Η ιστορία του επαναστατικού κουτιού που στην αρχή δεν άρεσε σε κανέναν
Αν υπήρχε ένα Hall of Fame με τις πιο διάσημες συσκευασίες προϊόντων στον κόσμο, σίγουρα θα έμπαιναν σε αυτό αντικείμενα όπως το χαρακτηριστικό μπουκάλι της Coca Cola, το πυραμιδωτό περιτύλιγμα της Toblerone ή το κουτί των κλασικών Corn Flakes. Αλλά ποιος θα μπορούσε να αφήσει απ’ έξω και την εμβληματική συσκευασία των Pringles;
Γράφει ο Σπύρος Πιστικός
Πρόκειται για μία συσκευασία που θα αναγνώριζε κανείς με κλειστά μάτια. Ένας μεγάλος κύλινδρος με μεταλλική βάση και ευλύγιστο πλαστικό καπάκι που κρύβει μέσα του τα χαρακτηριστικού σχήματος πατατάκια, τα οποία κυκλοφορούν σε πάνω από 140 χώρες του κόσμου.
Η συσκευασία αυτή κρύβει πίσω της μία ενδιαφέρουσα ιστορία, με πρωταγωνιστή τον Αμερικανό χημικό Φρεντ Μπορ.
Αναζητώντας τα τέλεια πατατάκια
Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όπου υπηρέτησε στο αμερικανικό Ναυτικό, ο Μπορ έπιασε δουλειά στην Procter & Gamble, η οποία προσπαθούσε να δημιουργήσει το τέλειο πατατάκι, ώστε να ανταποκριθεί στα παράπονα των καταναλωτών για τα πολλές φορές σπασμένα ή πανιασμένα πατατάκια που έβρισκαν στις σακούλες, αλλά και για τον αέρα μέσα στις σακούλες. Η εταιρεία ήθελε έναν τρόπο ώστε όλα τα πατατάκια της να είναι απολύτως ομοιόμορφα σε μέγεθος, γεύση και υφή.
Ο Μπορ, σύμφωνα με τους New York Times, ήταν αυτός από το 1956 έως το 1958 που επινόησε το ιδιαίτερο σχήμα των Pringles, που γεωμετρικά αποκαλείται «υπερβολικό παραβολοειδές», καθώς και το κουτί τους. Όμως ο Μπορ δεν κατάφερε να βρει έναν τρόπο για να τα κάνει πιο νόστιμα, κι έτσι απομακρύνθηκε από το project και συνέχισε σε άλλο πόστο. Στα μέσα της δεκαετίας του ‘60 ένας ερευνητής της Procter & Gamble, ο Αλεξάντερ Λιέπα, συνέχισε από εκεί που σταμάτησε ο Μπορ και κατάφερε να βελτιώσει τη γεύση των Pringles, τα οποία κυκλοφόρησαν αρχικά σε τοπικό επίπεδο το 1968, και από το 1971 και μετά σε ολόκληρες τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Από την αποτυχία στον θρίαμβο
Η ιδέα του Μπορ ήταν πράγματι καλή. Το σχήμα της συσκευασίας καθιστούσε πιο πρακτική τη μεταφορά τους από εργοστάσιο στα καταστήματα, ενώ ο σχεδιασμός του περιόριζε τον αέρα που «παγιδευόταν» μέσα στο κουτί, την ίδια στιγμή που τα πατατάκια, λόγω του σχήματός τους, δεν είχαν περιθώριο κινήσεων μέσα στο κουτί, και άρα ήταν πολύ πιο δύσκολο να σπάσουν.
Λανσάροντας μία εντελώς νέα ιδέα, σε μία πρωτοποριακή συσκευασία, η Procter & Gamble περίμενε πως η επιτυχία ήταν περίπου δεδομένη, ειδικά με τη διαφημιστική καμπάνια που συνόδευσε τα Pringles. Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά.
Στην αρχή τα Pringles ήταν μία αποτυχία. Η κυλινδρική τους συσκευασία δε συγκίνησε το κοινό, ενώ μία θεωρία αποδίδει την αποτυχία τους στο γεγονός ότι την εποχή εκείνη αναπτυσσόταν το κίνημα του ατομικισμού (ως αντιπαραβολή τόσο στον απολυταρχισμό όσο και στον κολεκτιβισμό), και η ιδέα ενός προϊόντος που ήταν απολύτως ομοιογενές σε μέγεθος και σχήμα δεν ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής.
Τα Pringles έφτασαν στο χείλος της απόσυρσης από την αγορά, όμως η Procter & Gamble αποφάσισε να στηρίξει το προϊόν της, και τελικά η «απογείωση» ήρθε στη δεκαετία του ‘80, όταν η εταιρεία βελτίωσε τη γεύση τους και ξεκίνησε μία μεγάλη διαφημιστική εκστρατεία, η οποία έκανε «γκελ» στο καταναλωτικό κοινό, και έκτοτε την ιστορία λίγο-πολύ την ξέρουμε. Μάλιστα, πολλοί είναι οι ανταγωνιστές που έχουν μιμηθεί τη συσκευασία των Pringles σε κάποιο βαθμό, λανσάροντας επίσης προϊόντα σε κυλίνδρους. Σήμερα όλοι παραδέχονται πως η ιδέα του Φρεντ Μπορ ήταν πρωτοποριακή και έφερε μία αληθινή επανάσταση, έστω κι αν αυτή άργησε λίγο να... πάρει μπρος.
Η τελευταία επιθυμία
Ο ίδιος ο Μπορ ήταν πάντα περήφανος για την εφεύρεσή του. Αν και είχε επινοήσει και άλλα προϊόντα (μεταξύ αυτών και ένα αφυδατωμένο παγωτό που μπορούσε κανείς να φτιάξει στο σπίτι προσθέτοντας γάλα), το κουτί των Pringles ήταν πάντα το αριστούργημά του. Και ήδη από τη δεκαετία του 1980 είχε ζητήσει από τα παιδιά του, όταν πεθάνει, να βάλουν τις στάχτες του σε ένα κουτί Pringles.
Ήταν ένα ασυνήθιστο αίτημα, το οποίο στην αρχή αντιμετώπισαν ως αστείο, όμως τελικά συνειδητοποίησαν ότι ο Μπορ το εννοούσε. Και δεν του χάλασαν το χατίρι: όταν ο Φρεντ Μπορ έφυγε από τη ζωή στις 4 Μαΐου του 2008, σε ηλικία 90 ετών, μετά από μάχη με το Αλτσχάιμερ, τα παιδιά του, καθ’ οδόν προς το γραφείο τελετών, σταμάτησαν σε ένα σούπερ μάρκετ για να αγοράσουν ένα πακέτο Pringles.
«Τα αδέλφια μου κι εγώ διαφωνήσαμε για λίγο ως προς τη γεύση που έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε, όμως είπα, κοιτάξτε, πρέπει να χρησιμοποιήσουμε την αυθεντική», δήλωσε ένα μήνα μετά ο Λάρι Μπορ στο περιοδικό Time.
Οι στάχτες του Φρεντ Μπορ, όπως είχε ζητήσει, τοποθετήθηκαν σε ένα κουτί Pringles, και ό,τι περίσσεψε σε μία κανονική τεφροδόχο, που είναι θαμμένες στον τάφο του, στο Σινσινάτι του Οχάιο.
