Γιατί η επίτευξη μίας συμφωνίας για το Κυπριακό γίνεται πιο δύσκολη κάθε χρόνο
“Η Κύπρος μπορεί να επανενωθεί, αν ο πρόεδρος της Τουρκίας το επιτρέψει”, είναι ο χαρακτηριστικός τίτλος άρθρου γνώμης που δημοσιεύεται στο οικονομικό περιοδικό Economist αναφορικά με το Κυπριακό, το οποίο μάλιστα συνοδεύεται από ένα σκίτσο στο οποίο εμφανίζονται ο πρόεδρος της Κύπρου Νίκος Αναστασιάδης και ο ηγέτης των Τουρκοκυπρίων Μουσταφά Ακιντζί να προσπαθούν να σώσουν ο ένας τον άλλο σε ένα ταλαιπωρημένο “καράβι” στο σχήμα της Κύπρου, την ώρα που μία τρικυμία με τη βλοσυρή μορφή του Ταγίπ Ερντογάν απειλεί να τους βυθίσει.
Όπως αναφέρει ο “Καρλομάγνος” (Charlemagne) που υπογράφει το άρθρο, αν η επίλυση του Κυπριακού ήταν στο χέρι του Νίκου Αναστασιάδη και του Μουσταφά Ακιντζί, η λύση ίσως να είχε βρεθεί, όμως “η Κύπρος πάντα ήταν ένα πιόνι στη σκακιέρα άλλων”, όπως σημειώνει, προσθέτοντας: “Σήμερα, δυστυχώς, η μοίρα του νησιού βρίσκεται σε μεγάλο βαθμό στα χέρια του Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν, του αυταρχικού προέδρου της Τουρκίας”.
Ο αρθρογράφος επισημαίνει πως το βασικό πρόβλημα είναι οι εγγυήσεις ασφαλείας. “Αν διορθωθεί αυτό, ίσως ξεκλειδώσουν οι λύσεις για τα άλλα εκκρεμή ζητήματα, κυρίως για το εδαφικό και το ενεργειακό. Μόνο το 1% του εδάφους του νησιού παραμένει υπό αμφισβήτηση, και ένας συμβιβασμός μοιάζει εφικτός: οι Τουρκοκύπριοι εγκαταλείπουν τις διεκδικήσεις τους στη Μόρφου, μία διεκδικούμενη πόλη στο βορρά, με αντάλλαγμα εναλλάξ προεδρία, διασφαλίζοντας ότι οι Τουρκοκύπριοι θα διαχειρίζονται το ομόσπονδο κράτος εν μέρει”, παρατηρεί. Ωστόσο, ούτε οι Ελληνοκύπριοι, ούτε οι Τουρκοκύπριοι δε νιώθουν ασφάλεια χωρίς τους εγγυητές τους.
Για τον Ερντογάν, υποστηρίζει ο αρθρογράφος, προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι να τελειώνει με το δημοψήφισμα για τις συνταγματικές αλλαγές στην Τουρκία, πιθανόν τον Απρίλιο, και ίσως έπειτα να κινηθεί συμβιβαστικά στο ζήτημα της Κύπρου.
Όμως ακόμα κι αν όντως υπάρξει συμφωνία για το Κυπριακό, αυτή θα πρέπει να εγκριθεί με δημοψηφίσματα από τις δύο κοινότητες, και αυτό δεν είναι εύκολο: “Κανένας από τους δύο ηγέτες δεν θα υπογράψει μία συμφωνία που δεν μπορεί να πουλήσει στους πολίτες. Όμως αυτή η δουλειά γίνεται δυσκολότερη κάθε χρόνο. Οι νεότεροι Ελληνοκύπριοι, μεγαλωμένοι με τον ελληνικό εθνικισμό στο σχολείο και μην έχοντας άλλες μνήμες παρά του διχασμού, είναι λιγότερο πιθανό να υποστηρίξουν την επανένωση. Ούτε και η στήριξη των Τουρκοκυπρίων, που στήριξαν το σχέδιο Ανάν, μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη, εν μέρει επειδή η κυβέρνηση του κ. Ακιντζί είναι διχασμένη”.
“Είναι ευγενές να ελπίζει κανείς για μία λύση σε αυτό το δύσκολο πρόβλημα, και το θάρρος των κ. κ. Αναστασιάδη και Ακιντζί έχει φέρει μία συμφωνία εξαιρετικά κοντά. Όμως το να στοιχηματίσει κανείς σε μία επανενωμένη Κύπρο υπονοεί μία πίστη στον κ. Ερντογάν ότι ο Τούρκος πρόεδρος δεν έχει κάνει πολλά για να δικαιολογεί”, καταλήγει το άρθρο.
