H περιπέτεια ενός Έλληνα από την οδό Κρίσης στην Picadilly Street

Δεν θα περάσει πολύ ο καιρός. Αποφασισμένοι και πεισματάρηδες, όπως αποδεικνύεται, με την παρότρυνση του μεγαλύτερου αδελφού, Κώστα - ακομα φοιτητής στη Νομική τότε -, αποφασίζουν να ανοίξουν μία νέα οικογενειακή επιχείρηση επεξεργασίας ξηρών καρπών στον Ασπρόπυργο. Στην επιχείρηση συμμετέχουν και τα άλλα δύο αδέλφια, ο Βασίλης και ο Αλέξης Κοντόπουλος. Η μικρή αρχικά οικοτεχνεία,μετατρέπεται, σε βιοτεχνία και λίγα χρόνια αργότερα (1995) σε μονάδα παραγωγής, στηριζόμενη σε ίδια κεφάλαια, αποτελώντας τον πρόδρομο της σημερινής Carpo Hellas.

 

Το τέλος της παιδικής ηλικίας είχε έρθει από αρκετά νωρίς για τα τρία αδέλφια. Σε ηλικία 11 ετών ο Κώστας, 10 ο Βασίλης και 2,5 ο Αλέξης, χάνουν τον πατέρα τους, γεγονός, που τους φέρνει μπροστά στο ζητούμενο της επιβίωσης και τους οδηγεί να αναζητήσουν το δικό τους δρόμο.

 

 

Αποτέλεσμα; Εκτός από τη μονάδα παραγωγής του Ασπροπύργου, έρχεται ένα κατάστημα στο κέντρο του Κολωνακίου και πρόσφατα ένα κατάστημα πέρα από τα ελληνικά σύνορα, στην Picadilly Steet του Λονδίνου. 

 

Το όνειρο του μεγαλύτερου αδελφού για τη δημιουργία ενός καταστήματος - πρότυπο, γίνεται πραγματικότητα και το Φεβρουάριο του 2013 παίρνει σάρκα και οστά στο κέντρο της βρετανικής πρωτεύουσας. 

 

"Για να φτάσουμε ως εδώ δώσαμε και δίνουμε μάχη σώμα με σώμα", λέει ο Κώστας Κοντόπουλος, μιλώντας για το νέο κατάστημα του Λονδίνου. "Έπρεπε να αποτινάξουμε τη ρετσινιά που μας έχουν κολλήσει. Να αποδείξουμε στους Άγγλους, ότι δεν είμαστε τεμπέληδες και αεριτζήδες".

 

Πολλοί μπορεί να αναρωτηθούν τι είναι αυτό που κάνει τι διαφορά. Αυτό που μετράει, όπως παραδέχεται ο Κώστας, είναι ότι "ξέρουμε τη δουλειά μας. Δεν είπαμε 'άντε κι εμείς να πουλάμε φυστίκια'. Δουλεύουμε πάνω από 20 χρόνια πάνω στον ξηρό καρπό και παρόλ' αυτά δεν μένουμε στάσιμοι. Εξελίσσουμε μέρα με τη μέρα τη γνώση που έχουμε πάνω στο αντικείμενο". 

 

Όπως λέει, το Carpo είναι ένα εξιδεικευμένο μαγαζί που πουλάει κάποια συγκεκριμένα πράγματα και έχει τον τρόπο να επικοινωνεί τα προίόντα προς τον πελάτη του. "Δίνουμε στον πελάτη να καταλαβει το πόσο σημαντικό είναι ο καρπός στη διατροφή μας, έτσι όπως έχει γίνει η καθημερινότητα, όπου οι περισσότεροι ελάχιστη σημασία δίνουμε σε αυτό που τρώμε".

 

"Η ιδέα του Λονδίνου ξεκίνησε γιατί ήθελα να δω αν μπορώ να επεκτείνω τη δουλειά μου". Το ρίσκο και ο φόβος ήταν και παραμένει υπαρκτό συναίσθημα, όπως παραδέχεται. "Με τρόμαζε και με τρομάζει να αναπτύξω την επιχείρησή μου στην Ελλάδα, γι' αυτό και αποφάσισα να κάνω το βήμα παραπέρα, βγαίνοντας στο εξωτερικό", όπως λέει.

 

 

Θυμάται τις δυσκολίες που αντιμετώπισε από την πρώτη στιγμή που πάτησε το πόδι του στη Γηραιά Αλβιώνα. "Το πρώτο πράγμα που σε ρωτάνε είναι από που είσαι. Οταν λές ότι είσαι Έλληνας, ξεκινούν τα προβλήματα. Αρκεί να σας πω ότι μου ζητούσαν αρκετούς μήνες προκαταβολή ενοικίου για να μπορέσω να κλείσω το κατάστημα" 

 

"Από τους τοίχους μέχρι και το τελευταίο πλακάκι έχουν όλα ελληνική σφραγίδα"

 

Όλα τα υλικά του Κάρπο είναι από την Ελλάδα. "Από τους τοίχους μέχρι το τελευταίο πλακάκι, όλα έχουν ελληνική σφραγίδα". Όπως λέει ο Κώστας Κοντόπουλος, έστησε το λονδρέζικο όνειρό του, βασιζόμενος σε Έλληνες συνεργάτες, μηχανικούς, καθώς και κάποιους Έλληνες εργάτες, οι οποίοι ανέλαβαν να φέρουν εις πέρας το όνειρο αυτό. "Οι συνεργάτες που έχω εγώ στην Ελλάδα έχουν ανάγκη από δουλειά και έτσι έπρεπε να γίνει. Βρήκα τις ίδιες τιμές εδώ και στην Ελλάδα, αλλά προτίμησα να συνεργαστώ με ανθρώπους που όλα αυτά τα χρόνια με τίμησαν με τη δουλειά τους".

 

Οι συγκρίσεις σε κάθε περίπτωση αναπόφευκτες. Κάποιοι νομίζουν ότι ο όρος γραφειοκρατεία υφίσταται μόνο στη χώρα μας. Κι όμως. Η λέξη που έχει στιγματίσει τις επαγγελματικές ανησυχίες στη χώρα μας, ζει και βασιλεύει ακόμα και στο Λονδίνο. Με τη διαφορά, όπως λέει ο Κώστας, ότι "εδώ σε παιδεύουν μέχρι να ξεκινήσεις". Μετά όλα απλοποιούνται. Είναι ζήτημα προσαρμογής και κανόνων. Έρχεσαι μαθημένος διαφορετικά και βλέπεις στην πορεία ότι τα πράγματα είναι κάπως αλλιώς από αυτό που είχες φανταστεί. Όλα λειτουργούν με κανόνες. Το κράτος είναι αρωγός ακόμα και για τους ξένους επιχειρηματίες".

 

Παρόλ' αυτά η ελληνική επιχείρηση με την επωνυμία "όνομα και πράγμα" (Carpo), κατάφερε να ορθώσει το ανάστημά της ακόμα και σε μία από τις πιο απαιτητικές αγορές, όπως αυτή του Λονδίνου. Με όπλο την επιμονή και το τρίπτυχο καρπός - σοκολάτα - καφές, προϊόντα επιλεγμένα από κάθε γωνιά του πλανήτη, κέρδισε Άγγλους, Κινέζους και κάθε πελάτη που μπαίνει στο μαγαζί της Picadilly.

 

 

Ένα ταξίδι στις μυρωδιές.  Κάτι τέτοιο είναι το Κάρπο. Μια βόλτα στη Βραζιλία, το Μαρόκο, την Ελλάδα του '50. Εκεί, όπου οι μυρωδιές από τους φρεσκοκαβουρδισμένους ξηρούς καρπούς, τα αποξηραμένα φρούτα, τις ασυνήθιστες σοκολάτες και τον φρεσκοκομμένο καφέ, συναντούν τη μουσική σε ένα μείγμα πολιτισμών και κουλτούρας, που ξεχειλίζει μέσα από τα τσουβάλια και τις λαμαρίνες με τα λαχταριστά προϊόντα.

 

"Όταν αποφασίζεις να αφήσεις τον τόπο σου και να είσαι μακριά από την οικογένειά σου είναι βαρύ το άθλημα. Όταν αποφασίσεις να κολυμπήσεις σε ξένα νερά είναι πάλι δύσκολο. Πουλάω τον καρπό μέσα από τη λαμαρίνα αλλά το κάνω με πολύ γλυκό τρόπο. Ακόμα και ο ξένος που δεν έχει στην κουλτούρα του στο τσουβάλι και γνωρίζει τον καρπό μέσα από το σακουλάκι του σούπερ μάρκετ, κάθεται και τον θαυμάζει", λέει ο Κώστας.

 

Ένας ρομαντικός του επαγγέλματος, που όπως λέει - όσο και αν αυτό ακούγεται τετριμμένο - είναι ερωτευμένος με τη δουλειά του. Σε μια επιχείρηση που είναι κερδοφόρα γιατί ξυπνάει τη μνήμη της όσφρησης και γεννάει εικόνες. Κι αν κατάφερε μέχρι στιγμής να κερδίσει, είναι επειδή, όπως λέει δεν αντέγραψε. "Σε μια Ελλάδα που τα τελευταία χρόνια ζει με κόπιες, η αυθεντικότητα βγαίνει πάντα κερδισμένη". Καλώς ή κακώς όταν γεννάς ένα παιδί διαμορφώνεις το χαρακτήρα του. Ο άνθρωπος που κατάφερε να μεταφέρει αυτό που λέγεται ξηρός καρπός πέρα από τη διάσταση του συνοδευτικού ενός ποτού, το ενέταξε και πάλι στη διατροφή μας. Βασικό συστατικό της καθημερινότητας, που κατάφερε να γίνει σημείο αναφοράς τόσο για την περιοχή του Κολωνακίου - αρχικά - αλλά και με την ελπίδα ότι κάτι ανάλογο θα συμβεί στη δύσκολη και απαιτητική αγορά του Λονδίνου.