Ήταν η πρώτη μου επαφή με το TEDx Athens. Και ομολογώ πως μου είναι αρκετά δύσκολο να περιγράψω την εμπειρία μου.
Περιγράφεται ο απόλυτος ενθουσιασμός; Θα κάνω μια προσπάθεια…
Το TED είναι μία μη κερδοσκοπική οργάνωση αφιερωμένη στη Διάδοση Αξιόλογων Ιδεών, η οποία ξεκίνησε ως τετραήμερο συνέδριο στην Καλιφόρνια πριν από 25 χρόνια.
Πλέον, έχει όχι απλώς αναπτυχθεί αλλά και καθιερωθεί σε παγκόσμιο επίπεδο ως ένα event στο οποίο παρουσιάζονται ιδέες που πράγματι, αλλάζουν τον κόσμο.
Κεντρικό θέμα του φετινού TEDx Athens 2012 ήταν το “The Ones Who Do”.
Οι άνθρωποι χωρίζονται σύμφωνα με το TEDx σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που σκέφτονται, και σε αυτούς που πράττουν. Το TEDx ήταν φέτος αφιερωμένο στους δεύτερους.
Στις 24 Νοεμβρίου, χιλιάδες άνθρωποι κάθε ηλικίας, μορφωτικού και κοινωνικού επιπέδου, φοιτητές, επιχειρηματίες, προσωπικότητες διεθνούς καταξίωσης, δημοσιογράφοι, πλούσιοι, φτωχοί, εθελοντές, μα πάνω από όλα άνθρωποι που σίγουρα θέλουν να είναι μέσα στα πράγματα και στον παλμό των εξελίξεων βρέθηκαν στο TEDx.
Νόημα στο να σου αναλύσω το πρόγραμμα δεν υπάρχει πλέον.
Όπως δεν έχει σημασία και να σου σημειώσω τα highlights από τις δεκάδες, δημιουργικές, έξυπνες δράσεις που έτρεχαν παράλληλα.
Θέλω όμως, και νιώθω ότι πρέπει να σου μεταφέρω ορισμένα πράγματα που με έκαναν να δω το TEDx ως lifetime experience. Ως δώρο που έκανα στον εαυτό μου και που πράγματι έπιασα πολλές φορές να στεναχωριέμαι που δεν μπόρεσα νωρίτερα να ενημερώσω όλους, φίλους και γνωστούς, εσένα και εσάς για αυτό που θα συνέβαινε στις 24 Νοεμβρίου.
Και θα είμαι όσο πιο περιεκτική μπορώ…
TEDx Athens 2012 σημαίνει μια ηττοπαθής σχεδιάστρια με μηδενική εμπιστοσύνη στον εαυτό της που ξεκίνησε απ’ την Ελλαδίτσα μας και πλέον είναι βραβευμένη ως το Νο1 ανερχόμενο ταλέντο στο χώρο της γυναικείας ένδυσης παγκοσμίως.
TEDx Athens 2012 δεν σημαίνει:
Να έχει κερδίσει 4 γυναικείους τίτλους Motocross σε 5 χρόνια και 2 χρυσά μετάλλια σε αγώνες Supercross. Σημαίνει:
Να τα έχεις κάνει όλα αυτά πριν καν γίνεις 20 και όταν σε ρωτάνε “πως τα κατάφερες” να απαντάς πως απλώς… ποτέ δεν άκουσες όσους έλεγαν πως δεν θα τα καταφέρεις. (Η Ashley Fiolek, γεννήθηκε με κώφωση).
TEDx Athens 2012 σημαίνει:
Να έχεις βρει έναν μαγικό τρόπο να οδηγείσαι πάντα στην κορυφή. Ακόμα κι αν αυτός είναι να αποστασιοποιείσαι από την πραγματικότητα και να μπορείς να δεις τον εαυτό σου από πάνω. “Μόνο έτσι μπορείς να τον κατευθύνεις σωστά” είπε ο σκηνοθέτης Στέφανος Σιταράς.
TEDx Athens 2012 δεν σημαίνει:
Να είσαι 15 και βασανίζεσαι που βλέπεις τη γιαγιά σου να μην μπορεί να χειριστεί από αδυναμία στα χέρια το κοντρόλ της τηλεόρασης.
Σημαίνει:
Με το που το διαπιστώσεις να βάλεις κάθε κύτταρο του εγκεφάλου σου να λειτουργήσει με εκατομμύρια στροφές και να της φτιάξεις μια κατασκευή σα γάντι που να μιμείται τις κινήσεις των χεριών της για να τη βοηθήσεις. Και ναι, να μην έχεις καν λεφτά και να μην σου δίνει η μαμά σου να πάρεις ηλεκτροκόλληση. Και ναι, να μην έχεις καν κλείσει τα 16.
TEDx Athens 2012 δεν σημαίνει:
Να έχεις έρθει για διακοπές στη Σαντορίνη, να σου τελειώνουν τα βιβλία και να διαπιστώνεις πως δεν υπάρχει βιβλιοπωλείο.
Σημαίνει:
Να αποφασίζεις να φτιάξεις ένα τόσο για το κέφι σου, όσο και γιατί μια κυριούλα στην εφορία για να σε ξεφορτωθεί σου είπε πως “είναι εύκολο”. Σημαίνει να τα μαζεύεις όλα απ’ την πατρίδα σου και με βάρκα την ελπίδα και λίγα δολάρια στην τσέπη να φτάνεις στο νησί. Να φτιάχνεις το βιβλιοπωλείο που θέλεις και σήμερα να θεωρείται πλέον ένα από τα δέκα καλύτερα του κόσμου.
TEDx Athens 2012 σημαίνει:
Success stories ανθρώπων απ’ όλο τον κόσμο που ήρθαν και σου απέδειξαν γιατί είναι Doers. Και γιατί και εσύ μπορείς να γίνεις Doer.
TEDx Athens 2012 είναι με λίγα λόγια, αυτό που σου αξίζει. Και είναι κρίμα αν το έχασες. Και είναι κρίμα αν πήγες όπως και εγώ τη μία μόνο μέρα.
Υ.Γ:
Κάποιος χτες με ρώτησε: Είναι το TEDx Athens 2012 αντιπροσωπευτικό της Αθήνας του 2012; Πάγωσα.
Ένας ομιλητής γύρω στις 12 είπε με σπαστά ελληνικά “Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”. Δε συμφωνώ.
Ορισμένα από τα διαμάντια των παιδιών της ήταν στο TEDx. Κάποια ήταν και συνομήλικα μου. Πλέον όμως λένε “signomi ala den xerei elinika”. Πλέον δε μένουν καν στην Ελλάδα. Ποτέ δεν έκατσαν εδώ.
Έφυγαν. Και έγιναν Doers. Και πλέον μας λένε τα success stories τους και το μόνο που θυμίζει την καταγωγή τους είναι ίσως το επώνυμό τους.
“Η Ελλάδα τρώει τα παιδιά της”. Δε συμφωνώ.
Τα διώχνει απλώς. Αλλά πραγματικά… έχει καμία σημασία πιστεύεις;
(Θερμά συγχαρητήρια για την εξαιρετική διοργάνωση. Και πραγματικά ευχαριστούμε για την εμπειρία ζωής)
