«Όταν ο γέροντας μπήκε στη ζωή του Γιώργου το 2001, διέβρωσε όλες τις ενέργειες και αποφάσεις του. Ο γέροντας εισχώρησε τόσο ύπουλα στη ζωή του, που επηρέασε όλη τη μετέπειτα εξέλιξή της και τον απομάκρυνε από την οικογένειά του και όχι μόνο. Τον έστρεψε ριζικά εναντίον της και έπαυσε πια να είναι ο Γιώργος, αλλά ένα προϊόν του μητροπολίτη Λεμεσού, του ηγουμένου του Μαχαιρά και της Μονής Μαχαιρά».
Τα παραπάνω, καθώς και άλλα δραματικά γεγονότα για τη μετατροπή του γιού της (43 χρονών σήμερα) σε μοναχό, κατέθεσε η εκπαιδευτικός Μαρία Θεοδούλου από τη Λευκωσία, που μαζί με τον σύζυγο της, Φρίξο, καταχώρησαν αγωγή εναντίον του μητροπολίτη Αθανάσιου, του ηγούμενου Επιφάνιου, της ίδιας της Μονής Μαχαιρά, της Εκκλησίας της Κύπρου και του Γενικού Εισαγγελέα της Δημοκρατίας για πράξεις και παραλείψεις του.
Η κατάθεση της μητέρας έγινε ενώπιον του προέδρου του Επαρχιακού Δικαστηρίου Λευκωσίας, Χάρη Πογιατζή, μέσα στα πλαίσια της ακρόασης της αγωγής με την οποία ζητούνται αποζημιώσεις μέχρι και €2.000.000. Αξίζει να αναφερθεί ότι είναι η πρώτη φορά στα δικαστικά δεδομένα της Κύπρου που το Δικαστήριο εξετάζει τέτοια υπόθεση, ενώ δεν υπάρχει ούτε νομολογία επί του θέματος.
Οι γονείς υποστηρίζουν ότι ο γιος τους εγκλωβίστηκε από τους εναγόμενους και μετατράπηκε σε ένα άβουλο όργανο στα χέρια τους, με αποτέλεσμα να παρατήσει τις σπουδές του και να ακολουθήσει τον μοναχισμό.
Σύμφωνα με τη μητέρα, ο Γιώργος ήταν πολύ δυναμικός, δραστήριος και κοινωνικός, με πολλά ενδιαφέροντα. Γλεντζές, χορευτής, με αίσθηση του χιούμορ, ήταν η ψυχή της παρέας και του άρεσε η πυγμαχία, το κυνήγι, η σκοποβολή και οι καταδύσεις. Δεν είχε καμιά σχέση με τη θρησκεία και είχε σοβαρό δεσμό με κοπέλα και σχεδίαζαν να παντρευτούν. Όλα αυτά, όμως, ανατράπηκαν όταν ο γέροντας (μητροπολίτης Αθανάσιος) μπήκε στη ζωή του. Άρχισε να εξομολογείται κάθε βδομάδα και κοινωνούσε.
Εκείνο τον καιρό (2001) άρχισε παράλληλα και το μεταπτυχιακό του στο Πανεπιστήμιο Κύπρου, αλλά ο Γιώργος έδειξε μιαν απότομη μεταστροφή προς την Εκκλησία. Ήταν μια κίνηση πρωτόγνωρη που δεν ταίριαζε με τα τότε ενδιαφέροντά του. Νήστευε υπερβολικά και τον Απρίλη του 2002 έμεινε όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα στη Μονή Μαχαιρά. Όταν γύρισε, επισημαίνει με έμφαση η μητέρα του, ήταν αλλαγμένος, τρομοκρατημένος και πανικόβλητος.
«Μόλις τον αντίκρισα, κατάλαβα ότι κάτι κακό είχε συμβεί. Τα μάτια του ήταν γεμάτα φόβο και αγωνία. Ήταν φορτωμένος αρνητικά συναισθήματα που προκαλούσαν σε όλη την οικογένεια άγχος, φόβο, αγωνία, προξενούσαν διαφωνίες, νεύρα, θυμό, αντιπαραθέσεις, καλλιεργούσαν τη διχόνοια, πονοκεφάλους, αϋπνίες, εφιάλτες. Ζούσαμε μια κόλαση».
«Τον Ιούλιο του 2007 ο Γιώργος διέκοψε το διδακτορικό του και μας ανακοίνωσε ότι ήταν έτοιμος να ακολουθήσει τον μοναχισμό. “Ήρθε η κλήση”, μας είπε και αυτό του το διαβεβαίωσε ο γέροντας. Τώρα ήταν έτοιμος. Ήταν ολόχλωμος, ο τρόμος ζωγραφισμένος στο πρόσωπό του, ίδρωνε, έτρεμε και ήταν πανικοβλημένος. Ήταν φανερό ότι πονούσε. Προσπάθησα να του μιλήσω, δεν με άκουγε και ήταν ανένδοτος, και όταν τον ρώτησα ποιο θα ήταν το μέλλον του στο μοναστήρι, μου απάντησε “Άγιος”. Μια αγιοσύνη όμως που επέρχεται μόνο με τυφλή υπακοή στον γέροντα. Ο τελευταίος, όμως, του είπε πως το διακόνημά του ήταν να περατώσει το διδακτορικό του, πράγμα που έκανε».
«Νόμιζε ότι μπήκε μέσα μου δαίμονας»
Προτού ακολουθήσει τον μοναχισμό, η ζωή του άλλαζε σταδιακά, σύμφωνα με τη μητέρα του, η οποία αγωνιζόταν να το διαχειριστεί.
«Μια μέρα ήρθε πανικόβλητος», προσθέτει η μητέρα, «και μου είπε ότι είδε δαίμονα. Επέμενε ότι αυτό συμβαίνει σε ανθρώπους χαρισματικούς, όπως του είπε ο γέροντας. Τον ρώτησα, πώς είναι δυνατό κάποιος να αρχίζει μια σωστή πνευματική πορεία και να βλέπει δαίμονες. Μου απάντησε ότι ο δαίμονας εμφανίζεται γιατί θέλει να τον εμποδίσει από το να βγει από το σκοτάδι που βρισκόταν τόσο καιρό. Στο μεταξύ, η εξωτερική του εμφάνιση άλλαξε, άφησε γένια, φορούσε μόνο μαύρα, άκουγε ψαλμούς, διάβαζε πατερικά βιβλία, έκανε πολύωρη προσευχή με κομποσχοίνι και μετάνοιες. Διέλυσε και τον δεσμό του, δεν επιθυμούσε την ερωτική πράξη και σκεφτόταν να διαλύσει ό,τι απέμεινε στη ζωή του (οικογένεια και σπουδές) και να πάει να καθήσει κοντά στον “παππού” τον Ιωσήφ Βατοπεδινό μέχρι να πάρει τη χάρη του Αγίου Πνεύματος».
«Επικοινώνησα με τον γέροντα, ο οποίος μου είπε ότι είναι ενήλικος και μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε. Όμως ο Γιώργος δεν ήταν ο Γιώργος. Ήταν ένα πιόνι στα χέρια του γέροντα. Ο γιος μου, μου επιτέθηκε για πρώτη φορά στη ζωή του, όταν έμαθε ότι μίλησα με τον γέροντα, και μου είπε ότι δεν είχα κανένα δικαίωμα να μιλήσω. Μου είπε επίσης ότι δεν είναι κτήμα μου, να μην τον λέω γιο μου και με προέτρεψε να κοιταχτώ στον καθρέφτη, γιατί όπως μου είπε, ο δαίμονας μπήκε μέσα μου. Με έβλεπε σαν δαίμονα και δεν επιτίθετο σε μένα, αλλά στον δαίμονα», ανέφερε η μητέρα του.
«Επικοινώνησα με ψυχίατρο, ο οποίος μου είπε ότι ο Γιώργος περνά δύσκολη φάση. Είχε μπει σε τούνελ, σε έναν ανάποδο τρόπο σκέψης. Μπορούσε να τον βοηθήσει, όμως θα πρέπει να το θέλει και αυτός. Επίσης, ψυχολόγος μου είπε πως από τη μια τραβούσα τον Γιώργο εγώ και από την άλλη ο γέροντας, και αν συνεχίζαμε ο Γιώργος θα μοιραζόταν στα δύο. Έπρεπε κάποιος να υποχωρήσει, και αφού δεν υπήρχε συνεννόηση από την άλλη πλευρά, έπρεπε να υποχωρήσω εγώ».
Η συγκλονιστική κατάθεση της μητέρας θα συνεχιστεί στις 10 Νοεμβρίου 2016, οπότε και αναμένεται να αντεξεταστεί από τους συνηγόρους των εναγομένω.
Πηγή: Φιλελεύθερος
