Υπάρχει τρόπος να επιστρέψει μία χώρα της Ευρωζώνης (και ιδιαίτερα η Ελλάδα) στο εθνικό της νόμισμα χωρίς να προκληθεί γενικευμένος πανικός και όλα τα παρελκόμενα για τα οποία προειδοποιούν οι Ευρωπαίοι ηγέτες από τη στιγμή που ξέσπασε η κρίση στην Ευρωζώνη; “Ναι”, απαντά ο καθηγητής Οικονομικών Ρος Μακ Λίοντ – αρκεί να υπάρχουν οι σωστοί μηχανισμοί.
Σε άρθρο του που δημοσιεύεται στη Wall Street Journal, ο Μακ Λίοντ τονίζει ότι το “κλειδί” για μία ομαλή μετάβαση στο εθνικό νόμισμα αποτελεί το να ελεγχθεί η ποσότητα στην οποία θα εκδοθεί το νέο νόμισμα και παράλληλα να επιτραπεί στην αγορά να καθορίσει η ίδια την τιμή στην οποία θα γίνει η ανταλλαγή με τα παλιά νομίσματα.
“Σε αυτό το σενάριο, η κεντρική τράπεζα θα ανακοίνωνε ότι είναι πρόθυμη να αγοράσει ευρώ από τις τοπικές τράπεζες, το ελληνικό Δημόσιο και οποιονδήποτε άλλο, χρησιμοποιώντας νέες δραχμές ως πληρωμή. Όλες αυτές οι συναλλαγές θα γίνονταν κατά τη διάρκεια μίας συγκεκριμένης μεταβατικής περιόδου και θα ήταν πλήρως εθελοντικές”, υποστηρίζει ο καθηγητής, τονίζοντας ότι μετά το τέλος της μεταβατικής αυτής περιόδου η ελληνική κυβέρνηση θα λειτουργούσε αποκλειστικά με δραχμές.
Όπως επισημαίνει ο Μακ Λίοντ, θα μπορούσε αρχικά η προσφορά της κεντρικής τράπεζας να είναι 360 νέες δραχμές για κάθε ευρώ, κοντά στην ισοτιμία με την οποία η Ελλάδα μπήκε στην Ευρωζώνη. Και μπορεί η ισοτιμία αυτή πλέον να μην έχει επαφή με την πραγματικότητα μετά από 12 χρόνια, όμως η αγορά θα καθορίσει από μόνη της την επιθυμητή ισοτιμία, βάσει του νόμου προσφοράς-ζήτησης. Εξάλλου, όπως σημειώνει, “δε θα είχε και πολλή σημασία το πού θα κατέληγε η ισοτιμία. Η κεντρική τράπεζα θα έπαιρνε κάτι (ευρώ) για το τίποτα (κομμάτια χαρτιού ή μέταλλο με τη λέξη 'δραχμή')”.
Φυσικά, ο καθηγητής ξεκαθαρίζει πως η επιστροφή στο εθνικό νόμισμα δε θα έλυνε όλα τα προβλήματα της χώρας, καθώς “οι συνέπειες τόσων χρόνων ανεύθυνης δημοσιονομικής πολιτικής, κακών μικροοικονομικών πρακτικών και ανεπαρκούς ελέγχου των τραπεζών δεν μπορούν να διορθωθούν απλά επαναφέροντας ένα εθνικό νόμισμα”.
Όμως, καταλήγει ο Μακ Λίοντ, “είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι και η εγκατάλειψη του ευρώ δε θα έφερνε τη συντέλεια για την Ελλάδα. Μία προσεκτική, βασισμένη στην αγορά λύση είναι υπαρκτή αν και όταν ληφθεί η απόφαση να “τραβήξει τη σκανδάλη”.
