«Έπινα μισό μπουκάλι ρούμι και δεν ένοιωθα τίποτα. Δεν περηφανεύομαι, αλλά αυτό έκανα για να χαλαρώσω»
Ο Brian David Bruns εργαζόταν ως σερβιτόρος σε πολυτελές κρουαζιερόπλοιο και οι εμπειρίες του ήταν τέτοιες, που τις συμπεριέλαβε στο εκρηκτικό βιβλίο του Cruise Confindentian - εκρηκτικό γιατί οι σελίδες είναι γεμάτες με ξέφρενα πάρτι από έναν ολόκληρο τρελό χρόνο απαιτητικής δουλειάς.
Ο Bruns δεν είχε εργαστεί ποτέ σε πλοίο πριν κάνει αίτηση για τη θέση του σερβιτόρου. Απλά ήθελε να βρίσκεται στο πλευρό της αγαπημένης του που εργαζόταν σε κρουαζιερόπλοιο πολυτελείας και έπρεπε να δωροδοκήσει υψηλότερα στελέχη για να τους παραχωρήσει συνέντευξη. Εκείνοι ήταν επιφυλακτικοί για το αν τελικά θα τα κατάφερνε, αλλά ούτως ή άλλως του έδωσαν τη δουλειά.
«Μου είπαν 'σου δίνουμε την ευκαιρία να αποτύχεις'», δηλώνει στο Business Indiser όπου μίλησε για τις εμπειρίες του πάνω και κάτω από τα κατάστρωμα. «Δε μου εξήγησαν γιατί, υπέθεσα ότι αφορούσε τα χρήματα που ήταν πολύ λίγα. Αν και ήταν ελάχιστα, δε περίμενα ότι θα εργαζόμουν το ελάχιστο 80 ώρες τη βδομάδα-σχεδόν 100 ώρες», λέει και συνεχίζει «Είναι πολύ δύσκολο να προσαρμοστείς, αλλά ταυτόχρονα δεν έχεις χρόνο να σκεφτείς το παραμικρό. Η εργασία σε ένα εστιατόριο είναι αρκετά στρεσογόνα, πόσο μάλλον σε ένα πλοίο - οι πελάτες είναι περισσότεροι, και η απόσταση της κουζίνας είναι μεγάλη. Δεν υπάρχει χρόνος ούτε για μια ανάσα. Στο τέλος, είναι σα να επιβίωσες από μια μάχη. Γι αυτό βλέπεις πολλούς να σπάνε το συμβόλαιό τους».
Για να αντισταθμιστεί η ξέφρενη αδρεναλίνη στην εργασία, πολλοί εργαζόμενοι σε κρουαζιερόπλοια στρέφονται στο αλκοόλ για να χαλαρώσουν, ξεδίνουν σε πάρτι μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες. Υπάρχουν και περιπτώσεις, αναφέρεται στο κείμενο, όπου η εταιρεία σου πληρώνει τα ποτά και άλλες που είναι όλα δικά σου.
«Το κάνεις αυτό κάθε βράδυ και πολύ σύντομα, μια μπύρα δεν είναι αρκετή για να σε χαλαρώσει. Θέλεις σφηνάκια, μετά κι άλλα σφηνάκια. Πρέπει να έχω πιει άφθονο αλκοόλ μέχρι το τέλος του συμβολαίου μου. Έπινα μισό μπουκάλι ρούμι και δεν ένοιωθα τίποτα. Δεν περηφανεύομαι, αλλά αυτό έκανα για να χαλαρώσω».
Οι ερωτικές τρικυμίες και οι συγκάτοικοι
Υπάρχει ο μύθος ότι το προσωπικό, μπλέκει ερωτικά με τους επιβάτες, αλλά εκείνος δε πιστεύει τις ιστορίες που έφταναν στα αυτιά του. Ελοχεύει πάντα ο κίνδυνος της απόλυσης...
«Βλέπεις νέα και όμορφα σώματα από όλο τον κόσμο. Οι πάντες έβγαιναν με τους πάντες και όλα θα τελείωναν σε τρεις εβδομάδες ή δυο μήνες ή οποτεδήποτε, οπότε πρέπει να δημιουργήσεις αναμνήσεις». Ο ίδιος πάντως λέει ότι δεν υπέκυψε σε καμία ερωτική ατασθαλία μιας και σκοπός του ήταν εξαρχής να εργαστεί δίπλα στη σύντροφό του.
Ο Bruns δεν έβρισκε ησυχία ούτε στην καμπίνα του. Αν και μικροσκοπική, αναγκαζόταν να τη μοιράζεται με έναν άλλο εργαζόμενο με όσα αυτό συνεπάγεται. «Δε μπορείς να φανταστείς τι γυμναστική απαιτείται όταν και οι δυο πρέπει να ετοιμαστείται ταυτόχρονα. Οι συγκάτοικοι ήταν από όλο το κόσμο και δεν έμεναν για μεγάλο διάστημα. Μπορεί να πας για δουλειά στο εστιατόριο, να γυρίσεις και να βρεις άλλον συγκάτοικο...».
Όπως θα περίμενε κανείς, το φαγητό, το αλκοόλ, οι καμπίνες, τα ρούχα και ούτω καθεξής, ήταν σε άλλο επίπεδο όσον αφορά τους αξιωματικούς συγκριτικά με το κατώτερο προσωπικό. Εννοείται, φυσικά, ότι οι από πάνω δε συναναστρέφονται με τους από κάτω... «Στην Αμερική εξακολουθούμε να πιστεύουμε ότι όλοι είμαστε ίσοι. Είμαι σίγουρος ότι ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ δε θα σε απέλυε αν του έλεγες ένα 'γεια' στο διάδρομο... Ξέρεις ποιος είναι το αφεντικό, δε χρειάζεται να το παίζεις βασιλιάς. Στα πλοία, υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός της θέσης».
Η μοναξιά και οι φιλίες
«Είναι πολύ, μα πολύ μοναχικά...», λέει με νόημα ο Bruns. «Κάθε βδομάδα 50 άτομα (προσωπικό) έρχονται και 50 φεύγουν. Οπότε, εκεί που μαθαίνεις κάποιον, αυτός απλά εξαφανίζεται. Κάνεις φιλίες πολύ γρήγορα απ' ότι εκτός πλοίου..Είσαι μαζί με 60 εθνικότητες. Δεν επιτρέπεται να μιλάς για θρησκείες και πολιτική αλλά όλοι γι αυτά μιλάνε...».
