Αρκετά χρόνια πριν θυμάμαι ένα πράσινο αυτοκίνητο με πολλές γωνίες, λιτό, χωρίς πολυτέλειες να αποτελεί σύντροφο και μεταφορέα της παραδοσιακής ελληνικής οικογένειας σε διακοπές, μικρές εξορμήσεις αλλά και καθημερινές μετακινήσεις. Το PONY, ένα...ερμαφρόδιτο όχημα, κάτι μεταξύ τζιπ και επιβατικού αυτοκινήτου, με αξιοθαύμαστο σύστημα αναρτήσεων και αξιοπιστία που θα ζήλευαν αυτοκίνητα με μεγαλύτερη παράδοση από εκείνο ήταν η πρώτη μου επαφή με την αυτοκίνηση.
Ήταν μάλιστα το πρώτο αυτοκίνητο που αγόρασε ο πατέρας μου και το κράτησε μέχρι και σήμερα - 30 και βάλε χρόνια μετά -στο γκαράζ του πατρικού μου, παροπλισμένο πια, με όλα τα προβλήματα που κουβαλάει η περασμένη ηλικία, ειδικά όταν δεν λαμβάνει ο ενδιαφερόμενος και την κατάλληλη φαρμακευτική και ιατρική αγωγή.
Γιατί το PONY όταν πια σταμάτησε να βγάζει τίμια το μεροκάματό του, βρέθηκε στη σκιά ενός άλλου πιο σύγχρονου και πιο άνετου - ίσως - αυτοκινήτου, που το διαδέχτηκε. Και μετά ενός άλλου, κι ενός άλλου. Έμεινε στην πιλοτή, καρτερώντας τη στιγμή που θα ξαναπατήσει τη ζεστή καλοκαιρινή άσφαλτο, θα μπει σε αφιλόξενες χωμάτινες διαδρομές και θα ξανανιώσει την αλμύρα της θάλασσας.
Η εταιρεία που είχε αναλάβει την παραγωγή του, η ΝAMCO των αδελφών Κοντογούρη στη Θεσσαλονίκη, αποφάσισε να ξαναδώσει ζωή στο ιστορικό αυτοκίνητο...ζεσταίνοντας και πάλι τις μηχανές παραγωγής. Όπως άλλωστε αναφέρουν πληροφορίες μας από την εταιρεία, το εγχείρημα δεν μοιάζει πια ιδιαίτερα μακρινό. Το τελευταίο διάστημα ακουγόταν όλο και πιο συχνά από ειδήμονες και αδαείς, νοσταλγούς και γνώστες ή απλά από πηγές δημοσιογραφικών γραφείων ότι το PONY θα ξαναβγεί στην κυκλοφορία.
Αυτή τη φορά όμως φαίνεται ότι θα γίνει πραγματικότητα. Το μόνο που απομένει σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, είναι η έγκριση τύπου του οχήματος από το υπουργείο Μεταφορών και η παραγωγή του θα ξεκινήσει εντός του 2014 και επισήμως. Θα είναι πιο σύγχρονο, κουβαλώντας πολλά από τα ήδη γνώριμα στοιχεία του, κόντρα στις καμπύλες πολλών σύγχρονων αυτοκινήτων, παραμένοντας πιστό στις γωνίες που όλοι γνωρίσαμε.
Αντιθέτα με τον παλαιό κινητήρα του 2CV που φορούσε κάποτε, το PONY των 35 ίππων και των 602 κυβικών, ο διάδοχος θα φοράει κάτω από το καπώ μηχανές 1.2, 1.4 και 1.6 λίτρων.
Κι αν αναρωτιέστε για το πότε, η επίσημη παρουσίασή του θα γίνει εντός του 2014. Θα είναι και πάλι ένα φορτηγάκι, τζιποειδές κυρίως για επαγγελματική ή αγροτική χρήση και κατά περίπτωση - για όσους δεν έχουν δεύτερο αυτοκίνητο - και για επιβατική. Το πιο σπουδαίο είναι ότι αν ολοκληρωθεί η διαδικασία αδειοδότησης του μοντέλου, θα είναι η πρώτη φορά που θα δοθεί άδεια από το ελληνικό υπουργείο Μεταφορών, καθώς μέχρι σήμερα επικυρώνονταν για όλα τα μοντέλα, όλων των εταιρειών οι προϋπάρχουσες εισαγόμενες άδειες.
Το νέο PONY θα διαθέτει και αερόσακους, ραδιο-CD - δεν αποκλείεται και USB θύρα. Όσο για τους πίσω επιβάτες θα αρκούνται στο τριθέσιο ενιαίο αναδιπλούμενο κάθισμα, το οποίο όταν κρύβεται θα δημιουργεί χώρο για τα πάσης φύσεως υλικά που θα φορτώνονται στην καρότσα του.
Για να μην ξεχνιόμαστε όμως, το πρώτο PONY δημιουργήθηκε από μία ομάδα Γάλλων μηχανικών με σκοπό ένα παγκόσμιο, χαμηλού κόστους αυτοκίνητο που θα χρησιμοποιούσε ως βάση του τα μηχανικά μέρη του Citroen 2CV. Η τελική απόφαση της Citroen ήταν να δώσει την ευκαιρία για “διεθνή καριέρα” στο Citroen FAF, αν και ήταν πολλά τα υποψήφια οχήματα, ανάμεσα στα οποία και μοντέλα που κυκλοφόρησαν (πριν από το FAF) σε πολλές χώρες του κόσμου, όπως η Πορτογαλία και το Βιετνάμ. Κανένας απ’αυτούς τους “προγόνους” του FAF, πάντως, δεν κατάφερε να σημειώσει τη σημαντική επιτυχία που έγραψε το ελληνικό Pony.
Παρά τις δυσκολίες και τη δυσπιστία με την οποία αντιμετωπίστηκε το όλο εγχείρημα στην αρχή, οι άνθρωποι οι Κοντογούρηδες συνέχισαν την προσπάθειά τους με στόχο να δημιουργήσουν ένα όχημα που θα απευθύνονταν σε όσο το δυνατόν ευρύτερο κοινό με όπλα του το χαμηλό κόστος κτήσης και συντήρησης, την αξιοπιστία και την εγγύηση που προσέφεραν στην κατασκευή τα σήματα της Citroen. Το τόλμημα της NAMCO έγινε πραγματικότητα και ξεκίνησε να παράγεται το 1975.
Το αυτοκίνητο, για το οποίο ένας Γερμανός δημοσιογράφος είχε πει ότι "είναι τόσο άσχημο, που είναι πάντα ωραίο", ετοιμάζεται να ενδυθεί και να κυκλοφορήσει και πάλι. Αυτό που μένει να δούμε είναι αν θα αγαπηθεί όπως τότε. Σε κάθε περίπτωση δεν έχουμε παρά να αναμένουμε με νοσταλγία...
