Ακροβατώντας μεταξύ τρέλας και ιδιοφυίας - Δείτε τις εντυπωσιακές φωτογραφίες
Κάποιοι ίσως θυμούνται το LP του Νηλ Σάιμον με τίτλο «Still Crazy after all these Years» -τόσα χρόνια κι ακόμα τρελός.
Δεν είναι βέβαιο πως ο Σάιμον γνωρίζει τον Γάλλο μας, θα μπορούσε όμως να έχει γράψει ακριβώς γι' αυτόν τον τίτλο. Γιατί ο ταραχοποιός ιδιοκατασκευαστής Λουντοβίκ Λαζαρέτ είναι ένας μαέστρος τού εξωφρενικού που χρόνια τώρα δημιουργεί ακροβατώντας στη λεπτή γραμμή μεταξύ τρέλας και μεγαλοσύνης.
Οι εκκεντρικές κατασκευές του έχουν φιλοξενηθεί στα πιο έγκυρα έντυπα και ιστοσελίδες. Έχουμε δει αρκετές και κάθε φορά η σκέψη μας είναι: αυτό ήταν, πιο τρελός δεν γίνεται, εδώ στέρεψε η πηγή. Και κάθε φορά η Λουντοβίκ παρουσιάζει κάτι ακόμα πιο διαπλανητικό.
Έτσι και τώρα, ξεπερνά κάθε προηγούμενο η τελευταία του δημιουργία. Ονομάζεται Lazareth LM 847 και αποκαλύφθηκε στην Έκθεση Αυτοκινήτου της Γενεύης. Χωρίς την παραμικρή φιλοδοξία να την περιγράψουμε με ακρίβεια, θα αναφέρουμε απλά πως περιλαμβάνει έναν κινητήρα Μαζεράτι V8 με κυβισμό 4.691 κυβ. εκατ., 32 βαλβίδες και 4 ΕΕΚ που αποδίδει 470 ίππους στις 7.000 σαλ.
Η κτηνώδης ροπή των 63 χλγμ.στις 4.750 στροφές απλά σημαίνει ότι ο αναβάτης μπορεί να ξεφτιλίσει τα δίδυμα πίσω λάστιχα με οποιαδήποτε ταχύτητα και σχέση στο κιβώτιο.
Χωρίς σύστημα anti-spin ή anti-slide είναι αμφίβολο αν η LM847 μπορεί να κινηθεί έστω και για ένα μέτρο ευθύγραμμα, όταν ανοίγεται το γκάζι. Παρά τη μάζα των 400 κιλών, η σχέση ισχύος προς βάρος είναι εντυπωσιακή: κάθε ίππος έχει να κινήσει μόλις 850 γραμμάρια, σχέση που προϊδεάζει για επιδόσεις επιπέδου εκτόξευσης.
Γύρω από την κτηνώδη, βρυχόμενη καρδιά έχει χτιστεί ένα πλαίσιο quad που στρίβει σαν μοτοσυκλέτα, παίρνοντας κλίση δηλαδή. Μπροστά υπάρχει ένα διπλό ενδοπλύμνιο σύστημα ανάρτησης / οδήγησης αλά Lefas FSD I-1, Bimota Tesi ή Vyrus 986 M2.
Με τέτοια μεγέθη και μάζες, η χρήση ενός τέτοιου εναλλακτικού συστήματος είναι μάλλον υποχρεωτική, όπως και η χρήση διπλών τροχών εμπρός / πίσω --εξού και η ομοιότητα προς τη σχεδίαση της Dodge Tomahawk, της μοτοσυκλέτας που είχε κατασκευάσει η Chrysler. Εκείνη φορούσε τον κινητήρα V10 του υπεραυτοκινήτου Dodge Viper.
Η ενδοπλύμνια εμπρός ανάρτηση της TFX θυμίζει εκείνη της Bimota Tesi και χειρίζεται το στρίψιμο των δίδυμων τροχών διαθέτοντας και γεωμετρία αντιβύθισης. Τα φρένα έχει αναλάβει η Brembo. Μπροστά βρίσκουμε δύο περιμετρικούς της ζάντας δίσκους με διάμετρο 420 χιλ. που πάνω τους επενεργούν δύο οκταπίστονες δαγκάνες της Nissin.
Πίσω υπάρχουν δύο δίσκοι με διάμετρο μόλις (!) 255 χιλ. και τετραπίστονες δαγκάνες.
Ο κοκωβιός προέρχεται αυτούσιος από μια Ducati 1299 Panigale και ταιριάζει άψογα. Η «καρατιμόνα» της σχολής dragster δεν είναι και ό,τι καλύτερο σε εμφάνιση, ενώ τα ανάποδα χειριστήρια της Rizoma παραξενεύουν με την εργονομία τους. Δεν ξέρουμε αν μπήκαν για κάποιον ειδικό λόγο, ή απλά γιατί ταίριαζαν στην τραβηγμένη, έτσι κι αλλιώς, αισθητική του Lazareth.
Τα τέσσερα ελαστικά είναι Michelin Power Cup Pro, από τις πιο νόμιμα «σλικ» που μπορεί κανείς να αγοράσει για τον δρόμο. Παρά την ύπαρξη φώτων, δεν είμαστε βέβαιοι για την σκοπιμότητα κυκλοφορίας ενός τέτοιου οχήματος στον δρόμο.
Δεν γνωρίζουμε αν ο Λαζαρέτ σκοπεύει να φτιάξει πάνω από ένα πρωτότυπο, αλλά αμφιβάλλουμε αν αξίζει το κόστος συμμόρφωσης προς τα στάνταρ της νόμιμης κυκλοφορίας.
Στην πραγματικότητα αμφιβάλλουμε ότι μπορεί να συμμορφωθεί, αφού σε κάποιες χώρες λόγω των 4 τροχών δεν είναι δυνατόν να συγκαταλεγεί στις μοτοσυκλέτες. Για να πάρει δε έγκριση Τύπου ως αυτοκίνητο θα πρέπει να προσαρμοστεί σε ένα σωρό διαφορετικές και αφύσικες για την περίπτωσή μας, νόρμες.
Οπότε, απολαύστε την και θαυμάστε το μεγαλείο του Γάλλου. Γιατί μετά από τόσα χρόνια τρέλας, δικαιούται πια να θεωρείται σοφός. Αυτό τουλάχιστον πίστευε ο Άγγλος ποιητής William Blake. Γιατί όχι;
Θανάσης Χούντρας
