"Μέχρι τα 25 μου χρόνια, η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από τις κηδείες, τα μνημόσυνα και τα δικαστήρια"
«Δεν ζητώ ελεημοσύνη. Ζητώ την ευκαιρία για καινούργια ζωή. Σιωπούσα 11 χρόνια αλλά δεν μπορώ να σιωπώ άλλο. Θέλω την αξιοπρέπεια μου πίσω».
Ο Ανδρέας Ευριπίδου, είναι ο μοναδικός επιζών της πενταμελούς οικογένειας του, από το αεροπορικό δυστύχημα της Helios το 2005.
Με αφορμή την πρόσφατη επιστολή που έστειλε προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Ανδρέας Ευριπίδου, ανοίγει τη ψυχή του στο SigmaLive και ζητά από το κράτος, ευκαιρία ζωής.
"Ήμουν 19 ετών στρατιώτης όταν αποφάσισαν οι γονείς μου με τις αδελφές μου να κάνουν το ταξίδι από το οποίο δεν επέστρεψαν ποτέ. Έμεινα μόνος σε ένα άδειο σπίτι. Μέχρι τα 25 μου χρόνια, η ζωή μου περιστρεφόταν γύρω από τις κηδείες, τα μνημόσυνα και τα δικαστήρια. Δεν σπούδασα, δεν μπορούσα… ήταν και είναι εφιάλτης. Σήμερα στα 30 μου χρόνια, ξύπνησα από τον εφιάλτη και αποφάσισα ότι πρέπει να ζήσω. Ήμουν σε πλήρη σύγχυση. Από την μία μέρα στην άλλη τα έχασα όλα, έχασα ότι πιο πολυτιμότερο. Ότι κάνω, το κάνω μόνο μου, η καθημερινότητα σε ένα άδειο σπίτι με αναμνήσεις είναι βασανιστική.
Ξύπνησα μετά από 11 χρόνια αγανάκτησης και σήμερα ζητώ ευκαιρία να ζήσω να δημιουργήσω και να κάνω οικογένεια.
Για τρία χρόνια εργαζόμουν βράδυ σε μπαράκια ήταν η μοναδική δουλειά που βρήκα. Για τρία χρόνια δεν είδα το φως του ήλιου γιατί έπρεπε να επιβιώσω".
Όπως περιγράφει στο SigmaLive, o Αντρέας είναι ευγνώμων στους συγγενείς του που του δίνουν ένα πιάτο φαΐ αλλά θέλει να μπορεί να το εξασφαλίζει μόνος του με αξιοπρέπεια. Το Δεκέμβριο του 2015 αρραβωνιάστηκε αλλά δεν ξέρει πως και πότε θα παντρευτεί καθώς όπως πολύ καλά είναι σε θέση να γνωρίζει, η αγάπη δεν είναι αρκετή για επιβίωση και δημιουργία οικογένειας.
Στην επιστολή του προς τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, ο Ανδρέας, περιγράφει τον τρομακτικό κόσμο που ζει. Τον καλεί να μπει για λίγο στη θέση του και ζητά την παρέμβασή του για να λυθούν τα οικονομικά προβλήματα που αντιμετωπίζει.
Αυτούσια η επιστολή
Εξοχότατε Κε Πρόεδρε,
Ονομάζομαι Αντρέας Ευριπίδου, είμαι ένα από τα ορφανά της Ηelios. Το ξέρω ότι σας φαίνομαι άγνωστος γιατί κρυβόμουν για σχεδόν 11 βασανιστικά, με την σημασία της λέξεως, χρόνια ειδικά τα τελευταία χρόνια όπου ζω στη κατάθλιψη και την μιζέρια. Γιατί κάποια γεγονότα ούτε το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να τα συλλάβει.
Είχα χάσει τότε του γονείς μου αλλά και της δυο μικρότερες αδερφούλες μου, είχε ξεκληριστεί ολόκληρη η οικογένεια μου μένοντας μόνος. Πάντα προσπαθούσα να αποφεύγω την δημοσιότητα γιατί δεν ήθελα να με βλέπει ο κόσμος με λύπηση και μετά από 11 χρόνια κάνω το αντίθετο γιατί δεν υπάρχει άλλος δρόμος για εμένα κάθε άνθρωπος έχει τα όρια του, ήθελα απλά να ζήσω σαν άνθρωπος και αυτό το στερούμαι. Έχουν περάσει τα χρόνια και ακόμη προσπαθώ με κάθε τρόπο να σταθώ στα πόδια μου και να καταφέρω να ζήσω φυσιολογικά σαν όλους εσάς.
Μου έχετε πάρει όλα τα λεφτά ότι είχα και δεν είχα και όταν εννοώ όλα, όλα ανεξαιρέτως. Με έχετε φέρει και πάλι στο μηδέν. Έχω καταντήσει τα τελευταία χρόνια κε Πρόεδρε, κατά καιρούς, να είμαι χωρίς ρεύμα χωρίς νερό και να κινδυνεύω με νευρική ανορεξία.
Σας στέλνω όλους ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ, διπλοσυστημένες και μέσω email, ζητώντας βοήθεια και με λίγα λόγια να με αγνοείτε όλοι σας.
Κύριε Πρόεδρε, δεν έχω οικογένεια από πίσω μου να με στηρίξει η να μου δώσει κάτι που έχω ανάγκη, είμαι ο μοναδικός ΕΠΙΖΩΝ από την οικογένεια μου.Για να σας δώσω να καταλάβετε πως νιώθω απλά φανταστείτε να έρθετε στη θέση μου για λίγο. Σε μια ημέρα χάνεται όλη η οικογένεια σας, μένετε μόνος και απροστάτευτος, χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά και χωρίς την οικογενειακή θαλπωρή.
Η ιδέα μόνο ανατριχιάζει!
Σε αυτό τον τρομακτικό κόσμο εγώ ζω. Και τώρα έχω φτάσει σε κάποια ηλικία όπου θα ήθελα να προχωρήσω με τη ζωή μου. Να παντρευτώ να δημιουργήσω οικογένεια όπου πιστεύω εκεί θα είναι η πραγματική μου γιατρειά στο να μπορέσω να ξαναβρώ την ευτυχία μου και να βρω λίγη παρηγοριά αλλά δεν μπορώ να τα κάνω λόγω οικονομικών κ. Πρόεδρε. Θα ήθελα το σπίτι μου κ. Πρόεδρε να ξαναγεμίσει χαρά και ευτυχία.
Αντί αυτού κινδυνεύω να τα χάσω και αυτά που μου έχουν αφήσει. Αγωνίζομαι πραγματικά να επιβιώσω σε ένα υπερβολικά σκληρό κόσμο και ένα κράτος το οποίο δεν νοιάζεται.
Στην κηδεία κ. Πρόεδρε ήσασταν εκεί και δεν θα ξεχάσω που μου είχατε πει ¨Ανδρέα είσαι δυνατός στάσου στα πόδια σου γερός και δυνατός¨, τα πόδια μου όμως άρχισαν και λυγίζουν κ. Πρόεδρε πραγματικά.
Διατελώ μετά τιμής
Ανδρέας
Η απάντηση
Μετά τη δημοσιοποίηση της επιστολής, ο Ανδρέας, έλαβε τηλεφώνημα από τη γραμματεία του Υπουργικού Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία μελετά τα αιτήματα του και θα λάβει συγκεκριμένες αποφάσεις. Η επιστολή του Αντρέα, θορύβησε και άλλους αξιωματούχους του κράτους όπως είμαστε σε θέση να γνωρίσουμε, οι οποίοι ήδη επικοινώνησαν μαζί του.
