Το πρόσωπο που βρίσκεται στο χαρτονόμισμα του αμερικανικού δολαρίου
O Βενιαμίν Φραγκλίνος, αγγλιστί Μπέντζαμιν Φράνκλιν, (1706-1790) είναι ένας από τους εθνοπατέρες των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής. Αξιοσημείωτα πολυμαθής, ο Φραγκλίνος ήταν διακεκριμένος συγγραφέας και τυπογράφος, θεωρητικός της πολιτικής, πολιτικός, επιστήμων, εφευρέτης, κοινωνικός ακτιβιστής, στρατιωτικός και διπλωμάτης. Με την ιδιότητα του επιστήμονα, αποτέλεσε σημαντική φιγούρα του Διαφωτισμού και της ιστορίας της φυσικής για τις ανακαλύψεις και τις θεωρίες του αναφορικά με τον ηλεκτρισμό.
Γράφει η Εύη Σιμοπούλου
Ήταν όμως και κάτι ακόμα. Ήταν και ο πρώτος εκατομμυριούχος της Αμερικής. Η ιστορία του είναι εκπληκτική και συνάμα διδακτική.
Ο Μπέντζαμιν Φράνκλιν γεννήθηκε στη Βοστώνη. Ήταν το 16ο από τα 17 παιδιά του Γιοσάια Φραγκλίνου, παρασκευαστή κεριών και σαπουνιών. Ήταν ο νεότερος γιος της οικογένειας και μάλλον ο πιο αγαπημένος.
Τον ελεύθερο του χρόνο ο μικρός Φραγκλίνος τον αφιέρωνε στη μελέτη επιστημονικών και άλλων βιβλίων και στη συγγραφή σατιρικών δοκιμίων και ποιημάτων, παρά την άποψη του πατέρα του ότι «οι ποιητές ήταν πάντα ζητιάνοι».
Οι γονείς του επιθυμούσαν ο μικρός Βενιαμίν να γίνει κληρικός, όμως από πολύ νωρίς αυτός διάλεξε διαφορετικό δρόμο.
Στην ηλικία των 12 ετών έγινε βοηθός στο τυπογραφείο του αδερφού του Τζέιμς.
Τρία χρόνια αργότερα, ο Τζέιμς ίδρυσε την «New England Courant», την πρώτη ανεξάρτητη εφημερίδα των αποικιών.
Στον Μπέντζαμιν δεν επιτράπηκε να γράψει στην εφημερίδα. Έτσι, αυτός χρησιμοποιώντας το ψευδώνυμο «Mrs. Silence Dogood» άρχισε να στέλνει γράμματα στην εφημερίδα του αδερφού του, τα οποία δημοσιεύονταν για αρκετό καιρό χωρίς να καταλάβει κανείς τον πραγματικό τους συγγραφέα. Μάλιστα το περιεχόμενό τους ήταν τέτοιο, ώστε προκάλεσαν συζήτηση στην πόλη της Βοστώνης.
Ωστόσο, ο έφηβος Μπέντζαμιν δεν μπορούσε να μείνει άλλο ως μαθητευόμενος στη δούλεψη του αδελφού του.
Ο Τζέιμς λέγεται ότι ζήλευε τόσο πολύ τη διάνοια και τα ταλέντα του Μπέντζαμιν που συχνά τον ξυλοφόρτωνε.
Έτσι το 1723, ο 17χρονος Μπέντζαμιν άφησε τη γενέτειρά του και πήγε στην Φιλαδέλφεια της Πενσιλβάνια.
Για να φτάσει μέχρι εκεί χρειάστηκε να δωροδοκήσει έναν καπετάνιο, ενώ όταν τελικά κατέβηκε στο λιμάνι της πόλης είχε μόλις τρία σελλίνια στην τσέπη του και η εμφάνισή του ήταν ενός κουρελή.
Γεμάτος όμως όρεξη να πετύχει έπιασε αμέσως δουλειά. Αρχικά δούλεψε σε διάφορα τυπογραφεία της πόλης.
Κάποια στιγμή ήρθε σε επαφή με τον Γουίλιαμ Κιθ, κυβερνήτη της πολιτείας της Πενσιλβάνια, ο οποίος έπεισε τον Μπέντζαμιν να ταξιδέψει στο Λονδίνο για να αναζητήσει τυπογραφικό εξοπλισμό και για να βελτιώσει την τέχνη του, με την υπόσχεση ότι θα τον εφοδιάσει με τις κατάλληλες συστατικές επιστολές.
Ο Κιθ όμως δεν κράτησε την υπόσχεσή του, οπότε ο 18άχρονος Βενιαμίν βρέθηκε στο Λονδίνο χωρίς να γνωρίζει κανέναν. Βρήκε πάλι δουλειά σε τυπογραφείο και, το σημαντικότερο, ήρθε για πρώτη φορά σε επαφή με την ευρωπαϊκή επιστημονική και φιλοσοφική σκέψη.
Πέντε χρόνια αργότερα ο Φραγκλίνος επέστρεψε στη Φιλαδέλφεια και κατάφερε να γίνει ανεξάρτητος εκδότης. Κατάφερε μάλιστα να πείσει τους κυβερνήτες της Φιλαδέλφειας να του αναθέσουν το σχεδιασμό και την εκτύπωση χαρτονομισμάτων.
Το 1730 ίδρυσε την «Εφημερίδα της Πενσιλβάνια» («Pennsylvania Gazette»), η οποία σύντομα έγινε η πλέον έγκριτη εφημερίδα της Αμερικής.
Για 25 χρόνια, από το 1732 μέχρι το 1757, ο Φραγκλίνος εξέδιδε το «Αλμανάκ του Φτωχού Ρίτσαρντ» («Poor Richard's Almanac»), ένα ημερολόγιο με επιστημονικές γνώσεις σε εκλαϊκευμένη μορφή και συμβουλές για την προσωπική επιτυχία του καθενός με γνώμονα τα χρηστά ήθη.
Στο Αλμανάκ αυτό ο Φραγκλίνος έγραφε με το ψευδώνυμο «Ρίτσαρντ Σώντερς» (Richard Saunders). Η επιτυχία του Αλμανάκ ήταν μεγάλη. Είναι ενδεικτικό ότι η περιληπτική του έκδοση «Ο δρόμος προς την ευημερία» («The Way to Wealth») μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.
Το μυστικό της επιτυχίας του
O Μπέντζαμιν Φράνκλιν, ο Φραγκλίνος όπως είναι ευρύτερα γνωστός στο ελληνικό κοινό, είχε εξαρχής συνειδητοποιήσει ότι ήταν μόνος του στη ζωή. Ότι δεν είχε καμία βοήθεια ή υποστήριξη.
Ως εκ τούτου εστίασε στο να γίνει ο καλύτερος σε αυτό που γνώριζε να κάνει. Εν προκειμένω στην τυπογραφία και στις εκδόσεις.
Ο Φραγκλίνος δεν επένδυσε ποτέ του χρήματα σε πράγματα που δεν καταλάβαινε.
Για παράδειγμα, όταν έφτασε 17 χρονών στη Φιλαδέλφεια είχε σκάσει στην πόλη μια χρηματιστηριακή φούσκα. Η περιβόητη φούσκα της «Εταιρείας της Νότιας Θάλασσας».
Σε ολόκληρη τη Βρετανική Αυτοκρατορία χάθηκαν περιουσίες και χιλιάδες ευυπόληπτοι πολίτες που είχαν επενδύσει τα χρήματά τους καταστράφηκαν εντελώς.
Ο Φραγκλίνος ορκίστηκε μετά από όσα έζησε στη Φιλαδέλφεια να μην εμπιστευτεί ποτέ τα χρήματά του στην κρίση των άλλων.
Αντί να τζογάρει τα χρήματά του στο χρηματιστήριο, όπως κάνουν τόσοι, ο Φραγκλίνος επένδυσε ό,τι είχε εκεί που γνώριζε. Στην τυπογραφία.
Έτσι και εργαζόμενος σκληρά αρχικά άνοιξε το δικό του τυπογραφείο και στη συνέχεια εξέδωσε τη δική του εφημερίδα.
Η εφημερίδα όπως προαναφέραμε έγινε η εγκυρότερη της Αμερικής, έφερε κέρδη από τις πωλήσεις και στη συνέχεια εξέδωσε το «Αλμανάκ του Φτωχού Ρίτσαρντ», το οποίο επίσης έγινε εκδοτική επιτυχία.
Όλες οι δραστηριότητές του συνδέονταν αποκλειστικά με την εκτύπωση και τις εκδόσεις.
Δεν παρασύρθηκε από τους άλλους πλούσιους Αμερικανούς της εποχής του που έπαιζαν τα χρήματά τους στα χρηματιστήρια του Παρισιού και του Λονδίνου.
Συμβουλές από Φραγκλίνο
Εάν επιθυμείτε να πλουτίσετε μην απομακρύνεστε από τις εξειδικευμένες γνώσεις σας. Επενδύστε σε αυτό που γνωρίζετε.
Μην επενδύετε ποτέ στο χρηματιστήριο ακολουθώντας συμβουλές άλλων. Μόνο με τις δικές σας γνώσεις να κινείστε.
Ο πλούτος δημιουργείται όταν επενδύουμε σε πράγματα που γνωρίζουμε και καταλαβαίνουμε.
Μην ακούτε εκείνους που σας λένε ότι χρειάζεστε έναν «ειδικό» για να σας κάνει πλούσιο ή να σας εξασφαλίσει άνετα γεράματα.
Κανείς δεν θα διαχειριστεί τον πλούτο σας με περισσότερη προσοχή από εσάς τον ίδιο.
Δεν είναι όμως μόνο ο τρόπος ζωής του Φραγκλίνου που μας διδάσκει αυτή την οδό για την επιτυχία.
Και ο Αμερικανός μεγιστάνας Γουόρεν Μπάφετ (Warren Buffett) έχει πει:
«Υπάρχουν ένα σωρό πράγματα για τα οποία δεν γνωρίζω τίποτα. Απλώς μένω μακριά από αυτά. Μένω σε αυτό που αποκαλώ κύκλο αρμοδιοτήτων μου».
