Πριν από σχεδόν έναν αιώνα ο Ρόμπερτ Γκόνταρντ χρησιμοποίησε υγρό οξυγόνο σε εκτόξευση πυραύλου. Όπως αναφέρει η Wikipedia, o Γκόνταρντ ήθελε με αυτό τον τρόπο να δώσει την δυνατότητα στους πυραύλους να κινούνται και έξω από την ατμόσφαιρα, όπου δεν υπάρχει οξυγόνο. Ο πύραυλος ανυψώθηκε για 13 μέτρα και η πτήση διήρκεσε 5,21 δευτερόλεπτα, αλλά ήταν η απόδειξη ότι το υγρό οξυγόνο μπορούσε να χρησιμεύσει ως καύσιμο για τους πυραύλους.
Σήμερα εκατοντάδες διαστημόπλοια «ταξιδεύουν» στο διάστημα γύρω από τον πλανήτη μας και όπως αναφέρει ο James Clay Moltz στο βιβλίο του «Crowded Orbits: Conflict and Cooperation in Space», ο ανταγωνισμός που υπάρχει πια στο διάστημα ενδεχομένως θα μπορούσε να προκαλέσει μια παγκόσμια σύγκρουση.
Ο Bruce Dorminey από το περιοδικό Forbes μίλησε με το συγγραφέα του βιβλίου, ο οποίος είναι ειδικός σε θέματα διαστημικής πολιτικής και εθνικής ασφάλειας και καθηγητής στη σχολή Naval Postgraduate School στο Μόντερεϊ της Καλιφόρνια, για να μάθει περισσότερα γύρω από το θέμα αυτό.
Παρακάτω ακολουθεί μέρος της συνέντευξης που παρέθεσε ο Moltz στον αρθρογράφο και η οποία δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα forbes.com:
Είναι πιθανός ένας διαστημικός πόλεμος στο μέλλον;
Αν κάποιος παρακολουθήσει τις τρέχουσες τάσεις και το αυξανόμενο ποσοστό των στρατιωτικών δαπανών διαφόρων χωρών για το διάστημα, σίγουρα θα ανησυχήσει. Αυτές οι στρατιωτικές δυνάμεις θα πρέπει να προβούν σε αμοιβαία αυτοσυγκράτηση, για να αποφευχθεί το ενδεχόμενο κάποιας σύγκρουσης.
Αυτό καταφέραμε να το κάνουμε κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, μέσω υποσχέσεων μη παρεμβολών από τις ΗΠΑ και τη Σοβιετική Ένωση, συνεχιζόμενων συνομιλιών και μιας κοινής πεποίθησης ότι η δορυφορική ασφάλεια ήταν κρίσιμη για την πυρηνική σταθερότητα και τον έλεγχο των όπλων.
Δεν είναι το ίδιο βέβαιο ότι θα επικρατήσει η ίδια αυτοσυγκράτηση στον 21ο αιώνα.
Μέσα σε αυτή τη δεκαετία δεκάδες χώρες θα έχουν την ικανότητα να δοκιμάσουν διαστημικά όπλα ή/και να επιτεθούν σε εχθρικά διαστημόπλοια.
Υποστηρίζετε ότι οι πολεμικές συγκρούσεις στην τροχιά της γης θα δημιουργήσουν εντελώς ανεξέλεγκτα βλήματα που θα ταξιδεύουν με 17.000 μίλια/ώρα. Ποιες θα είναι οι άμεσες συνέπειες;
Οι δοκιμές της Κίνας το 2007 σε αντι-δορυφορικά όπλα (anti-satellite weapons - ASAT) δημιούργησαν πάνω από 3.000 διαστημικά συντρίμμια, με διάμετρο μεγαλύτερη από 10 εκατοστά, τα οποία εξακολουθούν να «ταξιδεύουν» γύρω από τη Γη με τροχιακές ταχύτητες (πάνω από 17.000 μίλια την ώρα) και θα συνεχίσουν να το κάνουν για ακόμη 40 ή και παραπάνω χρόνια, μέχρι να ξαναμπούν στην ατμόσφαιρα και να καούν.
Οποιοδήποτε από αυτά τα κομμάτια θα μπορούσε να συγκρουστεί με κάποιο δορυφόρο, ή ακόμη χειρότερα, κάποιο επανδρωμένο διαστημόπλοιο και να προκαλέσει σοβαρές βλάβες, αποσυμπίεση μέχρι και θάνατο.
Το Ιράν ή η βόρεια Κορέα διαθέτουν την τεχνολογία για ένα τέτοιο διαστημικό πόλεμο;
Όχι ακόμη. Η πρόκληση θα είναι κατά πόσον οι υφιστάμενες χώρες, που δραστηριοποιούνται στο διάστημα θα μπορέσουν να πείσουν τις αναδυόμενες διαστημικές δυνάμεις να συμπεριφερθούν υπεύθυνα.
Ποιες άλλες χώρες πέρα από τις ΗΠΑ, τη Ρωσία και την Κίνα διαθέτουν επιθετικά διαστημικά όπλα;
Προς το παρόν μόνο τρεις χώρες έχουν δοκιμάσει παρόμοια διαστημικά, οπλικά συστήματα.
Όμως, πολλές ακόμη είναι ικανές να το κάνουν και η Ινδία και μερικές ακόμη έχουν ήδη δηλώσει την πρόθεσή τους να αναπτύξουν αυτόν τον τομέα.
Αν ο αριθμός των δορυφόρων που εκτοξεύονται στο διάστημα αυξηθεί από κάτω από 100 το χρόνο που είναι τώρα, σε 1.000 ή και παραπάνω μέχρι το 2020, τι πολιτικές εντάσεις θα δημιουργήσει αυτό το ενδεχόμενο;
Η επερχόμενη αύξηση του αριθμού των δορυφόρων θα κάνει πολύ πιο πιθανό το ενδεχόμενο συγκρούσεων και θα δώσει μεγαλύτερη ώθηση στις προσπάθειες για τη βελτίωση της υφιστάμενης κατάστασης του διαστήματος και τον έλεγχο της κυκλοφορίας σε αυτό, ειδικά σε χαμηλή τροχιά γύρω από τη Γη.
