Το τσαγανό του Super Mario, η - μη - αντίδραση του Βερολίνου και το σήμα προς τις αγορές
Το 'πε και το 'κανε.
Και, μάλιστα, το παράκανε.
Όχι, δεν εννοώ ότι η μείωση των επιτοκίων ήταν υπερβολική κίνηση.
Απλά, μη αναμενόμενη.
Έκπληξη.
Ο Super Mario είχε προειδοποιήσει από την ομιλία του στο Jackson Hole, πριν από εβδομάδες, ότι θα πάρει μέτρα για την ενίσχυση της ρευστότητας και την τόνωση της οικονομίας της Ευρωζώνης. Δεν πάει άλλο με τη λιτότητα, είχε πει με λίγα λόγια.
Η καγκελαρία του Βερολίνου έσπευσε - μέσω συγκεκριμένων διαρροών - να εκφράσει τη δυσφορία της για τις δηλώσεις αυτές, όμως ο Draghi δεν πτοήθηκε.
Πέραν της κίνησης για τη μείωση του κόστους χρήματος, η απόφαση για την αγορά από την Κεντρική Τράπεζα ομολόγων πέραν του χρηματοοικονομικού τομέα, δείχνει ότι :
Η Φρανκφούρτη κινείται πλέον και στην κατεύθυνση της ποιοτικής χαλάρωσης, πέραν της ποσοτικής (μένει βέβαια να μάθουμε τις λεπτομέρειες του προγράμματος για να το πούμε αυτό με βεβαιότητα).
Ο Draghi φαίνεται να αυτονομείται, στο μέτρο του εφικτού και των δεδομένων της Ευρωζώνης, αργά, διακριτικά και σταθερά από τη σκληρή γραμμή λιτότητας της Μέρκελ και των δορυφόρων της Γερμανίας.
Οι αποφάσεις αυτές θα βοηθήσουν σημαντικά και την ελληνική οικονομία : τους δανειολήπτες με κυμαινόμενο επιτόκιο, τις εξαγωγικές επιχειρήσεις - λόγω της πτώσης του ευρώ -, τις τράπεζες για την εξυπηρέτηση του κόστους χρήματος στα δάνεια, που έχουν λάβει από το Ευρωσύστημα, το Ελληνικό Δημόσιο για την επικείμενη έξοδό του στις αγορές με επταετές ομόλογο μέσα στο 2014, από τη μείωση των αποδόσεων των χρεογράφων.
Σε κάθε περίπτωση, η πολιτική bail in, που ακολουθεί στην ουσία η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υπό την καθοδήγηση του επικεφαλής της, δείχνει τον αμερικάνικο δρόμο στο Βερολίνο, το οποίο ίσως και να μην... ξεβολεύεται 100% από αυτή. Κι αυτό, διότι οι αποφάσεις αυτές αποτελούν αναμφίβολα αντίβαρο - τόσο επικοινωνιακό, όσο και ουσιαστικό - στην εμμονική λιτότητα και αντιπληθωριστική πολιτική, που θέλει διαρκώς να επιβάλει, χωρίς να αναιρούνται οι βασικές πτυχές της.
Το ποιος θα κερδίσει στο τέλος της ημέρας, μένει να αποδειχθεί από την ιστορία.
Το σίγουρο είναι ότι η τοποθέτηση ενός ανθρώπου από την αγορά στο τιμόνι της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας - στη θέση του θεωρητικού και άτολμου Trichet - αποδεικνύεται όλο και περισσότερο λίρα εκατό. Και δείχνει, για ακόμα μια φορά, πως όταν οι χαράσσοντες την πολιτική οδηγούν τις εξελίξεις και δεν έπονται αυτών, τότε τα προβλήματα λύνονται ταχύτερα και αποτελεσματικότερα, και αυτό αναγνωρίζεται από τις αγορές.
Η λύση είναι μία, λοιπόν :
Κάντε τώρα τον Draghi καγκελάριο της Ευρωζώνης !
