Το παράδειγμα είναι γνωστό. Το επαναφέρω με αφορμή την απόφαση του γαλλικού δικαστηρίου, που έκρινε αντισυνταγματική τη φορολόγηση 75% στα υψηλά εισοδήματα και την αντίδραση του Gerard Depardieu, που ζει πλέον στο Βέλγιο και δηλώνει ότι δεν πρόκειται να επιστρέψει στη Γαλλία :
Υποθέστε ότι μια φορά την εβδομάδα δέκα φίλοι βγαίνουν έξω για μπίρες και πληρώνουν συνολικά 100 ευρώ. Αν μοιράζονταν το λογαριασμό, όπως πληρώνουμε τους φόρους μας, θα πλήρωναν ως εξής:
Οι πρώτοι τέσσερις (οι φτωχότεροι) δεν θα πλήρωναν τίποτα.
Ο πέμπτος θα πλήρωνε 1 ευρώ.
Ο έκτος 3 ευρώ.
Ο έβδομος 7 ευρώ.
Ο όγδοος 12 ευρώ.
Ο ένατος θα πλήρωνε 18 ευρώ και
Ο δέκατος (ο πιο πλούσιος) 59 ευρώ.
Αυτό, λοιπόν, αποφάσισαν να κάνουν. Έπιναν τις μπίρες τους κάθε εβδομάδα και ήταν αρκετά ευχαριστημένοι με αυτή τη συμφωνία, μέχρι που, μια μέρα, ο ιδιοκτήτης της pub τους δημιούργησε ένα μικρό πρόβλημα. "Αφού είστε όλοι σας τόσο καλοί πελάτες, θα μειώσω το κόστος του εβδομαδιαίου λογαριασμού σας κατά 20 ευρώ", τους είπε.
Έτσι, τα ποτά για τους δέκα άνδρες θα κόστιζαν τώρα μόλις 80 ευρώ. Αυτοί επέμειναν να πληρώνουν το λογαριασμό όπως και πριν. Δηλαδή, με βάση τη φορολογική κλίμακα. Έτσι, για τους τέσσερις πρώτους δεν άλλαξε κάτι. Θα συνέχιζαν να πίνουν δωρεάν. Τι γίνεται, όμως, για τους υπόλοιπους έξι ; Αυτούς, που πλήρωναν ; Πώς θα κατένειμαν την έκπτωση των 20 ευρώ, ώστε ο καθένας να έπαιρνε ένα δίκαιο μερίδιο ;
Συνειδητοποίησαν ότι αν διαιρούσαν την έκπτωση διά έξι, τότε το μερίδιο θα ήταν 3,33 ευρώ. Αν, όμως, αφαιρούσαν αυτό το ποσό από τη συμμετοχή του καθενός στο λογαριασμό, τότε θα έπιναν δωρεάν και ο πέμπτος και ο έκτος κατά σειρά της παρέας.
Τότε, ο ιδιοκτήτης πρότεινε ότι θα ήταν δικαιότερο να μειώσουν το λογαριασμό του καθενός αναλογικά. Έτσι, ακολούθησαν το μοντέλο της φορολογικής κλίμακας, που εφάρμοζαν ούτως ή άλλως. Πού οδήγησε αυτό ;
Ο πέμπτος, όπως οι τέσσερις πρώτοι, τώρα δεν πλήρωσε ούτε ένα ευρώ (εξοικονόμηση στο 100%).
Ο έκτος τώρα πλήρωσε 2 ευρώ αντί για 3 (μείωση κατά 33%).
Ο έβδομος 5 αντί για επτά (μείωση 28%).
Ο όγδοος 9 αντί για 12 (έκπτωση 25%).
Ο ένατος 14 αντί για 18 (μείωση 22%).
Και ο δέκατος 49 αντί για 59 ευρώ (όφελος 16%).
Συνεπώς, ο καθένας από τους έξι – που πλήρωναν αρχικά – είχαν όφελος, με τους τέσσερις πρώτους να συνεχίζουν να πίνουν δωρεάν. Αλλά, μόλις βγήκαν από το μαγαζί, άρχισαν να συγκρίνουν την έκπτωση του καθενός.
"Εγώ ωφελήθηκα μόλις 1 ευρώ από την έκπτωση των 20", είπε ο έκτος και έδειξε το δέκατο λέγοντας ότι "αυτός κέρδισε 10 ευρώ".
"Σωστά. Κι εγώ εξοικονόμησα μόνο 1 ευρώ", είπε ο πέμπτος, προσθέτοντας ότι "είναι άδικο, που έχει δεκαπλάσιο όφελος από εμένα".
"Συμφωνώ", πετάχτηκε ο έβδομος : "Γιατί να πάρει πίσω 10 ευρώ, όταν εγώ πήρα μόλις 2 ;".
"Για μισό λεπτό", αντέτειναν ομόφωνα οι πρώτοι τέσσερις. "Εμείς δεν είχαμε κανένα όφελος. Αυτό το νέο φορολογικό σύστημα εκμεταλλεύεται τους φτωχούς". Τότε, οι εννέα περικύκλωσαν το δέκατο και τον χτύπησαν.
Την επόμενη εβδομάδα, ο δέκατος άνδρας δεν εμφανίστηκε για μπίρες. Έτσι, οι εννέα ήπιαν χωρίς αυτόν. Όταν, όμως, ήρθε η ώρα να πληρώσουν, συνειδητοποίησαν το πλέον σημαντικό. Δηλαδή, ότι δεν είχαν αρκετά χρήματα για να πληρώσουν ούτε καν το μισό λογαριασμό !
Έτσι, λοιπόν, λειτουργεί το φορολογικό μας σύστημα. Αυτοί, που πληρώνουν τους υψηλότερους φόρους, ωφελούνται και περισσότερο (σε απόλυτους αριθμούς) από μια μείωση φόρου. Αν φορολογηθούν υπερβολικά, αν τους στοχοποιήσουμε επειδή είναι εύποροι, τότε δεν θα εμφανιστούν ξανά. Στην πραγματικότητα, θα αρχίσουν να πίνουν σε άλλες χώρες, όπου η ατμόσφαιρα είναι φιλικότερη.
Το παράδειγμα αυτό, στην υπερβολή του, εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο πώς λειτουργεί το φορολογικό σύστημα και ποιες είναι οι συνέπειες, όταν επικρατούν λαϊκίστικες πολιτικές και φωνές.
Για όσους καταλαβαίνουν, δε χρειάζεται περαιτέρω εξήγηση.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν, δεν είναι δυνατή καμία εξήγηση.
Καλη χρονιά !
