Τι είχε συμβεί στο παρελθόν με τρεις επιχειρήσεις του Ευάγγελου Μυτιληναίου και πώς έφτασαν να χρωστούν 190 εκατ. ευρώ
Τον τελευταίο καιρό υπάρχουν κάποια στοχευμένα δημοσιεύματα που έχουν σκοπό να παρουσιάσουν την ύπαρξη δήθεν βαριδιών στην ΔΕΠΑ, τα οποία καθιστούν δύσκολη ως αδύνατη την ιδιωτικοποίησή της. Επειδή όμως έχει ξανασυμβεί το ίδιο έργο στο παρελθόν, όταν τα υπέρογκα χρέη συγκεκριμένου επιχειρηματικού ομίλου οδήγησαν σε ναυάγιο την προηγούμενη απόπειρα ιδιωτικοποίησης το 2013, είναι προφανής ο σκοπός αυτών που υποκινούν τα δημοσιεύματα. Να παραμείνει η ΔΕΠΑ δημόσια, έτσι ώστε να την εκμεταλλεύονται όταν και όπως τους βολεύει, όπως ξανάκαναν και στο παρελθόν.
Ας θυμίσουμε λοιπόν τι είχε γίνει τότε: Τρεις εταιρείες του Ομίλου Μυτιληναίου ξεκίνησαν από το 2011 και δεν εξοφλούσαν κανονικά στη ΔΕΠΑ τους λογαριασμούς κατανάλωσης φυσικού αερίου, με αποτέλεσμα να συσσωρευτεί ένα χρέος δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ.
Ως αποτέλεσμα της μεθόδευσης αυτής, σε συνδυασμό με τα χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ που συσσώρευε την ίδια περίοδο η Αλουμίνιον της Ελλάδος επίσης και προς την ΔΕΗ, το 2012 οι τότε Οικονομικοί Εισαγγελείς κύριοι Πεπόνης και Μουζακίτης άσκησαν ποινική δίωξη κατά της διοίκησης του Ομίλου Μυτιληναίου.
Λόγω της ποινικής δίωξης, στις 2 Μαΐου 2012 υπεγράφη μεταξύ των παραπάνω τριών εταιρειών και της ΔΕΠΑ μια Σύμβαση Πλαίσιο για την από εκεί και πέρα ρύθμιση των υφιστάμενων αλλά και των μελλοντικών υποχρεώσεών τους. Το πιο σημαντικό σημείο αυτής της Σύμβασης Πλαίσιο ήταν ότι η μητρική εταιρεία «Όμιλος Μυτιληναίου» μπήκε εγγυητής ως προς την εμπρόθεσμη, προσήκουσα και ολοσχερή εξόφληση του συνόλου των υφιστάμενων ή μελλοντικών απαιτήσεων της ΔΕΠΑ για καταναλώσεις φυσικού αερίου, δηλαδή αν οι εταιρείες δεν εξοφλούσαν ή αύξαναν τα χρέη τους, η ΔΕΠΑ είχε το δικαίωμα να ζητήσει την άμεση αποπληρωμή τους από την μητρική εταιρεία.
Παρόλα ταύτα, και μετά την υπογραφή της Σύμβασης Πλαίσιο οι 3 εταιρείες του Ομίλου Μυτιληναίου συνέχισαν να μην εξοφλούν κανονικά τους λογαριασμούς κατανάλωσης φυσικού αερίου χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός υπεύθυνου, με αποτέλεσμα το χρέος τους προς τη ΔΕΠΑ αντί να μηδενιστεί να διπλασιαστεί. Συγκεκριμένα από τα περίπου 90.000.000 ευρώ τον Μάιο του 2012, το φθινόπωρο του 2013 το χρέος προς την ΔΕΠΑ είχε φτάσει σε ένα ποσό της τάξης των 190.000.000 ευρώ.
Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να συμβεί αν η ΔΕΠΑ είχε ιδιωτικοποιηθεί με τον τότε διαγωνισμό. Αντίθετα, η τότε διοίκηση της δημόσιας ΔΕΠΑ αντί να απαιτήσει την αποπληρωμή, άφησε να διπλασιαστεί το χρέος των 3 εταιρειών στην περίοδο μεταξύ Μαΐου 2012 και Σεπτεμβρίου 2013, χωρίς να ενεργοποιήσει την εγγύηση που είχε από την μητρική «Όμιλος Μυτιληναίος», η οποία της έδινε το δικαίωμα να απαιτήσει την άμεση εξόφλησή του.
Τα παραπάνω καθιστούν σαφές ποιον εξυπηρετεί η παραμονή της ΔΕΠΑ στο δημόσιο. Το θέμα όμως είναι τι εξυπηρετεί τους καταναλωτές που θέλουν καλύτερες τιμές και υπηρεσίες και όχι να πληρώνουν επιδοτήσεις σε επιχειρήσεις, όπως συμβαίνει τώρα με την σκανδαλώδη προμήθεια ρεύματος κάτω του κόστους από την ΔΕΗ στην Αλουμίνιον της Ελλάδος.
