Οι προσλήψεις γινόταν αναλόγως με το πως οι υποψήφιοι απαντούσαν στο «Είσαι ο εξυπνότερος άνθρωπος που ξέρεις;»
Στο βιβλίο της «Superbosses» η καθηγήτρια οικονομικών Sydney Finkelstein περιγράφει έναν τύπο ηγέτη, που δεν είναι απλώς καταπληκτικός για την εταιρεία που τον έχει, αλλά και για τους υφισταμένους του, που γίνονται εξαιρετικά πετυχημένοι κοντά του.
Tα «υπεραφεντικά», όπως τα λέει, αυτό που φροντίζουν πάντα να κάνουν είναι να προσλαμβάνουν αποκλειστικά ταλαντούχους και πανέξυπνους υπαλλήλους, καθώς η υψηλή νοημοσύνη είναι γι’ αυτούς το μεγάλο ζητούμενο. Και το καλύτερο παράδειγμα που μπορεί να βρει η Finkelstein είναι κανένας άλλος από τον ιδρυτή και πρώην γενικό διευθυντή της Oracle, Larry Ellison, o οποίος με τα 56,4 δισ. δολάριά του παραμένει σταθερά τα τελευταία χρόνια ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους του πλανήτη.
Ο Ellison παραιτήθηκε το 2014 από γενικός διευθυντής της εταιρίας του, παραμένει ωστόσο πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου και διευθυντής στο τμήμα τεχνολογίας το κολοσσού. Η Finkelstein παραθέτει λοιπόν ένα απόσπασμα από τη βιογραφία του Ellison από τον Mike Wilson («The Difference Between God and Larry Ellison») για να δείξει ακριβώς την προσέγγιση του «υπεραφεντικού» αναφορικά με την πολιτική προσλήψεων.
Ο Ellison είχε δασκαλέψει τους ανθρώπους που έκαναν τις συνεντεύξεις προσλήψεων στην Oracle να ρωτούν απαραιτήτως τους υποψήφιους υπαλλήλους, όλοι τους με πανεπιστημιακά πτυχία στα χέρια: «Είσαι ο εξυπνότερος άνθρωπος που ξέρεις;». Αν ο υποψήφιος απαντούσε «ναι», τότε τον έπαιρναν. Αν απαντούσε «όχι», τότε τον ρωτούσαν «ποιος είναι;». Κι αν έλεγε όνομα, προσπαθούσαν να προσλάβουν εκείνον!
Ο Ellison είχε φυσικά αρκετούς κρυμμένους άσους στο μανίκι του για να ξεχωρίζει τους πραγματικά έξυπνους από τους απλώς αλαζόνες, η Finkelstein χρησιμοποιεί πάντως την ιστορία για να μας δείξει τη διαφορά του «υπεραφεντικού» που θέλει να περιστοιχίζεται από έξυπνους ανθρώπους και του «μέσου αφεντικού» που νιώθει πως απειλείται από το ταλέντο των υφισταμένων του και αναζητεί μετριότητες…
