Συγκλονιστική εξομολόγηση από την Ρένα Κουβελιώτη για την ασθένειά της: «Είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση»

Συγκλονιστική εξομολόγηση από την Ρένα Κουβελιώτη για την ασθένειά της: «Είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση»

«Όταν είσαι μονογονέας, δεν σε παίρνει να κάνεις κάτι διαφορετικό και να μπεις στη διαδικασία να βουλιάξεις»

Άφωνη άφησε την Τζένη Θεωνά η Ρένα Κουβελιώτη, την οποία φιλοξένησε στην εκπομπή «Μαμα-δες» στην ΕΡΤ. Στην συνέντευξη  που παραχώρησε η δημοσιογράφος ήταν συγκλονιστικά ειλικρινής για την ασθένεια που αντιμετωπίζει και δεν μπορεί να... λιγοψυχήσει, λόγω των παιδιών της.

«Δεν είναι μυστικό πως αντιμετωπίζω ένα θέμα με τον εγκέφαλο μου και τη μνήμη μου. Είναι κάτι που με απασχολεί ως προς το τι θα γίνει αν πέσουν οι ασφάλειες και δεν θυμάμαι. Φυσικά έχω μιλήσει για αυτό στα παιδιά μου, πάντα όμως με χιούμορ γιατί χρησιμοποιώ πολύ σαν μαμά το χιούμορ. Οπότε όταν βλέπουν τα παιδιά ότι αυτοσαρκάζεσαι και κάνεις τόσα πράγματα, τα διαχειρίζεται και το πας το καράβι, σου λένε «εντάξει, δεν είναι και τόσο σοβαρό». Οπότε το ξορκίζουμε, το ίδιο και γω», είπε αρχικά η Ρένα Κουβελιώτη και συνέχισε ως εξής:

«Αν μπω στη διαδικασία να ξαπλώσω, να πω «δεν μπορώ, είμαι άρρωστη, αμάν τι μου έτυχε και γιατί Θεέ μου» νομίζω ότι θα επιδεινωθεί η κατάσταση με γεωμετρική πρόοδο. Είναι μη αναστρέψιμη η κατάσταση, ο στόχος μου είναι να εξελίσσεται όμως όσο το δυνατόν πιο αργά. Πως πηγαίνουμε στο γυμναστήριο για να γυμνάζουμε τους μύες, έτσι και εγώ γυμνάζω και απασχολώ όσο μπορώ περισσότερο το μυαλό μου».

Συνεχίζοντας, εξήγησε πώς το βιώνει: «Όταν είσαι μονογονέας, δεν σε παίρνει να κάνεις κάτι διαφορετικό. Να μπεις στη διαδικασία να στεναχωρηθείς ή να βουλιάξεις; Και ποιος θα το πάει το καράβι; Δεν γίνεται, είσαι ο καπετάνιος του πλοίου. Τι θα πεις; «Αχ τώρα μου έτυχε ο σφάχτης, δεν μπορώ, έχω λίγο να αντιμετωπίσω τα ψυχολογικά μου, αφήστε το καράβι να πάει στα βράχια»; Δεν γίνεται.

Ακόμα και να γινόταν όμως να βάλεις κάποιον για να βουλιάξεις για λίγο, τι παράδειγμα θα έδινα εγώ στα παιδιά μου; Ότι, όταν σου συμβαίνει κάτι, πέφτεις κάτω ανάσκελα και περιμένεις να ‘ρθει το τέλος».