Η ζωή δεν ήταν ποτέ εύκολη για τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Και εκείνος όμως δεν εγκατέλειψε ποτέ. Ούτε όταν έμεινε ανάπηρος ούτε όταν η επιθυμία του να γίνει καγκελάριος ή πρόεδρος δεν πραγματοποιήθηκε. Η πρώτη ζωή του νυν υπ. Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε τελείωσε με δύο πυροβολισμούς στην εναντίον του επίθεση στο περιθώριο κομματικής διοργάνωσης τον Οκτώβριο του 1990, πιστεύει ο βιογράφος του Χανς Πέτερ Σιτς.
Ο τότε 48χρονος πολιτικός επιζεί, μένει ωστόσο ανάπηρος από τη μέση και κάτω. Με σιδερένια πειθαρχία επιστρέφει λίγες μόνο εβδομάδες αργότερα στην πολιτική παρά τις προτροπές της οικογένειάς του να εγκαταλείψει την πολιτική. Όμως ο πατέρας τεσσάρων παιδιών εκλιπαρεί: “Μην μου στερείτε και αυτό”. Σήμερα 22 χρόνια αργότερα λέει: “Έμαθα ότι ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει και να τα βγάλει πέρα με δεδομένα, τα οποία δεν φανταζόταν παλιότερα. Έχουμε την ικανότητα να προσαρμοζόμαστε”.
Ο δημοσιογράφος του περιοδικού Stern Χανς Πέτερ Σιτς έζησε από κοντά την επίθεση κατά του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Επτά χρόνια μετά τους πυροβολισμούς ήθελε να μάθει αν ο Γερμανός πολιτικός αποσκοπούσε να διεκδικήσει την καγκελαρία: “Κόμπιαζα να μιλήσω, θυμάται ο δημοσιογράφος. Ήθελα να αποφύγω την λέξη σακάτης. Αφού ψέλλισα μερικές προτάσεις ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με κοίταξε αυστηρά και μου είπε; «Aφήστε τις υπεκφυγές, και οι δύο προερχόμαστε από την περιοχή της Βάδης και εκεί ξέρετε πολύ καλά πώς λέμε κάποιον σε αναπηρική καρέκλα»”.
Ο «σακάτης» δεν έγινε τελικά καγκελάριος. Ο Χέλμουτ Κολ είχε διαφορετικά σχέδια. Το ερώτημα γιατί ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε δεν «επαναστάτησε» κατά του Χέλμουτ Κολ παραμένει μέχρι σήμερα αναπάντητο. Ο βιογράφος του Χανς Πέτερ Σις καταλήγει σε ένα σκληρό συμπέρασμα: Η άνευ όρων αφοσίωση είναι μια μορφή δειλίας, γράφει.
Διαφορετική είναι η άποψη του σοσιαλδημοκράτη και φίλου του Σόιμπλε Όσκαρ Λαφοντέν, ο οποίος θεωρεί ότι η αναπηρία έπαιξε καθοριστικό ρόλο: “Όταν αισθάνεσαι εκτεθειμένος δεν μπορείς εύκολα να τα βάλεις με κάποιον σαν τον Χέλμουτ Κολ…”. Όπως γράφει η Deutche Welle όταν ο πρώην καγκελάριος “σκόνταψε” στο σκάνδαλο της παράνομης χρηματοδότησης του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος “πήρε στο λαιμό του” και τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Τον Φεβρουάριο του 2000 ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε παραιτήθηκε από την προεδρία των Χριστιανοδημοκρατών. Στη μεγαλύτερη επιθυμία του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, να γίνει δηλαδή Ομοσπονδιακός Πρόεδρος, στέκονται εμπόδιο το 2004 οι Φιλελεύθεροι.
Ωστόσο η συγκυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών επαναφέρει τον Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο υπουργικό συμβούλιο. Το 2009 η καγκελάριος Μέρκελ του προτείνει το υπουργείο Οικονομικών. “Θα πρέπει να γνωρίζει τι κάνει η καγκελάριος”, δηλώνει τότε λακωνικά ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: “Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι είμαι ένας αφοσιωμένος άνθρωπος. Δεν είμαι ωστόσο ιδιαίτερα εύκολος. Στην ηλικία που βρίσκομαι δεν είναι εύκολο να με κάνεις ό τι θέλεις”.
