοιπη οικονομία».
Όπως αναφέρει, οι μεταποιητικές δραστηριότητες δημιούργησαν το 8,6% του ΑΕΠ, ενώ ο ευρύτερος βιομηχανικός τομέας (μεταποίηση, εξόρυξη, ενέργεια, κτλ) δημιουργεί περίπου το 12% του ΑΕΠ με 20,5 δισ. ευρώ άμεσα, ακόμα και μέσα στην κρίση. Το 87,7% των εξαγωγών αγαθών -επισημαίνει- είναι βιομηχανικά προϊόντα αξίας 22,3 δισ. ευρώ ή το 42,1% των συνολικών εξαγωγών, συμπεριλαμβανομένου του τουρισμού, της ναυτιλίας των μεταφορών, κλπ., μέσα από εξαγωγές σε 181 χώρες.
Επίσης, δημιουργεί απασχόληση σε περίπου 1,2 εκατομμύρια εργαζόμενους (άμεση, έμμεση και προκαλούμενη). Δηλαδή 1 στους 4 εργαζομένους απασχολείται σε βιομηχανικές δραστηριότητες ή σε δραστηριότητες που οφείλονται στη βιομηχανία. Τέλος, συνεισφέρει το 40% του συνολικού φόρου εισοδήματος νομικών προσώπων, ενώ ακόμα και μέσα στην κρίση πραγματοποίησε 27 δισ. ευρώ επενδύσεις (2009-2016).
«Φυσικά μένουν ακόμη πολλά να γίνουν» σημειώνει ο ΣΕΒ και τονίζει ότι «η χώρα βρίσκεται στις τελευταίες θέσεις της ευρωπαϊκής κατάταξης (κάτω του 9% στο ΑΕΠ έναντι 15% του ευρωπαϊκού μ.ο), αλλά η Πολιτεία εξακολουθεί να μην έχει μια ολοκληρωμένη προσέγγιση βιομηχανικής πολιτικής και συγκεκριμένο εθνικό στόχο για την ανάπτυξη της».
Σημειώνει ότι «για τους υπογράφοντες 27 βιομηχανικούς συνδέσμους, ένα εθνικό σχέδιο είναι απαραίτητο για τη σταδιακή σύγκλιση της βιομηχανίας προς τον ευρωπαϊκό μέσο όρο». Ως άμεση προτεραιότητά θέτει την «δέσμευση όλων στην αύξηση της συμμετοχής της μεταποίησης στο 12% του ΑΕΠ έως το 2020 και στο 15% μεσοπρόθεσμα». Προσθέτει δε, ότι «η υιοθέτηση του Εθνικού Στόχου πρέπει να γίνει με ευρεία συναίνεση και να υπηρετείται με συνέπεια ανεξαρτήτως εκλογικών κύκλων και πολιτικών αλλαγών. Επιπρόσθετα, η βιομηχανική στρατηγική και ο ποσοτικός στόχος πρέπει πλέον να αποτελούν δομικά στοιχεία του Εθνικού Αναπτυξιακού Σχεδίου της χώρας. Απαραίτητη είναι η σύσταση Υπουργείου Βιομηχανίας με συγκέντρωση όλων των κατακερματισμένων αρμοδιοτήτων των υπουργείων».
Καταλήγοντας αναφέρει ότι «αν συμφωνούσαμε και εφαρμόζαμε ένα συνεκτικό πλαίσιο βιομηχανικής αναγέννησης, τότε θα δημιουργούσαμε σταδιακά, άμεσα και έμμεσα, 550.000 νέες θέσεις εργασίας και θα είχαμε επιπλέον 15.000 μεσαίες και μεγάλες επιχειρήσεις. Η μέση αμοιβή εργαζομένου θα ήταν έως και διπλάσια στη μεταποίηση και στις συνδεδεμένες υπηρεσίες. Συνεπώς θα είχαμε έως και 30 δισ. ευρώτο χρόνο παραπάνω επενδύσεις και το κράτος θα εισέπραττε, σε ετήσια βάση, σημαντικά υψηλότερα έσοδα, (λόγω της αύξησης της φορολογητέας ύλης). Με τα δεδομένα αυτά, θα διπλασιάζαμε το κατά κεφαλή ΑΕΠ και θα μετατρέπαμε το “Brain Drain” σε “Brain Gain”».
