Στη δεκαετία των 40s ο Bing Crosby κυκλοφόρησε την επιτυχία “White Christmas”, ένα τραγούδι που κατάφερε να σημαδέψει την περίοδο των Χριστουγέννων, από τότε μέχρι και σήμερα. Λίγες φορές αναγνωρίστηκε ο Crosby ως ο πρεσβευτής της τζαζ μουσικής, αφού του αποδόθηκε η φήμη του βίαιου πατέρα, χάρη στα απομνημονεύματα του γιου του Gary.
Ακόμα λιγότεροι γνωρίζουν πως ο Crosby ήταν, έστω και κατά λάθος, ο εμπνευστής των σκληρών δίσκων, αλλά και βασικός επενδυτής σε μία από τις εταιρίες που δημιούργησαν τη Silicon Valley. Μεγαλωμένος στο Spokane της Ουάσιγκτον, ο Crosby πέρασε τα χρόνια της εφηβείας του στα δισκοπωλεία και μαθαίνοντας drums, ενώ περίπου σε ηλικία 20 ετών ξεκίνησε την καριέρα του ως ντράμερ και τραγουδιστής.
Στο βιβλίο "Bing Crosby: A Pocketful of Dreams", ο Gary Giddins εξηγεί το ρόλο που έπαιξε ο Crosby στην ηλεκτρική αναπαραγωγή της μουσικής. "Μία καινοτομία που κυριάρχησε στη βιομηχανία περισσότερο από δύο δεκαετίες (μέχρι την είσοδο της κασέτας) και έδωσε τη δυνατότητα στον Crosby να βρεθεί στο προσκήνιο, χρησιμοποιώντας πλέον το βασικό του όργανο, το μικρόφωνο".
Λίγο αργότερα, στα μέσα των 40s, ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος μόλις είχε τελειώσει, με τους Αμερικανούς να συλλέγουν όλα τα τεχνολογικά απομεινάρια της γερμανικής βιομηχανίας. Ένα από τα πράγματα που ανακάλυψαν, ήταν η μαγνητική ταινία. Οι Ναζί είχαν χρησιμοποιήσει τις μαγνητοφωνήσεις για προπαγάνδα, όμως αυτό δεν αναιρεί το γεγονός, πως πρόκειται για μία αξιοσημείωτη εφεύρεση.
Ο Crosby είδε την ευκαιρία και αποφάσισε να την εκμεταλλευτεί, σε μία εποχή που οι περισσότεροι πίστευαν πως το τέχνασμα της προ-εγγραφής τραγουδιών θα μείωνε τη σύνδεση με το κοινό, με μεγάλο κίνδυνο για τους χορηγούς.
Εν το μεταξύ, οι μηχανικοί της εποχής έδειξαν επίσης μεγάλο ενδιαφέρον στη "νέα" τεχνολογία και έχοντας πάρει πληροφορίες για τη χρήση της από τους Ναζί, πλησίασαν τον Crosby και του έδειξαν τις δυνατότητες της μαγνητικής ταινίας. Ο Crosby έδειξε αμέσως το ενδιαφέρον του, χρηματοδοτώντας με 50.000 δολάρια το προσωπικό της εταιρίας Ampex Corporation, ενώ το 1947 κυκλοφόρησε ένα ένα show που χρησιμοποίησε για πρώτη φορά τη νέα τεχνολογία.
Η Ampex μετά από αυτό κατάφερε να παίξει σημαντικό ρόλο στην ιστορία της Silicon Valley σαν ο μεγαλύτερος κατασκευαστής εξοπλισμού στην Αμερική. Μάλιστα η εταιρία υπάρχει ακόμα και σήμερα και ασχολείται με διάφορα είδη ηχογραφήσεων. Μέσω της Ampex ο κόσμος γνώρισε την επανάσταση στον τομέα της αποθήκευσης δεδομένων.
Στη δεκαετία των 50s η IBM δημιούργησε το πρότζεκτ RAMAC (Random Access Method for Accounting and Control), που είχε το μέγεθος ενός πλυντηρίου ρούχων και αποτέλεσε των πρώτο σκληρό δίσκο στην ιστορία, με χωρητικότητα 5 megabytes, δηλαδή όσο ένα αρχείο MP3 στις μέρες μας.
Ο Albert S. Hoagland, που εργάστηκε στο πρότζεκτ, τονίζει το ρόλο του Crosby στην ανάπτυξη του RAMAC. Μάλιστα, επισημαίνεται πως αν μπορούσαμε να βάλουμε σε μία εξίσωση τα μικρόφωνα, το τραγούδι, τους Ναζί, το ραδιόφωνο και τα 50.000 δολάρια του Crosby θα πάρουμε σαν αποτέλεσμα την Silicon Valley.
Πλέον φυσικά, τα μέσα αποθήκευσης έχουν αναπτυχθεί σε τέτοιο βαθμό που είναι δύσκολο να αντιληφθεί κανείς τη σύνδεση με τους Ναζί, τη μαγνητική ταινία και φυσικά τη σχέση που είχε με όλα αυτά ο Bing Crosby και τα τραγούδια του.
