…να ευτυχήσω
…να πάω στην Ιταλία
…να φάω ακόμα λίγο απ’όλα
…να βγει μια θεραπεία για τον αυτισμό
Η καλλιτέχνης Candy Chang είχε πριν από δυο χρόνια μια θαυμάσια όσο και απλή ιδέα. Σε έναν εγκαταλελειμμένο τοίχο κοντά στο σπίτι της στη Νέα Ορλεάνη, έγραψε επανειλημμένα τη φράση Πριν πεθάνω θα ήθελα να…", καλώντας τους περαστικούς να συμπληρώσουν τη φράση κατά τις επιθυμίες ή τα απωθημένα τους.
Από τότε, η έμπνευσή της απέκτησε χαρακτηριστικά ενός αθόρυβου κύματος, το οποίο και εξαπλώθηκε σε πολλές πόλεις των Ηνωμένων Πολιτειών αλλά και σε 60 ακόμα χώρες, μεταξύ των οποίων το Καζακστάν, το Μεξικό, το Ιρακ, η Αϊτή, η Νότια Κορέα και η Νότια Αφρική. Η μισοτελειωμένη ερώτηση-πρόκληση, δε συναντάται πλέον μόνο σε τοίχους αλλά και στο εξωτερικό και το εσωτερικό καφέ και μπαρ. Το εντυπωσιακό σύμφωνα με την καλλιτέχνιδα, είναι πως οι απαντήσεις είναι συχνά εξαιρετικά ειλικρινείς, απλές και ουσιαστικές.
Οι εφήμερες αυτές επιγραφές, αποτελούν μια άτυπη τοιχογραφική αποτύπωση της σύγχρονης συναισθηματικής ζωής των πόλεων, ένα είδος ομαδικής θεραπείας που λαμβάνει ωστόσο χώρα στο δημόσιο χώρο. Πριν από λίγες μέρες κυκλοφόρησε ένα βιβλίο υπό τον ομώνυμο τίτλο, όπου αποτυπώνονται και εντέλει διασώζονται από τη φθορά του χρόνου κάποιες επιτυχημένες απαντήσεις. Κάποιες απαντήσεις αποτυπώνουν τοπικά προβλήματα αλλά η πλειονότητά τους αντικατοπτρίζει πανανθρώπινες έγνοιες και ευχές.
