Σύμφωνα με τις χριστιανικές πεποιθήσεις το ανθρώπινο σώμα μετά θάνατον αποσυντίθεται στα εξ ων συνετέθη. Αυτό τουλάχιστον σε ό, τι αφορά στην ανθρώπινη – θνητή υπόσταση. Αντιθέτως τα λείψανα των αγίων, παρέμεναν άφθαρτα σημάδι της αέναης σωματικής τους υπόστασης.
Τα πιο γνωστά από αυτά είναι τα άφθαρτα λείψανα του Αγίου Διονυσίου στη Ζάκυνθο, του Αγίου Σπυρίδωνα στην Κέρκυρα, αλλά και το ανέπαφο σκήνος του Αγίου Γερασίμου της Κεφαλονιάς.
Βέβαια το φαινόμενο δεν παρουσιάζεται μόνο στην Ελλάδα. Η μετά θάνατον ζωή μπορεί να είναι στην πραγματικότητα αρκετά πιο...κομψή και πολυτελής για κάποιους από εμάς. Κάτι που σίγουρα φαίνεται κι από τη συνήθεια της έκθεσης των λειψάνων σε διάφορες εκκλησίες της Γερμανίας, της Ελβετίας και της Αυστρίας. Περίτεχνα κοσμήματα στολίζουν τους αγίους των σκηνώματα αυτών των αγίων στον αιώνιο ύπνο τους.
Αφορμή για το άρθρο αυτό αποτέλεσε ένα βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο από τον φωτογράφο και συγγραφέα Paul Koudounaris, ο οποίος ζει στο Λος Άνττζελες, με τίτλο “Σώματα του Παραδείσου, λατρεμένοι θησαυροί και θεαματικοί άγιοι από τις κατακόμβες”.
Οι βαρυστόλιστοι σκελετοί βρέθηκαν σε κατακόμβες κοντά στη Ρώμη το 1578 και χαρακτηρίστηκαν σκελετοί αγίων, όπως ανέφεραν οι τότε μαρτυρίες, καθώς πιστεύονταν ότι πρόκειται για σώματα χριστιανών μαρτύρων.
Οι ιδιότητές τους παρόλ' αυτά και τα θαύματα που πραγματοποίησαν δεν έγιναν ποτέ γνωστά, ενώ οι εκκλησίες που τους φιλοξενούν χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να μπορέσουν να κοσμήσουν τα λείψανά αυτά με τα περίτεχνα κοσμήματα.
