Πάνε τρία χρόνια αφότου παρουσιάστηκε η ηλεκτροκίνητη Zero S 2011, μια μοτοσυκλέτα που υμνήθηκε από μερίδα κυρίως του αμερικάνικου Τύπου.
Παρουσιάστηκε με ενθουσιασμό ως απόλυτα ανταγωνιστική των συμβατικών, αλλά στην πράξη η S του 2011 δεν κατάφερε ποτέ να ανταποκριθεί στους αισιόδοξους ισχυρισμούς του κατασκευαστή του, αν και ήταν μια έντιμη commuter.
Η Zero Motorcycles δεν έμεινε πάντως στους ισχυρισμούς: συνέχισε να εξελίσσει και να τελειοποιεί όλα τα επιμέρους συστατικά της μοτοσυκλέτας, δηλαδή την μπαταρία, τον ηλεκτροκινητήρα και το λογισμικό διαχείρισής τους --ώσπου φέτος αποφάσισε να παρουσιάσει τον διάδοχο της Zero S. Το όνομα αυτού Zero SR.
Η εταιρεία μοιράζει το νέο μοντέλο στους δημοσιογράφους του ειδικού και μη Τύπου. Και αυτοί τρελαίνονται! Έχουμε χρόνια να διαβάσουμε τέτοιους διθυράμβους για νέα μοτοσυκλέτα. Θα νόμιζε κανείς ότι κάποιος επανεφηύρε την 916.
Αιτία του ενθουσιασμού δεν είναι κάποιες «εξωφρενικές» επιδόσεις, αλλά η «εξωφρενική» βελτίωσή τους σε σχέση με εκείνες του S. Διαβάστε και κρίνετε.
Σε κάθε συγκρινόμενο τομέα το Zero SR του 2014 έχει να επιδείξει βελτίωση από 200 ως 400 % σε σχέση με το Zero S του 2011. Λίγο πιο κάτω θα μπούμε σε λεπτομέρειες, όμως πρέπει να προσθέσουμε πως μια τέτοια βελτίωση είναι πλέον αδύνατη στις συμβατικές μοτοσυκλέτες.
Η SR αποτελεί μια φωτεινή στιγμή στην εξέλιξη των ηλεκτρικών διτρόχων, καθώς μετά από 2 ή 3 τέτοιου είδους εξελικτικά άλματα είναι πολύ πιθανόν οι συμβατικές μοτοσυκλέτες να έχουν απέναντί τους έναν ισάξιο αντίπαλο. Αθόρυβο, με ίδιες επιδόσεις, αλλά ασύλληπτα μικρή κατανάλωση, με ελάχιστο κόστος συντήρησης και μοναδική ευκολία στην οδήγηση.
Συνοπτικά: το νέο μοντέλο έχει σε σχέση με το παλιό 3,2 φορές μεγαλύτερη χωρητικότητα μπαταρίας, σχεδόν 4 φορές μεγαλύτερη αυτονομία, παράγει 2,6 φορές περισσότερη ιπποδύναμη και 2,4 φορές περισσότερη ροπή, ενώ προσφέρει 50% μεγαλύτερη τελική.
Μια άλλη πολύ σημαντική παράμετρος που συνήθως παραβλέπεται: η χρήσιμη ζωή της μπαταρίας έχει υπερτετραπλασιαστεί, αφού θα χρειαστούν 500.000 χλμ. για να πέσει η απόδοσή της στο 80%.
Στις λεπτομέρειες: η Zero SR αποδίδει σχεδόν 70 ίππους (50 kW), οι οποίοι δεν μάς κάνουν να ανατριχιάσουμε, αντίθετα προς την ροπή των 14,7 χλγμ., που είναι περισσότερη από όση έχουν να επιδείξουν η BMW S1000RR (11,42 χλγμ.) ή η Ducati Panigale (11,91 χλγμ.)!
Το βάρος από την άλλη είναι 205 κιλά, όσο δηλαδή ενός mega scooter 250 κυβικών. Ωστόσο, λόγω των μεγάλων τροχών και της αριστοτεχνικής κατανομής μαζών, η αίσθηση που δίνει η Zero SR είναι μιας μοτοσυκλέτας 250 κυβικών.
Ερχόμαστε στον «συντελεστή φαναριών». Η SR επιταχύνει στα 0-96 χλμ/ώρα (0-60 μίλια) σε 3,3 δευτερόλεπτα και η τελική της είναι 160 χαω, αλλά μόνον επειδή αυτοπεριορίζεται με κόφτη.
Οδηγημένη σε πραγματικές συνθήκες η μοτοσυκλέτα έχει αυτονομία 220 χαω. Αν την οδηγείς διαρκώς τέρμα γκάζι, μία φόρτιση επαρκεί οπωσδήποτε για 90 τουλάχιστον χιλιόμετρα.
Η μπαταρία είναι μία Z-Force ιόντων λιθίου με χωρητικότητα 11,4 kWh και απαιτεί 7,9 ώρες για να φορτιστεί πλήρως από άδεια. Μια πλήρης φόρτιση στην Ελλάδα, με την τιμή της κιλοβατώρας στα 15 σεντ, θα κόστιζε 1,71 ευρώ.
Δηλαδή με αυτό το κόστος μπορεί κανείς να καλύψει 220 χλμ. Ας το πούμε κι αλλιώς: στην καλύτερη περίπτωση, με 1,71 ευρώ ο μοτοσυκλετιστής αγοράζει στην πατρίδα μας 1,1 λίτρο βενζίνης. Κάνοντας την αναγωγή, βρίσκουμε πως ένα λίτρο βενζίνης επαρκεί για 200 χλμ. Α-πί-στευ-το;
Που είναι ο κόμπος; Μα φυσικά στην τιμή αγοράς. Η επαναστατική μοτοσυκλέτα έχει τιμή που σε κάνει να επαναστατείς. 17.000 δολάρια κοστίζει το βασικό μοντέλο, 19.500 δολάρια το ίδιο με μια εξτρά μπαταρία 2,8 kWh στον χώρο που έχουμε συνηθίσει να βρίσκουμε το ρεζερβουάρ. Στο απλό μοντέλο ο ίδιος χώρος λειτουργεί ως αποθηκευτικός.
Συνδυάζοντας το κόστος φόρτισης με την τιμή απόκτησης, βλέπουμε ότι στις ΗΠΑ όπου το ρεύμα είναι λίγο φθηνότερο (1,60 δολάρια ανά kWh), η μοτοσυκλέτα θα αρχίσει να αποσβένει το κόστος απόκτησης μετά τα 160.000 χλμ.
Οι τιμές αυτές πάντως είναι αστρονομικές και γι’ αυτό η Zero πουλάει κυρίως σε πολιτείες των ΗΠΑ που προσφέρουν φορολογικές ελαφρύνσεις στους αγοραστές οχημάτων μηδενικών ρύπων.
Χάρη στην υποστήριξη αυτή από ανοιχτόμυαλους νομοθέτες και καταναλωτές, αλλά και στα τεχνολογικά άλματα, κάποια στιγμή οι πωλήσεις των ηλεκτρικών μοτοσυκλετών θα φτάσουν σε τέτοια επίπεδα που θα μπορούν να προσφέρονται σε νορμάλ τιμές.
Δεν είναι «υποθετικό» αυτό το σενάριο, αλλά σίγουρα δεν θα υλοποιηθεί στο άμεσο μέλλον. Παρόλα αυτά δεν μπορούμε παρά να χειροκροτήσουμε την Zero Motorcycles για το πάθος της και την τεχνολογική της πρόοδο που προσφέρει ελπίδες ενός καλύτερου Περιβαλλοντικού «Αύριο».
