Οι μηδενικές συμβάσεις εργασίας στη Μεγάλη Βρετανία επικρίνονται σφόδρα από την εφημερίδα Guardian.
Ο... εργασιακός μεσαίωνας έρχεται με τις συγκεκριμένες συμβάσεις, οι οποίες στο Νησί έχουν επεκταθεί στο 25% των εργαζόμενων, φθάνοντας αισίως τα 250.000 άτομα.
Το συγκεκριμένο καθεστώς εργασίας πρωτοθεσπίστηκε τη δεκαετία του '90 για να εξυπηρετήσει κυρίως το λιανεμπόριο και τα εποχικά επαγγέλματα, όμως τώρα επανέρχεται δριμύτερο και εντελώς... διαστρεβλωμένο για να εξυπηρετήσει ευθέως τα απόλυτα συμφέροντα των εργοδοτών.
"Γιατί να σταματήσουμε τις συμβάσεις μηδενικών ωρών; Ας αναβιώσουμε και την παιδική εργασία", σχολιάζει σκωπτικά ο τακτικός αρθρογράφος της εφημερίδας, Λάρι Έλιοτ. "Είναι κρίμα που ο Καρλ Μαρξ δεν ζει για να σχολιάσει το γεγονός πως το 90% των εργαζομένων της επιχείρησης Sports Direct δουλεύουν υπό καθεστώς εργασιακής σύμβασης μηδενικών ωρών", συμπληρώνει.
Τι προβλέπουν τα zero-hours contracts
Οι εργοδότες που απασχολούν υπαλλήλους με τις ευέλικτες "συμβάσεις μηδενικών ωρών", αποκαλούμενες ως zero-hours contracts, ξεπερνούν πλέον τους 1.000, μεταξύ των οποίων καταστήματα και μεγάλες αλυσίδες λιανικής, ξενοδοχεία, αλλά και δεκάδες ακόμη επιχειρήσεις, κυρίως στο κλάδο της ψυχαγωγίας, της υγείας και της παιδείας. Στη λίστα βρίσκεται ακόμη και το Ανάκτορο του Μπάκιγχαμ.
Στις συμβάσεις αυτές, ο εργαζόμενος δεν έχει καμία απολύτως γνώση για το πόσες ώρες και ημέρες θα δουλέψει, δεν καλύπτεται από το νόμιμο κατώτερο μισθό και δεν έχει δικαίωμα επιδόματος ασθενείας ή, πολύ περισσότερο, αδείας. Πληρώνεται μόνο για τις ώρες που εργάζεται, και το χειρότερο είναι ότι για το υπόλοιπο διάστημα της εβδομάδας είναι υποχρεωμένος να βρίσκεται σε καθεστώς αναμονής για την περίπτωση που θα επικοινωνήσουν μαζί του, ζητώντας του να προσέλθει για εργασία. Φυσικά, ο stand-by εργαζόμενος είναι πιθανό να μη λάβει και ποτέ το τηλεφώνημα αυτό και να χάνει ημέρες και ώρες από τη ζωή του στην αναμονή.
