H Pirelli δεν είναι η πρώτη ιταλική εταιρεία, που περνά σε ξένα χέρια, εν μέσω κρίσης.
Ούτε και η τελευταία…
Και, με βάση τα όσα έγιναν γνωστά για το deal με τους Κινέζους, γίνεται όλο και πιο φανερό πόσο εύκολα μπορούν να περάσουν οι ιταλικές επιχειρήσεις στα χέρια ξένων, ακόμα και σε μη… γενναιόδωρες τιμές.
Ο πρόεδρος της ιταλικής βιομηχανίας ελαστικών και εκ των βασικών μετόχων, Marco Tronchetti Provera, κατέβηκε μαζί με την κρατική China National Chemical Corporation για να αγοράσουν και στη συνέχεια να κάνουν delist τις μετοχές της Pirelli.
Η δημόσια προσφορά θα ακολουθήσει μια ιδιωτική συναλλαγή. Η ChemChina θα αγοράσει αρχικά ένα 26% στην Pirelli, από την εταιρεία συμμετοχών Camfin, που είναι υπό την ιδιοκτησία της ρωσικής πετρελαϊκής Rosneft, ιταλικών τραπεζών και του ίδιου του Provera. Οι υπόλοιποι μέτοχοι της Camfin θα μπουν μέσα στη νέα εταιρεία, η οποία τότε θα προχωρήσει σε προσφορά των υπολειπόμενων μετοχών της Pirelli, στα 15 ευρώ, εκτιμώντας την αξία όλης της εταιρείας στα 7,1 δισ. ευρώ. Αν πουληθούν όλες οι μετοχές μέσω αυτής της προσφοράς, η ChemChina θα κατέχει το 65% της νέας εταιρείας.
Η τιμή αντιστοιχεί σε premium 18% της μέσης τιμής της Pirelli το τελευταίο τρίμηνο, σύμφωνα με την Camfin. Πρόκειται για ποσοστό χαμηλότερο από το μέσο premium του 25% στα πρόσφατα βιομηχανικά deals, με βάση στοιχεία του Thomson Reuters. Μπορεί να είναι ακόμα φθηνότερο, αν λάβει κανείς υπόψη το απόλυτο έπαθλο : To σπάσιμο της Pirelli στα δύο. Κι αυτό, γιατί ένα υπό εξέταση σχέδιο είναι να συγχωνευθεί το χαμηλό περιθωρίου τμήμα φορτηγών με άλλα της ChemChina και στη συνέχεια να επιστρέψει στο Χρηματιστήριο το υπόλοιπο και premium κομμάτι ελαστικών, σε υψηλότερη αποτίμηση !
Η αναδιαρθρωμένη εταιρεία δε θα αξίζει παραπάνω από 16 ευρώ ανά μετοχή (τη σημερινή) της Pirelli, σύμφωνα με εκτιμήσεις αναλυτών της Mediobanca, με αυτούς της ESN να μιλούν για 21 ευρώ.
Οι επενδυτές, που θέλουν περισσότερα από όσα προσφέρονται, δεν είναι σε δυνατή θέση διαπραγμάτευσης. Κινδυνεύουν να μείνουν στη μειοψηφία σε ένα περίπλοκο εταιρικό σχήμα, με την αξία του σπασίματος να πάρει χρόνια για να γίνει πραγματικότητα. Η τρέχουσα τιμή αγοράς των 15,5 ευρώ, ή μετά βίας 15 ευρώ αφαιρώντας μέρισμα, που αναμένεται να δοθεί πριν ολοκληρωθεί η συμφωνία, υπονοεί ότι δεν μπορούν να κερδηθούν πολλά από τη στάση αναμονής.
Το σχεδιαζόμενο deal υπογραμμίζει πόσο ευαίσθητο παραμένει το θέμα της ξένης ιδιοκτησίας. Η συμφωνία έχει σχεδιαστεί, ώστε να απευθύνεται και στις ιταλικές ευαισθησίες, αφού προβλέπει πως απαιτείται η σύμφωνη ψήφος του 90% στη νέα εταιρεία, για να μεταφερθεί η έδρα εκτός Ιταλίας.
Το πόσο αποτελεσματική θα είναι αυτή η προστασία στην πράξη, μένει να αποδειχθεί.
