Μια αληθινή ιστορία
Δεκαεφτά Σεπτεμβρίου του 1925, Πέμπτη, 11 το πρωί. «Μαύρη Πέμπτη» για τους κρατούμενους στις διαβόητες φυλακές Σινγκ Σινγκ στον ποταμό Χάντσον της Νέας Υόρκης. Όλοι τους, είναι κλειδωμένοι στα κελιά τους, εκτός από έναν. Ο Julius Miller, συνοδευόμενος από τέσσερις φρουρούς και έναν εφημέριο, έπειτα από τουλάχιστον 20 βήματα βρέθηκε στο κελί που λειτουργεί ως χώρος αναμονής πριν την εκτέλεση - ειρωνικά το ονομάζουν «αίθουσα χορού». Στέκεται δίπλα από την ηλεκτρική καρέκλα, οι φρουροί τον ρωτούν για τυχόν τελευταία λόγια. Δεν έχει να πει τίποτα. Τον βάζουν να καθίσει, του δένουν με μαύρα δερμάτινα λουριά τον κορμό και τα άκρα.
Ο John Hurlburt, ένας βλοσυρός άντρας γύρω στα 50 και μετρίου ύψους, κάνει ένα βήμα μπροστά. Φορά μαύρο κουστούμι και παπούτσια που λαμποκοπούν. Τσεκάρει με προσοχή το ηλεκτρικό ρεύμα, ακόμα και το σφουγγαράκι αν είναι καλά βουτηγμένο στην άλμη. Είναι ήρεμος, παθητικός και απόλυτα επαγγελματίας. Τρίζει ελαφρώς τα δόντια του... Δε θέλει να το κάνει αυτό, δε θέλει να συνεχίσει να το κάνει άλλο, αλλά δεν έχει επιλογή. Δε γνωρίζει επίσης, ότι αυτή η εκτέλεση, η 140η, θα ήταν και η τελευταία του. Τοποθετεί το δερμάτινο κράνος στο καλά ξυρισμένο κεφάλι του Miller... Ο Hurlburt φροντίζει να μη κοιτά ποτέ στα μάτια τον μελλοθάνατο. Είναι ήδη αρκετά σκληρό το να πατάς το διακόπτη... Φροντίζει για τις τεχνικές λεπτομέρειες, για να τελειώνει όσο το γρηγορότερα γίνεται, να πάρει το τσεκ της πληρωμής και να επιστρέψει σπίτι.
Μια οσμή καμμένης σάρκας πλανάται στον αέρα... Αποδόθηκε δικαιοσύνη. Ή ίσως όχι. Η θανατική ποινή είναι ένας αργός θάνατος και για τους εκτελεστές: συχνά οι άνθρωποι που επιφορτίζονται με τέτοια καθήκοντα, πάσχουν από διαταραχές άγχους, κατάθλιψη και κάνουν χρήση ουσιών. Ο John Hurlburt, δεν αποτελούσε εξαίρεση. Γεννημένος στο Auburn της Νέας Υόρκης το 1867, αρχικά προσελήφθη στις φυλακές της περιοχής του ως ηλεκτρολόγος- στις φυλακές Auburn πραγματοποιήθηκε η πρώτη εκτέλεση κρατούμενου σε ηλεκτρική καρέκλα, στις 6 Αυγούστου του 1890. Στην εκτέλεση τα πάντα έγιναν λάθος και ο κρατούμενος υπέφερε απίστευτα τόσο, που που ακόμα και ο πρωτοπόρος του ηλεκτρισμού George Westinghouse και αντίπαλος του Τόμας Έντισον, παρατήρησε: «Θα μπορούσαν να το είχαν κάνει καλύτερα με ένα τσεκούρι!».
Συναισθηματικά ο Hurlburt κατέρρεε συνεχώς. Στις φυλακές Auburn γνώρισε τον πρώτο εκτελεστή ηλεκτρικής καρέκλας, τον Edwin Davis. Ο Davis, μυστικοπαθής και λιγομίλητος, είδε στη ζωή του 240 εκτελέσεις κρατουμένων (από το 1890 έως το 1914). Αν και ο ίδιος δε πίστευε στην εσχάτη των ποινών, πριν αποσυρθεί έμαθε τα μυστικά του επαγγέλματος στους δυο βοηθούς του: ο ένας ήταν ο Hurlburt ο οποίος πήρε και τη θέση του ... Η γυναίκα του έπασχε από χρόνια πάθηση και οι λογαριασμοί από τους γιατρούς έπρεπε να πληρώνονται στην ώρα τους. Οι εκτελέσεις ήταν αυτές που πλήρωναν γιατρούς και νοσοκομεία αλλά το στρες ποτέ δε μειωνόταν. Προσπαθούσε να μη κουβαλά τη «δουλειά» στο σπίτι, να μην ανοίγει κουβέντα με φίλους και οικογένεια ενώ απαιτούσε από τον ενοχλητικό Τύπο να μη βγάλει ποτέ στη φόρα το όνομά ή τη φωτογραφία του. Αυτό όμως κάθε άλλο παρά αποθάρρυνε τους ρεπόρτερ και σύντομα τα στοιχεία του αποκαλύφθηκαν στις εφημερίδες.(...)
Ώρες πριν μια τριπλή εκτέλεση, στις 30 Απριλίου του 1925, ο Hurlburt κατέρρευσε. Αφού συνήλθε κακήν κακώς, τόσο ώστε να ολοκληρώσει τις εκτελέσεις, εισήχθη για παρακολούθηση στο νοσοκομείο των φυλακών Σινγκ Σινγκ. Δυο εκτελέσεις ακόμα - αυτές των John Durkin και Julius Miller- και έβαλε αιφνίδιο τέλος στην καριέρα του. Όταν στις 16 Ιανουαρίου του 1926, υπέβαλε την παραίτησή του, ρωτήθηκε για την ξαφνική αυτή απόφαση λέγοντας ότι απλά κουράστηκε να σκοτώνει ανθρώπους... Το ημερολόγιο έγραφε 22 Φεβρουαρίου 1929 όταν ο Hurlburt κατέβαινε στο υπόγειο του σπιτιού του. Στοιχειωμένος από τους θανάτους που είχε βιώσει και καταβεβλημένος από το χαμό της γυναίκας του, έβαλε τέλος στη ζωή του με ένα περίστροφο. Το άψυχο σώμα του εντόπισε ο γιος του Clarence... Η τελευταία εκτέλεση στην ηλεκτρική καρέκλα στις φυλακές Σινγκ Σινγκ, έγινε τον Αύγουστο του 1963.
