Έχουν περάσει περισσότερα από δέκα χρόνια, μετά το πρώτο κραχ, που οδήγησε την Αργεντινή να κηρύξει πτώχευση, και η χώρα αντιμετωπίζει μια νέα οικονομική κρίση ή ένα δεύτερο κύκλο (όπως θα έλεγαν ίσως οι οικονομολόγοι).
Οι νυν ηγέτες φαίνονται μάλλον απρόθυμοι να αποδεχτούν και να δηλώσουν ότι η οικονομία της χώρας δεν είναι βιώσιμη.
Μετά την οικονομική της κατάρρευση, ο πρόεδρος Nestor Kirchner (2003 - 2007) και η διάδοχος του και σύζυγος του, Christina Fernandez de Kirchner (2007 - σήμερα), ακολούθησαν τη στρατηγική του... αυτόματου πιλότου, βασιζόμενοι στο φτηνό εθνικό νόμισμα και στα εμπορικά πλεονάσματα.
To placebo της αυτο-εξαπάτησης
Σύμφωνα με τους οικονομολόγους του International Policy Digest, ο λόγος της αρχικής οικονομικής επιτυχίας της Αργεντινής προήλθε από την αυτο-εξαπάτηση μέρους της εθνικής ηγεσίας της. Η διεθνής κοινότητα είχε εκφράσει την ανησυχία της ότι θα ήταν προς το συμφέρον της Αργεντινής να συγκρατήσει κάπως την οικονομική πρόοδο. Ωστόσο, αυτές οι ανησυχίες αντιμετωπίστηκαν με αύξηση των κρατικών ενισχύσεων προς τις μεταφορές και την ενέργεια, καθώς και με μεγαλύτερη χρηματοδότηση των κοινωνικών προγραμμάτων. Αυτές οι πολιτικές, αρχικά, χρηματοδοτούνταν από την εθνικοποίηση των ιδιωτικών συνταξιοδοτικών προγραμμάτων.
Καθώς, όμως, οι καταναλωτικές δαπάνες αυξάνονταν, η Κεντρική Τράπεζα άρχισε να τυπώνει χρήμα.
Η εκρηκτική συνταγή, που σιγοβράζει στη χώρα
Η αύξηση των κρατικών ενισχύσεων και των δαπανών οδήγησε την οικονομία της χώρας να χάνει, περίπου, 2 δισ. δολάρια το μήνα !
Εικόνες χάους με λεηλασίες ακόμη και δολοφονίες έζησε τον περασμένο μήνα η χώρα
Από τη στιγμή, που το χαρτοφυλάκιο εξαγωγών της χώρας δεν είναι διαφοροποιημένο και δεν υπάρχουν ισχυροί εμπορικοί δεσμοί με άλλες χώρες, ο μόνος τρόπος για τη διατήρηση της ανάπτυξης είναι μέσω της μόχλευσης της κατανάλωσης, με την εκτύπωση περισσότερου χρήματος. Αυτό, όμως, το μόνο που καταφέρνει είναι να δημιουργεί περισσότερο πληθωρισμό.
Κατά τη διάρκεια της περιόδου ανάπτυξης, η Αργεντινή συνέχισε να μάχεται με την κατάρρευση του 2002, ενώ το momentum ήταν με το μέρος της, λόγω της αύξησης στις τιμές των τροφίμων. Η επιτυχία της χώρας έφτασε στο σημείο να μην είναι βιώσιμη μακροπρόθεσμα.
Μπορεί η Αργεντινή να "φρενάρει", έστω και τελευταία στιγμή, πριν τον γκρεμό;
Ο πληθωρισμός, πλέον, είχε ξεφύγει και η Αργεντινή παρέμενε απρόθυμη να αλλάξει την πολιτική της.
Πλέον, βρίσκεται πάνω από το 25%, σύμφωνα με εκτιμήσεις ιδιωτών αναλυτών.
Έτσι, οι κοινωνικές αναταραχές, που καταγράφονται από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα, δεν άργησαν να έρθουν. Και, εκτιμάται ότι, μετά τους αστυνομικούς, έπονται και άλλες ομάδες δημοσίων υπαλλήλων.
Η χρεοκοπία του 2001, που έφερε στην επιφάνεια έναν υψηλό πληθωρισμό, μία υπερτίμηση του νομίσματος, αδυναμία δανεισμού και ιδιωτικοποίηση των κοινωνικών προγραμμάτων κατά τη διάρκεια ύφεσης, είναι πολύ διαφορετική από την οικονομική κατάσταση, που έχει αναδυθεί σήμερα.
Ωστόσο, οι επιπτώσεις της παραμένουν οι ίδιες.
Όπως επισημαίνουν έμπειροι παρατηρητές, ο μόνος τρόπος, η πρόεδρος Fernandez να μετακινήσει τη χώρα προς ένα πραγματικά σταθερό μονοπάτι, είναι να αναλάβει τα ηνία και να κατευθύνει την οικονομική πολιτική...
...και όχι να επιτρέπει στις οικονομικές εξελίξεις να κατευθύνουν την κυβέρνηση.
