Πώς οι χειρισμοί της βρετανικής κυβέρνησης όσον αφορά στις διαπραγματεύσεις για το Brexit θυμίζουν αυτούς της Αθήνας πριν από δύο χρόνια
«Δημιουργική ασάφεια». Τη φράση αυτή τη συνδέσαμε με τον πρώην υπουργό Οικονομικών Γ. Βαρουφάκη κατά τις ταραχώδεις διαπραγματεύσεις του 2015 για το ελληνικό πρόγραμμα, όμως τη φράση αυτή περίπου («εποικοδομητική ασάφεια») χρησιμοποίησε τον προηγούμενο μήνα ο υπουργός Brexit Ντέιβιντ Ντέιβις για να να περιγράψει τη διαπραγματευτική στρατηγική της Βρετανίας στις συζητήσεις με την Ευρωπαϊκή Ένωση για τους όρους της αποχώρησης της χώρας από το μπλοκ των «28».
«Αν και οι συζητήσεις για το Brexit είναι θεμελιωδώς διαφορετικές από τις αντίστοιχες για την Ελλάδα στο εύρος, το αντικείμενο και τη σημασία τους, υπάρχουν κάποια στοιχεία που ανακαλούν μνήμες στις Βρυξέλλες», επισημαίνει σε ανάλυσή του το πρακτορείο Bloomberg, και αναφέρεται στις ομοιότητες μεταξύ των δύο διαδικασιών.
Το Bloomberg επισημαίνει τους χειρισμούς της ελληνικής κυβέρνησης το 2015 και το πώς η Αθήνα προσπάθησε να αποφύγει τις επίσημες συζητήσεις με τους πιστωτές της, υποστηρίζοντας ότι επρόκειτο για πολιτική απόφαση και πιέζοντας για μία συμφωνία σε επίπεδο κυβερνήσεων και όχι σε επίπεδο θεσμών, όμως όταν τελικά διεξήχθη η έκτακτη Σύνοδος Κορυφής για την Ελλάδα οι Ευρωπαίοι ομόλογοί του είχαν κουραστεί από τα μπρος-πίσω του πρωθυπουργού και δεν είχαν καμία διάθεση για συμβιβασμό, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να αναγκαστεί να αποδεχθεί μία δύσκολη συμφωνία.
«Άνθρωποι με γνώση του πώς προχωρούν οι συζητήσεις για το Brexit στις Βρυξέλλες λένε ότι το σχέδιο της Βρετανίας ίσως είναι να καθυστερήσουν εσκεμμένα τα πράγματα μέχρι μία σύνοδο κορυφής των επικεφαλής των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων τον Οκτώβριο, όπου η πρωθυπουργός της Βρετανίας Τερέζα Μέι θα επιδιώξει μία καλή συμφωνία με τους Ευρωπαίους ομολόγους της. Άνθρωποι με πείρα από τις ‘πολιτικές διαπραγματεύσεις’ της ελληνικής κρίσης θα συμβούλευαν τη Μέι να προσέχει τι εύχεται», τονίζεται στο δημοσίευμα.
Όπως εξηγεί το Bloomberg, οι συζητήσεις για το Brexit, όπως και αυτές για την Ελλάδα το 2015, δεν μπορούν να συνεχίζονται επ’ άπειρον, αλλά έχουν μία ημερομηνία λήξης. Και όσο οι συζητήσεις καθυστερούν, είναι η Βρετανία που παραμένει εκτεθειμένη στην αβεβαιότητα της επόμενης μέρας, και είναι η βρετανική πλευρά που έχει περισσότερα να χάσει από αυτές τις καθυστερήσεις, με τη θέση της ΕΕ΅να ενισχύεται όσο περνάει ο χρόνος.
Το Bloomberg αναφέρεται επίσης στα βρετανικά έγγραφα για το Brexit τα οποία η Ευρωπαϊκή Ένωση χαρακτηρίζει μη ικανοποιητικά, παραλληλίζοντας την κατάσταση αυτή με τις διάφορες προτάσεις που πήγαιναν κι ερχόντουσαν μεταξύ Ελλάδας και θεσμών στο πρώτο εξάμηνο του 2015, οι οποίες απορρίπτονταν διαρκώς από την άλλη πλευρά.
Μία άλλη ομοιότητα που επισημαίνεται είναι οι υψηλοί τόνοι στις δημόσιες τοποθετήσεις: όπως στην ελληνική περίπτωση υπήρχαν «εμπρηστικές» αναφορές από υπουργούς και στελέχη της κυβέρνησης κατά των δανειστών, έτσι και στην υπόθεση του Brexit η Βρετανία κάνει λόγο για απόπειρα «εκβιασμού» της από την ΕΕ.
Και έπειτα, είναι και οι εσωτερικές έριδες: το 2015 στην ελληνική κυβέρνηση υπήρχαν πολλές διαφορετικές φωνές, που άλλες πίεζαν για συμβιβασμό και άλλες για ρήξη, με αποτέλεσμα να μην είναι σαφές τι ακριβώς επιζητούσε η Αθήνα. Αντίστοιχα και στη Βρετανία σήμερα υπάρχουν πολλές διαφωνίες στο κόμμα της Τερέζα Μέι, με αποτέλεσμα οι Ευρωπαίοι να σχολιάζουν ότι δεν υπάρχει σαφής στάση από τη βρετανική πλευρά για το τι ακριβώς επιδιώκει. Και όπως το 2015 η ελληνική συμφωνία οδήγησε σε εσωτερική ρήξη στον ΣΥΡΙΖΑ, έτσι και η Μέι μπορεί να βρεθεί στη μέση μίας διαμάχης μεταξύ υποστηρικτών του Brexit και μετριοπαθών.
Μία τελευταία ομοιότητα, με την οποία καταλήγει το άρθρο, είναι η αναζήτηση συμμαχιών εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης: η μεν Ελλάδα είχε ψάξει για στηρίγματα σε Ρωσία και Κίνα στη διάρκεια των διαπραγματεύσεων του 2015, χωρίς επιτυχία, ενώ κάτι αντίστοιχο φαίνεται πως συμβαίνει τώρα και με τη Βρετανία, όπου η πρόσφατη πίεση του Ιάπωνα πρωθυπουργού Σίνζο Άμπε για μία «διαφανή και προβλέψιμη» έκβαση των διαπραγματεύσεων αποτελεί σαφή ένδειξη ότι και οι προσπάθειες της Βρετανίας να βρει στηρίγματα σε άλλες χώρες δύσκολα θα καρποφορήσουν.
