"Πολύ νωρίτερα" και "μονομερώς" έπρεπε να είχε κινηθεί η ελληνική κυβέρνηση για μια μονομερή διαγραφήο χρέους, εκτιμά ο Barry Eichengreen, καθηγητής στο πανεπιστήμιου του Μπέρκλεϋ και ίσως ο πλέον αναγνωρισμένος στον πλανήτη ειδικός για το ευρώ και τη σχέση του με το δολάριο. Ο ίδιος δηλώνει Ευρωπαϊστής και υπέρμαχος της Ευρωζώνης.
Όπως αναφέρει σε άρθρο του, ήδη από το πρώτο εξάμηνο του 2010 ήταν ξεκάθαρο ότι το ελληνικό χρέος δεν ήταν βιώσιμο και ότι έπρεπε να "κουρευτεί" χωρίς καθυστέρηση. Αν η Ελλάδα είχε διαγράψει τα δύο τρίτα του χρέους της, θα ήταν σε θέση να μειώσει το κόστος για την εξυπηρέτησή του, να χρησιμοποιήσει τα κεφάλαια που θα γλίτωνε από τους τόκους για να ανακεφαλαιοποιήσει τις τράπεζες, να μειώσει τους φόρους αντί να τους αυξήσει και να τονώσει τις επενδύσεις, εκτιμά ο κ. Eichengreen.
Μιλώντας για την παραδοχή του ΔΝΤ για το λάθος του, ο διεθνούς φήμης οικονομολόγος αναφέρει ότι ο τότε επικεφαλής του, Ντομινίκ Στρος - Καν, επιθυμούσε την αναδιάρθρωση αλλά ήταν η Ευρώπη που "προτίμησε να ρίξει την Ελλάδα στους λύκους, σκεπτόμενη τις τράπεζές της".
Βεβαίως ο κ. Eichengreen δεν παραβλέπει το γεγονός η τρόικα, μετά από μια τέτοια κίνηση, να μη δεχόταν τη χορήγηση του πακέτου διάσωσης, αναγκάζοντας την Ελλάδα να πιέσει ακόμα περισσότερο τις εισαγωγές και η ΕΚΤ να έκοβε την παροχή έκτακτης ρευστότητας, αναγκάζοντας την κυβέρνηση να επιβάλει κεφαλαιακούς ελέγχους, ακόμα και να εγκαταλείψει το ευρώ.
Εκτιμά, ωστόσο, πως αναλαμβάνοντας εκείνοι τις πρωτοβουλίες, οι Έλληνες ηγέτες θα ήταν αυτοί που θα διαμόρφωναν τους όρους του διαλόγου.
"Θα μπορούσαν να είχαν πει στους συναδέλφους τους στην Ε.Ε., 'κοιτάξτε, δεν έχουμε άλλη επιλογή από το να αναδιαρθρώσουμε ένα ξεκάθαρα μη βιώσιμο χρέος. Αλλά μη γελιέστε: η προτίμησή μας είναι να παραμείνουμε στην ευρωζώνη. Δεσμευόμαστε στις μεταρρυθμίσεις. Ως εκ τούτου, δεν συμφωνείτε ότι αξίζουμε την υποστήριξή σας;" σημειώνει ο κ. Eichengreen.
Χαρακτήρισε ως μοιραίο λάθος της ελληνικής κυβέρνησης τη μετωπική σύγκρουση με συνδικάτα και εργαζομένους και ανέφερε ότι με εκείνους θα έπρεπε να είχε διαπραγματευτεί μείωση μισθών και συντάξεων.
Εξαιτίας της αποτυχίας στις δομικές μεταρρυθμίσεις, η τρόικα παρέμεινε δύσπιστη απέναντι σε αυτές και απαίτησε να εφαρμοστεί σκληρή λιτότητα, ως τίμημα για τη χορήγηση βοήθειας, καταλήγει ο κ. Eichengreen.
