Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν θεωρείται άθλημα ώστε να τύχει των σχετικών οικονομικών απαλλαγών
Το μπριτζ δεν εμπίπτει στην κατηγορία του αθλήματος και ως εκ τούτου δεν μπορεί να απαλλαγεί από ΦΠΑ και τις άλλες φορολογικές και οικονομικές απαλλαγές που ισχύουν για τα αθλήματα. Αυτό αποφάνθηκε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για το αγωνιστικό μπριτζ.
Αυτή η απόφαση ήρθε σε συνέχεια προσφυγής της English Bridge Union (EBU), που είναι εθνικός οργανισμός, επιφορτισμένος με τη ρύθμιση και την ανάπτυξη του αγωνιστικού μπριτζ στην Αγγλία και διοργανώνει τουρνουά, στα οποία οι παίκτες μπορούν να μετάσχουν κατόπιν καταβολής δικαιωμάτων συμμετοχής. Για τα εν λόγω δικαιώματα συμμετοχής η EBU αποδίδει ΦΠΑ, τον οποίο ζήτησε να της επιστραφεί, θεωρώντας ότι έχει δικαίωμα να τύχει των απαλλαγών που χορηγεί κοινοτική οδηγία ως προς ορισμένες παροχές υπηρεσιών συνδεόμενες στενά με τον αθλητισμό.
Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, όμως, «λαμβανομένου υπόψη ότι οι όροι που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο των απαλλαγών από τον ΦΠΑ πρέπει να ερμηνεύονται στενά», η ερμηνεία της περιλαμβανόμενης στην οδηγία έννοιας του «αθλήματος» περιορίζεται σε δραστηριότητες ανταποκρινόμενες στο σύνηθες νόημα αυτής της έννοιας, οι οποίες χαρακτηρίζονται από «μη αμελητέο σωματικό στοιχείο».
Μολονότι το Δικαστήριο αναγνωρίζει ότι το αγωνιστικό μπριτζ απαιτεί λογική, μνήμη, στρατηγική και δημιουργική σκέψη και αποτελεί δραστηριότητα με ευεργετικά αποτελέσματα για την πνευματική και σωματική υγεία εκείνων που την ασκούν τακτικά, εντούτοις, κρίνει ότι το γεγονός πως μία δραστηριότητα ωφελεί την πνευματική και τη σωματική υγεία δεν αποτελεί αφ' εαυτού επαρκές στοιχείο για να συναχθεί ότι αυτή η δραστηριότητα εμπίπτει στην έννοια του «αθλήματος» κατά την οδηγία.
Παρά ταύτα, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι αυτή η ερμηνεία δεν προδικάζει το ζήτημα αν μία δραστηριότητα που περιλαμβάνει αμελητέο σωματικό στοιχείο δύναται να εμπίπτει στην έννοια των «υπηρεσιών πολιτιστικού χαρακτήρα» κατά την ίδια οδηγία, όταν αυτή η δραστηριότητα, λαμβανομένων υπόψη της πρακτικής της, της ιστορίας της και των παραδόσεων στις οποίες ανήκει, καταλαμβάνει τέτοια θέση στην κοινωνική και πολιτιστική κληρονομιά συγκεκριμένης χώρας, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί ως τμήμα του πολιτισμού της.
