Στην περιοχή Far Rockaway του Queens της Νέας Υόρκης, οι γονείς των παιδιών του 106ου δημοτικού σχολείου διαμαρτύρονται και αντιδρούν. Το σχολείο που πάνε τα παιδιά τους, βρίσκεται σε μια διαρκώς καθοδική πορεία χωρίς τέλος.
Οι 234 μαθητές δεν έχουν μάθημα γλώσσας και μαθηματικών ούτε γίνονται μαθήματα καλλιτεχνικών και γυμναστικής. Αντίθετα, βλέπουν ταινίες, καθημερινά. Το ιατρείο του σχολείου δεν έχει ούτε νεροχύτη, ούτε ψυγείο, ούτε ιατρική κλίνη. Η βιβλιοθήκη βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης, ενώ σε περίπτωση απουσίας κάποιου δασκάλου, δεν υπάρχει μέριμνα για αντικαταστάτη και τα παιδιά διαμοιράζονται στις υπόλοιπες τάξεις. Μάλιστα, μια τάξη που προορίζεται για τη διδασκαλία παιδιών με ειδικές ανάγκες, δε διαθέτει τον κατάλληλα εκπαιδευμένο καθηγητή. Περίπου 40 παιδάκια του νηπιαγωγείου που κανονικά συστεγάζεται στο τριώροφο κτίριο, δεν έχουν χώρο για τις δραστηριότητές τους. Έτσι, καταφεύγουν σε ένα συγκρότημα προκατασκευασμένων τροχόσπιτων σε κοντινό χώρο, σε άθλιες συνθήκες υγιεινής.
Ακόμα και η διευθύντρια του σχολείου, που τοποθετήθηκε εκεί πριν από εννιά χρόνια, συνηθίζει να μην εμφανίζεται και πολύ συχνά στο χώρο εργασίας της ή να καθυστερεί απελπιστικά, φθάνοντας αργά το πρωί ή και το μεσημέρι. Υπό κανονικές συνθήκες, η διευθύντρια θα πρέπει να αναφέρει τις απουσίες και τις καθυστερήσεις της στον υπεύθυνο Επιθεωρητή Εκπαίδευσης της περιοχής, αλλά εφόσον η ίδια είναι αρμόδια για το καθήκον αυτό, τα σχόλια μάλλον περιττεύουν. Σαν να μην έφτανε αυτό, το σχολείο δε διαθέτει γραμματεία εδώ και πολλά χρόνια. Κατά τις απουσίες της, η διευθύντρια αφήνει αντί αυτής κάποιον από το βοηθητικό προσωπικό, ενώ η ειρωνεία της υπόθεσης είναι πως, εκτός από τον μισθό της (περίπου 130.000 δολάρια ετησίως), λαμβάνει αποζημίωση και για τις υπερωρίες που κάνει.
Το σχολείο φαίνεται αφημένο στην τύχη του, αφού κανείς αρμόδιος δεν αναλαμβάνει δράση σχετικά. Οι γονείς εναποθέτουν τις ελπίδες τους για βελτίωση της κατάστασης στη νέα Σχολική Επίτροπο που ανέλαβε πρόσφατα καθήκοντα. Μέχρι τότε, η κατάσταση θα παραμείνει ως έχει: το κυρίως κτίριο θα βρίσκεται σε ένα περιβάλλον αφρόντιστο, πνιγμένο στα αγριόχορτα, τα σκουπίδια και τα μπάζα. Τον Οκτώβριο του 2012, ο τυφώνας Sandy είχε παρασύρει έναν ημίκλειστο χώρο που λειτουργούσε ως χώρος δραστηριότητας για τα παιδιά προ-νηπιακής ηλικίας. Παραμένει ακόμα ανεπισκεύαστος. Η πληθώρα παιδιών και η έλλειψη χώρων έχει ως αποτέλεσμα τη ασφυκτικά γεμάτα τμήματα, καθώς και την ύπαρξη τάξεων σε χώρους που δεν προβλέπεται, όπως γραφεία, αποθήκες και αμφιθέατρα. Επιπλέον, από την εποχή του τυφώνα Sandy δεν υπάρχει πρόγραμμα μαθημάτων, ενώ πέντε μήνες μετά την έναρξη της σχολικής χρονιάς τα παιδιά δεν έχουν ακόμα παραλάβει βιβλία.
Η διεύθυνση κατηγορεί το διοικητικό σύστημα για τις ελλείψεις στη τροφοδοσία, ενώ το κενό προσπαθούν να καλύψουν οι δάσκαλοι, εκτυπώνοντας με δικά τους έξοδα διάφορα e-books. Το προσωπικό εν γένει δεν αντιδρά καθώς φοβάται πιθανά αντίποινα από τη διεύθυνση, η διευθύντρια αποφεύγει συστηματικά τις συναντήσεις με τους γονείς, ενώ οι τελευταίοι αναρωτιούνται αν οι ευρισκόμενοι ψηλότερα στην εκπαιδευτική ιεραρχία έχουν όντως γνώση της όλης κατάστασης. Το 106ο Δημοτικό Σχολείο καλύπτει τις ανάγκες μιας περιοχής χαμηλών εισοδημάτων, όπου το 98% των παιδιών πληροί τα κριτήρια για την παροχή δωρεάν σίτισης.
