Η ζωή μιμείται την τέχνη ή μήπως τελικά συμβαίνει το αντίθετο. Χιλιάδες είναι οι ταινίες στις οποίες ο Μεγάλος Αδελφός, όποιος και αν είναι, παρακολουθεί κάθε κίνηση των ανυποψίαστων πολιτών.
Σύμφωνα με πολλούς αναλυτές ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας έχει γίνει το Βιετνάμ του Μπαράκ Ομπάμα. Άλλωστε, η λαϊκή καχυποψία ότι οι κυβερνήσεις παρακολουθούν τους πολίτες, είναι κάτι που προέκυψε αμέσως μετά από αυτόν τον πόλεμο και μετά τις αποκαλύψεις του Γουότεργκεϊτ. Τώρα το "βαθύ λαρύγγι" των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ, Έντουαρντ Σνόουντεν, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτήν την καχυποψία.
Μετά τις αποκαλύψεις των Guardian και Washington Post, για το αμερικανικό σχέδιο PRISM, η βρετανική εφημερίδα αποκαλύπτει ότι και οι ηγέτες που συμμετείχαν στη Σύνοδο των G20 στο Λονδίνο, το 2009, είχαν πέσει θύματα κατασκοπίας.
Αυτό που αναρωτιούνται πολλοί, κυρίως στις ΗΠΑ, είναι το πόσο σοβαρή είναι η τρομοκρατική απειλή, ώστε να υπάρχει άφεση για το γεγονός ότι οι συνομιλίες, ακόμα και καθημερινών, απλών ανθρώπων παρακολουθούνται.
Σύμφωνα με το Euronews, ειδικοί σε θέματα εξωτερικής πολιτικής στις ΗΠΑ θεωρούν ότι πλέον ο κίνδυνος της τρομοκρατίας δεν είναι τόσο έντονος, ειδικά με την Αλ Κάιντα αποδυναμωμένη. Όλες οι τρομοκρατικές ενέργειες που έγιναν μετά την 11η Σεπτεμβρίου ήταν πολύ περιορισμένες σε έκταση, και σύμφωνα με πολλούς οι Αμερικανοί πολίτες κινδυνεύουν πολύ περισσότερο από ένα τροχαίο δυστύχημα. Χρησιμοποιούν μάλιστα ως παράδειγμα τις πρόσφατες επιθέσεις στον Μαραθώνιο της Βοστόνης, λέγοντας ότι η έκρηξη που σημειώθηκε σε εργοστάσιο στο Τέξας την ίδια εβδομάδα στοίχισε τη ζωή σε πολύ περισσότερους πολίτες.
Αναλυτές υποστηρίζουν ότι ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι απλώς το άλλοθι. Σε μια ιδανική κοινωνία, ο λαός δεν θα άφηνε ποτέ την τρομοκρατία να καθορίζει την πολιτική. Στη σημερινή κοινωνία όμως, εξυπηρετεί στο παιχνίδι των εντυπώσεων. Άλλωστε η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους και ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας που ακολούθησε, χάρισαν στον Τζόρτζ Μπους μια δεύτερη προεδρική θητεία.
Για τον Μπαράκ Ομπάμα ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας είναι, ότι και ο πόλεμος του Βιετνάμ για τον Λίντον Τζόνσον. Μια πανωλεθρία, στην οποία έστω και φαινομενικά ο Αμερικανός πρόεδρος πρέπει να είναι αυτός που κερδίζει.
