Ο ανήσυχος γιατρός που εφηύρε την πατέντα της ερωτικής απόλαυσης
Ήταν τέτοιος ο χαμός που προκλήθηκε στα μίντια όταν στην ποπ σειρά «Sex and The City», στα τέλη των '90s, έκανε την εμφάνισή του ένας δονητής που θα πίστευε κανείς ότι μια τέτοια συσκευή μόλις είχε εφευρεθεί. Αλλά σίγουρα πρόκειται για μια εσφαλμένη παρανόηση γιατί ίσως οι περισσότεροι πιθανόν να αγνοούν την προέλευση του σεξουαλικού αυτού βοηθήματος. Προς έκπληξη, ο δονητής στην πραγματικότητα εφευρέθηκε από έναν αξιοσέβαστο γιατρό της βικτοριανής εποχής, που είχε κουραστεί να φέρνει τις γυναίκες ασθενείς του σε οργασμό χρησιμοποιώντας μόνο τα δάχτυλά του και έτσι μάλλον ονειρεύτηκε μια συσκευή που θα έκανε τη δουλειά γι 'αυτόν.
Αρχικά σχεδιάστηκε ως ιατρικό εργαλείο για την «συναισθηματική ανακούφιση», την αποφόρτιση από τα ενοχλητικά συμπτώματα της υστερίας. Κατά τους περασμένους αιώνες θεωρούσαν ότι η υστερία είναι κατ' εξοχήν γυναικεία ασθένεια και ότι συνδέεται με τη μήτρα (υστέρα), άποψη φυσικά που η σύγχρονη ψυχολογία και ψυχιατρική κατέρριψε. Από τότε μέχρι σήμερα βέβαια, η χρήση και η κοινωνική του αποδοχή, έχει αλλάξει αλλά εξακολουθεί να αποτελεί ένα καλά κρυμμένο μυστικό στα οικιακά συρτάρια.
Ο ανήσυχος γιατρός με τα μαγικά χέρια
Φυσικά, ερωτικά βοηθήματα υπήρχαν από τους αρχαίους χρόνους - Ο παλαιότερος δονητής του κόσμου, όπως έχει καταγραφεί, είναι ένας φαλλός ύψους 20 εκατοστών της Ανώτερης παλαιολιθικής περιόδου πριν από 30.000 χρόνια που βρέθηκε στο σπήλαιο Hohle Fels κοντά στο Ulm της Γερμανίας.
«Γνωρίζατε ότι ο δονητής ήταν η πέμπτη οικιακή συσκευή που ηλεκτροδοτήθηκε, μετά από το ραπτομηχανή, τον ανεμιστήρα, τον βραστήρα τσαγιού και τη φρυγανιέρα; Έχει επίσης εφευρεθεί περίπου μια δεκαετία πριν από την ηλεκτρική σκούπα και ηλεκτρικό σίδερο. Ενδιαφέρον;», σημειώνει ο κριτικός ταινιών, Brad Brevet γράφοντας για την ταινία «Hysteria» (2011), που μεταφέρει τον θεατή γύρω στα 1880 στη βικτωριανή Αγγλία. Η ταινία σκιαγραφεί τη πραγματική ιστορία του Δρ. Joseph Mortimer Granville ο οποίος θεωρείται ο «πατέρας» του σύγχρονου ηλεκτρομηχανολογικού δονητή. Ο Granville, ήταν ένας από τους επιστήμονες που κούραρε ταλαιπωρημένες γυναίκες από την υστερία με την επίτευξη του οργασμού μέσω μαλάξεων στα γεννητικά όργανα. Η έντονη χειρωνακτική εργασία όπως φαίνεται πως τον εξουθένωσε και αναζητούσε διακαώς μια πατέντα που θα τον απάλλασσε από το καθημερινό και αδιάκοπο αυτό μαρτύριο.
Με γνώμονα την ανακούφιση των ταλαιπωρημένων του χεριών, ο ανήσυχος επιστήμονας άρχισε να οραματίζεται μια σειρά από συσκευές ώσπου το brainstorming απέδωσε καρπούς και κατασκεύασε μια συσκευή που θα έκανε όλη τη... βρώμικη δουλειά. Έτσι το 1880 κατωχύρωσε με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας τον ηλεκτρομηχανολογικό δονητή με φαλλικό σχήμα, μια φορητή συσκευή που έκανε παλινδρομικές κινήσεις με τη βοήθεια του ηλεκτρισμού. Τρία χρόνια αργότερα, το 1883, στο βιβλίο του «Nerve-vibration and excitation as agents in the treatment of functional disorder and organic disease», ο γιατρός περιγράφει πως το δημιούργημά του ανακουφίζει από μια σειρά από ιατρικά προβλήματα όπως τη θεραπεία της νευραλγίας, της νευρασθένειας, της νοσηρής ευερεθιστότητας, της δυσπεψίας και της δυσκοιλιότητας.
Την εποχή της εφεύρεσής του, το εν λόγω σεξουαλικό βοήθημα, δεν ήταν ένα αντικείμενο που έφερνε ντροπή στους χρήστες του όπως συνηθίζεται να φέρνει σήμερα. Οι πρώτοι δονητές, έσπασαν κάθε ρεκόρ δημοφιλίας στους ιατρικούς κόλπους και χρησιμοποιήθηκαν για μια ευρεία ποικιλία παθήσεων τόσο σε γυναίκες όσο και σε άντρες (αρθρίτιδα, φλεγμονές κ.α.). Μάλιστα, δονητικές θεραπείες έλαβαν και μια σειρά από τραυματίες στρατιώτες του Α Παγκοσμίου Πολέμου σε αγγλικά και γαλλικά νοσοκομεία.
Το τέλος της «χρυσής» εποχής
Η τεχνολογία προόδευε και έφερνε και την εξέλιξη στους δονητές. Άρχισαν να κυκλοφορούν στο εμπόριο για οικιακή χρήση και μια σειρά από μοντέλα διαφημίζονταν μέχρι και σε περιοδικά του 1900, μαζί με άλλα ηλεκτρικά είδη οικιακής χρήσης, για τα υποτιθέμενα οφέλη στην υγεία και την ομορφιά. Το όνειρο όμως άρχισε να δύει περίπου το 1920 όταν κάποιο πονηρό μυαλό κατάλαβε ότι ένας δονητής δεν ήταν μόνο ένα «όπλο» για την θεραπεία ασθενειών, αλλά και ένα αντικείμενο ηδονής, οπότε άρχισε να αποκτά ένα πιο αρνητικό όνομα - ίσως γιατί άρχισαν να χρησιμοποιούνται στη βιομηχανία της πορνογραφίας. Για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, το διαδεδομένο αυτό σεξουαλικό βοήθημα εξαφανίστηκε από το προσκήνιο, για να επανέλθει δυναμικά στις σεξουαλικά απελευθερωμένες εποχές των '60s και 70s, με την έκρηξη του πορνό. Το kinky, πλέον, εργαλείο, χάνει τον ρόλο του ως ιατρικό εργαλείο και αποκτά πονηρή ταυτότητα, αποκλειστικά για την σεξουαλική απόλαυση.
